De voorbije week en weken werden opnieuw droeve bladzijden geschreven in de nu reeds zeer uitgebreide geschiedenis van de Vlaams-nationalistische onverdraagzaamheid.
Tijdens de krokusvakantie gingen enkele Vlaams Belang-prominenten op studiereis naar de Verenigde Staten, een reis georganiseerd door Paul Beliën, huisideoloog van het Vlaams Belang, hoofdredacteur van de extreem-rechtse site "The Brussels Journal" en betrokken bij het al even extreem-rechtse tijdschrift "Secessie.nu" .
Met deze reis treedt het Vlaams-nationalisme in de voetsporen van zijn voorganger uit de jaren dertig van vorige eeuw, "DeVlag" . DeVlag was een culturele organisatie die zich tot doel stelde Vlaams-Duitse (culturele) contacten te leggen en organiseerde, net als Paul Beliën nu, studiereizen. De gelijkenissen van de jaren dertig met vandaag zijn treffend. Wat DeVlag toen was, is The Brussels Journal nu. Wat het fascisme toen was, is de neo-liberale globalisering en het neo-conservatisme nu. In beide gevallen doen Vlaams-nationalisten beroep op buitenlandse krachten om hun Vlaams-nationalistisch streven te versterken.
De Vlaams Belang-reizigers zijn ondertussen terug in België, deze week zijn we getuige geweest van wat voorbeelden van Vlaams-nationalistisch activisme, en kregen we een beeld van wat voor een gesloten, onverdraagzame samenleving hoort bij een "onafhankelijk Vlaanderen".
Allereerst werden op voorstel van het Vlaams Belang en met de medewerking van N-VA en CD&V- gemeenteraadsleden, de portretten van onze Koning en onze Koningin uit de raadszaal van Mortsel weggestemd. Een stemming die mogelijk was omdat er een aantal raadsleden de zaak irrelevant vonden, en zich daardoor mispakten aan het resultaat.
In Buggenhout werd het bekende cafébordje "Verboden voor Noord-Afrikanen" vervangen door een nieuw, "Verboden voor Franstaligen – Défendu aux francophones", dit eveneens op initiatief van het Vlaams Belang en met medewerking van de "democratische" partijen Sp.a/Spirit en CD&V.
Tot slot werd deze week de persoonlijke assistente van prinses Astrid, Stefanie Rutten, bij het Rode Kruis ontslagen op voorstel van de Vlaams-nationalistische vleugel van deze organisatie. Niet rood als universele kleur, maar zwart en geel blijkt voortaan bij het "Kruis" de norm, wie daarin niet past, wordt beschouwd als afvallige die "niet doet wat van haar verlangd wordt". Het is zonneklaar dat het doelwit van deze Hetze de prinses zelf is. Het (Vlaamse) Rode Kruis op oorlogspad tegen België, het is een humanitaire organisatie meer dan onwaardig.
In aanblik van al dit anti-Belgisch geweld is het nodig zich ervan bewust te zijn dat het Vlaams-nationalisten menens is, en dat zij op dit ogenblik, net als zeventig jaar geleden, beroep doen op "hogere machten" om hun doel te bereiken. En dat een houding van "Och kom, 'België', is dat nu echt zo belangrijk?" tot zeer onverwachte resultaten en situaties kan leiden.
Zo werden in 1928 verkiezingen gehouden naar aanleiding van het overlijden van het liberale kamerlid Richard Kreglinger. De toenmalige "CD&V en Sp.a" riepen op om blanco te stemmen en namen dus een "onthoudende houding" aan, om daarna te moeten vaststellen dat de veroordeelde collaborateur August Borms, van de Frontpartij, met 62,37% deze verkiezingen won. Deze verkiezingsoverwinning leidde tot de vrijlating van Borms en tot een versterking van het Duitsgezinde Vlaams-nationalisme, dit alles te wijten aan de onverschillige houding van de toenmalige socialisten en christen-democraten.
Ten gevolge van een gelijkaardige "onthouding" werden de portretten uit de raadszaal van Mortsel, nu anno 2007, verwijderd.
Daarom is voor alle burgers van België, opnieuw, waakzaamheid geboden voor de integriteit van ons land, en is het nodig te stellen, dat het noodzakelijk is als burger en als politicus, "waar, wanneer, en hoe het kan" duidelijk voor België te kiezen.
We zingen niet veel ons volkslied, velen kennen de tekst ervan niet echt uit het hoofd, een relativerende situatie van non-patriottisme die zelfs zo slecht nog niet is in de dagelijkse gang der dingen. Maar toch, als het erop aankomt, staat onze Brabançonne voor meer dan alleen haar eerste woorden "O, dierbaar België…" . Bij het overlopen van de tekst van ons volkslied, sta ik steeds even stil bij:
WEES IMMER U ZELF EN ONGEKNECHT
En waarom?
VOOR VRIJHEID EN VOOR RECHT
België is mijn vaderland, en zal het altijd blijven.
Tijdens de krokusvakantie gingen enkele Vlaams Belang-prominenten op studiereis naar de Verenigde Staten, een reis georganiseerd door Paul Beliën, huisideoloog van het Vlaams Belang, hoofdredacteur van de extreem-rechtse site "The Brussels Journal" en betrokken bij het al even extreem-rechtse tijdschrift "Secessie.nu" .
Met deze reis treedt het Vlaams-nationalisme in de voetsporen van zijn voorganger uit de jaren dertig van vorige eeuw, "DeVlag" . DeVlag was een culturele organisatie die zich tot doel stelde Vlaams-Duitse (culturele) contacten te leggen en organiseerde, net als Paul Beliën nu, studiereizen. De gelijkenissen van de jaren dertig met vandaag zijn treffend. Wat DeVlag toen was, is The Brussels Journal nu. Wat het fascisme toen was, is de neo-liberale globalisering en het neo-conservatisme nu. In beide gevallen doen Vlaams-nationalisten beroep op buitenlandse krachten om hun Vlaams-nationalistisch streven te versterken.
De Vlaams Belang-reizigers zijn ondertussen terug in België, deze week zijn we getuige geweest van wat voorbeelden van Vlaams-nationalistisch activisme, en kregen we een beeld van wat voor een gesloten, onverdraagzame samenleving hoort bij een "onafhankelijk Vlaanderen".
Allereerst werden op voorstel van het Vlaams Belang en met de medewerking van N-VA en CD&V- gemeenteraadsleden, de portretten van onze Koning en onze Koningin uit de raadszaal van Mortsel weggestemd. Een stemming die mogelijk was omdat er een aantal raadsleden de zaak irrelevant vonden, en zich daardoor mispakten aan het resultaat.
In Buggenhout werd het bekende cafébordje "Verboden voor Noord-Afrikanen" vervangen door een nieuw, "Verboden voor Franstaligen – Défendu aux francophones", dit eveneens op initiatief van het Vlaams Belang en met medewerking van de "democratische" partijen Sp.a/Spirit en CD&V.
Tot slot werd deze week de persoonlijke assistente van prinses Astrid, Stefanie Rutten, bij het Rode Kruis ontslagen op voorstel van de Vlaams-nationalistische vleugel van deze organisatie. Niet rood als universele kleur, maar zwart en geel blijkt voortaan bij het "Kruis" de norm, wie daarin niet past, wordt beschouwd als afvallige die "niet doet wat van haar verlangd wordt". Het is zonneklaar dat het doelwit van deze Hetze de prinses zelf is. Het (Vlaamse) Rode Kruis op oorlogspad tegen België, het is een humanitaire organisatie meer dan onwaardig.
In aanblik van al dit anti-Belgisch geweld is het nodig zich ervan bewust te zijn dat het Vlaams-nationalisten menens is, en dat zij op dit ogenblik, net als zeventig jaar geleden, beroep doen op "hogere machten" om hun doel te bereiken. En dat een houding van "Och kom, 'België', is dat nu echt zo belangrijk?" tot zeer onverwachte resultaten en situaties kan leiden.
Zo werden in 1928 verkiezingen gehouden naar aanleiding van het overlijden van het liberale kamerlid Richard Kreglinger. De toenmalige "CD&V en Sp.a" riepen op om blanco te stemmen en namen dus een "onthoudende houding" aan, om daarna te moeten vaststellen dat de veroordeelde collaborateur August Borms, van de Frontpartij, met 62,37% deze verkiezingen won. Deze verkiezingsoverwinning leidde tot de vrijlating van Borms en tot een versterking van het Duitsgezinde Vlaams-nationalisme, dit alles te wijten aan de onverschillige houding van de toenmalige socialisten en christen-democraten.
Ten gevolge van een gelijkaardige "onthouding" werden de portretten uit de raadszaal van Mortsel, nu anno 2007, verwijderd.
Daarom is voor alle burgers van België, opnieuw, waakzaamheid geboden voor de integriteit van ons land, en is het nodig te stellen, dat het noodzakelijk is als burger en als politicus, "waar, wanneer, en hoe het kan" duidelijk voor België te kiezen.
We zingen niet veel ons volkslied, velen kennen de tekst ervan niet echt uit het hoofd, een relativerende situatie van non-patriottisme die zelfs zo slecht nog niet is in de dagelijkse gang der dingen. Maar toch, als het erop aankomt, staat onze Brabançonne voor meer dan alleen haar eerste woorden "O, dierbaar België…" . Bij het overlopen van de tekst van ons volkslied, sta ik steeds even stil bij:
WEES IMMER U ZELF EN ONGEKNECHT
En waarom?
VOOR VRIJHEID EN VOOR RECHT
België is mijn vaderland, en zal het altijd blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten