Eind 2003 haalde Tom Lanoye de krantenkoppen omdat hij gedagvaard werd omwille volgende uitspraak:
"Als een lul als Danny Smegma (Smagghe), zelf homo, zich publiekelijk verzet tegen adoptierechten voor homo's en lesbo's of erger nog, vindt dat allochtonen de toegang moet worden geweerd (op basis van huidskleur) tot openbare zwembaden, spijker hem dan in een latexpakje aan het grootst mogelijke kruis."
Daarmee gaf hij expressie aan de vanzelfsprekende verdraagzaamheid die uitgaat van de holebifederaties ten aanzien van wie hun standpunten niet deelt, en wie ze uit respect voor de vrije meningsuiting eventueel jaarlijks bedenken met een "homofobie-prijs" .
De inquisiteurs van "De Nieuwe Orthodoxie" vonden deze week een nieuw slachtoffer in André-Mutien Léonard, bisschop van Namen. Die had het gewaagd om in een interview met Télémoustique homo’s "abnormaal" te noemen. Het was dan wel zonder latexpakje, maar sommige media vonden het blijkwaar wel nodig hem aan het spreekwoordelijke kruis te nagelen, en dit vlak voor Pasen.
Toeggegeven: André-Mutien Léonard is zeker niet de meest vooruitstrevende katholiek en een evenwichtig discours over homorechten en de inhoudelijke eigenschappen van homoseksualiteit is niet eenvoudig. Het debat over homoseksualiteit zit gevangen in de polarisering tussen twee onverdraagzame kampen, dat van de “homo-foben” enerzijds, en dat van de “homo-folen” anderzijds.
Gisteren was er nog een reportage op Radio 1 over de extreme opvattingen van Evangelische christenen, die blijkbaar homoseksueel gedrag even misdadig vinden als moord. In Oost-Europa ziet men tekenen van homofobe discriminatie. Aan de volledig andere kant van het spectrum staan diegenen die het homohuwelijk een teken van beschaving vinden en die stelling presenteren als een ongenaakbaar dogma, waartegen elke dwaling een vorm is van gevaarlijke ketterij. Wie niet voor het homohuwelijk pleit, is bijgevolg voor hen niet minder dan achterlijk en onbeschaafd.
Een discours ontwikkelen over homoseksualiteit op basis van de werkelijkheid en volgens de regels van deugdelijk en logisch redeneren, is in die omstandigheden van polarisering geen sinecure. Er bestaan nochtans grondige en objectieve redenen om te stelling te funderen dat homoseksualiteit wezenlijk verschilt van heteroseksualiteit, dat homoseksualiteit in zekere mate een problematische seksualiteit is, dat een "tweede loket" de voorkeur verdient boven een "homohuwelijk", en dat bijzondere "zorg-iniatieven" om homoseksualiteit in de samenleving te begeleiden, meer dan gewenst zijn. Of anders gesteld: zorg is nodig onder de vorm van homorechten, maar niemand kan bewijzen dat die zorg alleen en uitsluitend kan door middel of onder de vorm van een homohuwelijk, of dat het homohuwelijk noodzakelijk het betere alternatief is.
De media wisten ook te melden dat er geen officiële klachten tegen de bisschop van Namen zouden komen, daarmee wel aanstippend dat zulke klachten theoretisch gezien wel zouden kunnen. Of zijn er waarlijk enkele gender-wierdo’s of –fundi’s naar het CGKR gestapt, met het verzoek André-Mutien Léonard te vervolgen?
Het wordt hoog tijd dat aan deze dames en heren van de "Nieuwe Inquisitie" verduidelijkt wordt wat het begrip "vrije meningsuiting" betekent, en dat stigmatiseringen van andersdenkenden daar niet onder vallen. Een inhoudelijke repliek vanwege de holebi-belangengroepen, had ruim volstaan.
Discriminerende en homofobe handelingen kunnen zeker niet aanvaard worden door elk wie anti-discriminatie als hoge waarde onderschrijft, maar de symbooldossierbekrompenheid van "De Nieuwe Orthodoxie" die vertrekt van het principe "Hetiseentekenvanbeschavingtedenkenzoalswij", die zijn ethische standpunten als identiteitskwesties voorstelt, die daardoor het debat polariseert en iedereen die niet "denktzoalswij" verkettert en stigmatiseert als onbeschaafd, is eigenlijk in niets beter dan de homofobe onverdraagzaamheid. De media-hetze deze week rond het interview van André-Mutien Léonard in Télémoustique, was weinig fraai.
Wat we nodig hebben bij ethische debatten is een open, kritische dialoog op basis van feiten en logisch denken, met het oog op zorg, en met de wens elkaar te begrijpen en met elkaar te communiceren. Stigmatiseren en ridiculiseren op grond van "morele vanzelfsprekendheid" en "alleenzaligmakendheid" , in welke richting ook, is daarbij contra-productief en leidt naar doodlopende straatjes.
"Als een lul als Danny Smegma (Smagghe), zelf homo, zich publiekelijk verzet tegen adoptierechten voor homo's en lesbo's of erger nog, vindt dat allochtonen de toegang moet worden geweerd (op basis van huidskleur) tot openbare zwembaden, spijker hem dan in een latexpakje aan het grootst mogelijke kruis."
Daarmee gaf hij expressie aan de vanzelfsprekende verdraagzaamheid die uitgaat van de holebifederaties ten aanzien van wie hun standpunten niet deelt, en wie ze uit respect voor de vrije meningsuiting eventueel jaarlijks bedenken met een "homofobie-prijs" .
De inquisiteurs van "De Nieuwe Orthodoxie" vonden deze week een nieuw slachtoffer in André-Mutien Léonard, bisschop van Namen. Die had het gewaagd om in een interview met Télémoustique homo’s "abnormaal" te noemen. Het was dan wel zonder latexpakje, maar sommige media vonden het blijkwaar wel nodig hem aan het spreekwoordelijke kruis te nagelen, en dit vlak voor Pasen.
Toeggegeven: André-Mutien Léonard is zeker niet de meest vooruitstrevende katholiek en een evenwichtig discours over homorechten en de inhoudelijke eigenschappen van homoseksualiteit is niet eenvoudig. Het debat over homoseksualiteit zit gevangen in de polarisering tussen twee onverdraagzame kampen, dat van de “homo-foben” enerzijds, en dat van de “homo-folen” anderzijds.
Gisteren was er nog een reportage op Radio 1 over de extreme opvattingen van Evangelische christenen, die blijkbaar homoseksueel gedrag even misdadig vinden als moord. In Oost-Europa ziet men tekenen van homofobe discriminatie. Aan de volledig andere kant van het spectrum staan diegenen die het homohuwelijk een teken van beschaving vinden en die stelling presenteren als een ongenaakbaar dogma, waartegen elke dwaling een vorm is van gevaarlijke ketterij. Wie niet voor het homohuwelijk pleit, is bijgevolg voor hen niet minder dan achterlijk en onbeschaafd.
Een discours ontwikkelen over homoseksualiteit op basis van de werkelijkheid en volgens de regels van deugdelijk en logisch redeneren, is in die omstandigheden van polarisering geen sinecure. Er bestaan nochtans grondige en objectieve redenen om te stelling te funderen dat homoseksualiteit wezenlijk verschilt van heteroseksualiteit, dat homoseksualiteit in zekere mate een problematische seksualiteit is, dat een "tweede loket" de voorkeur verdient boven een "homohuwelijk", en dat bijzondere "zorg-iniatieven" om homoseksualiteit in de samenleving te begeleiden, meer dan gewenst zijn. Of anders gesteld: zorg is nodig onder de vorm van homorechten, maar niemand kan bewijzen dat die zorg alleen en uitsluitend kan door middel of onder de vorm van een homohuwelijk, of dat het homohuwelijk noodzakelijk het betere alternatief is.
De media wisten ook te melden dat er geen officiële klachten tegen de bisschop van Namen zouden komen, daarmee wel aanstippend dat zulke klachten theoretisch gezien wel zouden kunnen. Of zijn er waarlijk enkele gender-wierdo’s of –fundi’s naar het CGKR gestapt, met het verzoek André-Mutien Léonard te vervolgen?
Het wordt hoog tijd dat aan deze dames en heren van de "Nieuwe Inquisitie" verduidelijkt wordt wat het begrip "vrije meningsuiting" betekent, en dat stigmatiseringen van andersdenkenden daar niet onder vallen. Een inhoudelijke repliek vanwege de holebi-belangengroepen, had ruim volstaan.
Discriminerende en homofobe handelingen kunnen zeker niet aanvaard worden door elk wie anti-discriminatie als hoge waarde onderschrijft, maar de symbooldossierbekrompenheid van "De Nieuwe Orthodoxie" die vertrekt van het principe "Hetiseentekenvanbeschavingtedenkenzoalswij", die zijn ethische standpunten als identiteitskwesties voorstelt, die daardoor het debat polariseert en iedereen die niet "denktzoalswij" verkettert en stigmatiseert als onbeschaafd, is eigenlijk in niets beter dan de homofobe onverdraagzaamheid. De media-hetze deze week rond het interview van André-Mutien Léonard in Télémoustique, was weinig fraai.
Wat we nodig hebben bij ethische debatten is een open, kritische dialoog op basis van feiten en logisch denken, met het oog op zorg, en met de wens elkaar te begrijpen en met elkaar te communiceren. Stigmatiseren en ridiculiseren op grond van "morele vanzelfsprekendheid" en "alleenzaligmakendheid" , in welke richting ook, is daarbij contra-productief en leidt naar doodlopende straatjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten