DE 91 GEBODEN van KAREL DE GUCHT

De "Bende van 6" Vlaamse onderhandelaars op Hertoginnedal, vormen bij deze regeringsonderhandelingen één front. Het is al "wij" dat de klok slaat, een "wij" dat akkoord is over zogenaamd ernstig overwogen "Vlaamse eisen". 91 Vlaamse dictaten om precies te zijn, waarvan het merendeel onbekend is. Aangezien Karel De Gucht één van die zes onderhandelaars is van de "Bende van 6" VLD/CD&V/N-VA-onderhandelaars, betekent zulks dat Karel De Gucht akkoord gaat met alle 91 "Vlaamse eisen".

Karel De Gucht gaat er niet alleen mee akkoord, hij vindt ze tevens gematigd.

Gematigd ? We lezen: regionalisering van de wegcode, van de gezondheidszorg, van de beroepsorden, van de belastingen, van het werkgelegenheidsbeleid, van de nationaliteitsverwerving, van het vervolgingsbeleid,... kortom, waarom niet in een keer van alle federale bevoegdheden?

Dat het bij de "91 Vlaamse eisen" niet gaat om doorgedreven federalisme, maar wel degelijk om een confederale agenda, blijkt uit het punt dat door de Vlaamse onderhandelaars op tafel werd gelegd om de Gewesten de mogelijkheid te geven een eigen Grondwet te schrijven.

De "91 Vlaamse eisen" gematigd ? "Mijn oor !!" zegt men dan in de omgangstaal. Onverbloemd confederalisme , dat is de kern van de Vlaamse eisen, niets minder.

Maar Karel De Gucht verwoordt goed de hypocrisie van de Vlaamse onderhandelaars bij de regeringsonderhandelingen. Bij de suggestie dat er ook aparte nummerplaten zouden komen per Gewest, antwoordt hij (DM 18/08/2007):

"Dat staat niet op de lijst en het is ook nonsens. Ik voel me niet geroepen om detective te spelen, maar het is duidelijk dat die lijst in Le Soir vanuit Franstalige hoek gelekt is. Misschien zijn die nummerplaten ooit in een programmaboekje van de N-VA opgedoken, maar dat is mijn probleem niet. Welke onnozelheid is dat nu? Hetzelfde met die nationaliteitsverwerving. Het enige wat wij willen, is het Vlaamse inburgeringsprogramma uitbreiden naar heel het land."

Ach zo, Le Soir liegt? Wel wel... .

En wat zegt Bart De Wever hierover ?

"Ik zou de technische fiches moeten nakijken, ik ken het ook allemaal niet uit het hoofd. (boos) Maar het is weer typisch dat men dit 'in de vitrine legt' om onze legitieme eisen te ridiculiseren. Dit is een aanval op de Vlaamse publieke opinie en ik speel dat spel niet mee."

Bart De Wever heeft dus een kortstondige aanval van geheugenverlies, want er was om tactische redenen afgesproken binnen de "Bende van 6" Vlaamse onderhandelaars om over de concrete inhoud van de eisen "niet te communiceren".

Flagrant in strijd met de meeste elementaire beginselen van behoorlijk bestuur, namelijk openbaarheid en transparantie, werden de "91 Vlaamse eisen" niet op papier gezet. Wel handig natuurlijk, want daarna is het woord tegen woord over wat er gezegd werd. De Vlaamse communicatieve mist is daardoor compleet, een feit zodat de Vlaamse onderhandelaars zichzelf definitief tot onbetrouwbaar hebben gemaakt, niet alleen voor hun onderhandelingspartners, maar voor de hele Belgische bevolking.

Maar om even terug van Bart de Wever naar Karel De Gucht te gaan, is er de vaststelling dat open-VLD plots vasthoudt aan het voortbestaan van het Vlaams kartel CD&V/N-VA.

Die plotselinge voorliefde van open-VLD vraagt toch wat verduidelijking. Er is natuurlijk het Volksunieverleden van Bart Somers, de communautaire spanning, maar dat verklaart niet echt deze nieuwe alliantie. Voor de verkiezingen verklaarde open-VLD zich nog uitgesproken tegenstander van separatisme, nu zit Karel de Gucht tijdens de regeringsonderhandelingen samen met Bart De Wever in één front, "op één lijn". Wat is de band?

Eigenlijk moeten we niet ver zoeken: de as tussen open-VLD en N-VA is “economisch rechts” en "anti-syndicaal". We mogen ervan uitgaan dat open-VLD aan N-VA beloofd heeft een staatshervorming af te dwingen, in ruil voor steun in verband met lastenverlaging, inperking van het stakingsrecht, harde aanpak van werklozen, en dat soort leukigheden. Zou N-VA uit het Vlaams kartel verdwijnen, komt er een machtsvacuüm vrij voor een deelname van Groen! en Ecolo (waar de Franstalige oranje-blauwe partijen niet zo wars van zijn), een scenario waarvoor open-VLD bereid is een duivelspact af te sluiten om het te vermijden.

VLD/CD&V/N-VA vertegenwoordigt in Hertoginnedal zo een drie-eenheid van fundamentalismen: economisch fundamentalisme (open-VLD), religieus fundamentalisme (CD&V) en etnisch fundamentalisme (N-VA). Een Vlaams verbond van fundamentalistische politici, de toekomst ziet er weinig aantrekkelijk uit.

Ook voor Karel De Gucht blijkt de schuld voor de communautaire crisis bij de onverzettelijkheid van de Franstalige partijen te liggen. Een korte blik op het profiel van de onderhandelaars, leert echter beter:

Bart Somers: voormalig Volksunie, Minister-President van Vlaanderen, promotor van "De hardwerkende Vlaming"
Patrick Dewael: Vlaams studentenverbond , Minister-President van Vlaanderen
Karel De Gucht: 8 jaar Vlaams parlement (1995-2003)
Jo Vandeurzen: geen federale ervaring, confederale agenda
Inge Vervotte: voormalig minister in de Vlaamse regering, geen federale ervaring, confederale agenda
Bart De Wever: voormalig KVHV-lid, radicaal Vlaams-nationalist zonder enige vorm van scrupules

Zou men het "groepsportret" maken van alle Vlaamse onderhandelaars, werkgroepen inbegrepen, dan zou zeker blijken dat de voormalige Volksunie daarin oververtegenwoordigd is, en dat de anderen geen federaal accent hebben.

Alleen al door de samenstelling van de groep "Vlaamse onderhandelaars", is een communautaire crisis voorspelbaar. De verantwoordelijkheid daarvoor zo maar bij de Franstalige onderhandelingspartners leggen, omdat zij "aarzelen" (stel je voor zeg !), is gewoon bullshit, Vlaamse bullshit, en speciaal voor Bart De Wever: pigshit.

Karel De Gucht schrijft zich dus in in de logica van deze quasi-staatsgreep door de anti-democratische Vlaamse politieke kaste, die een confederaal model wil opdringen en opleggen aan de Nederlandstalige Belgen. Hij schrijft zich in in een afbraakbeleid met een chantagepolitiek als instrument .

Het strategische nadeel van deze door open-VLD gevoerde chantagepolitiek is dat aan de afgepersten de keuze wordt gelaten tussen enerzijds het einde van België (als gevolg van het beleid van Yves Leterme) of anderzijds eveneens het einde van België (omdat het Franstalige "NON" separatisme zou versterken). Wanneer ik dan merk dat Bart Somers als open-VLD-voorzitter ermee dreigt BHV te splitsen met een homogeen Vlaamse meerderheid in De Kamer, dan kan ik niet anders dan besluiten dat open-VLD elke zin voor politieke verantwoordelijkheid verloren heeft.

Joëlle Milquet heeft overschot van gelijk: federale onderhandelingen staan in functie van een federaal beleid door een federale regering.

Brave mensen mag men niet uitlachen, zegt Karel De Gucht, maar zijn de politici van de "Bende van 6" wel zulke "brave mensen"? We mogen daarbij niet vergeten dat de tegenstelling Vlaams-Waals door de Vlaamse politieke kaste is opgedrongen aan de bevolking. Als morgen alle Vlaamse partijen in hun programma schrijven om in Antwerpen het beeld van Lange Wapper te vervangen door één van Bert Simpson, dan zal dat er komen, ongeacht van wat de burgers daarvan vinden: er is gewoon geen manier om bij verkiezingen zulke over-de-partijgrenzen-heen-afgesproken punten af te wijzen. De bevolking wil helemaal deze vervlaamsing niet, maar de Vlaamse politici miskennen consequent de Nederlandstalige Belgen.

Er bestaat met andere woorden een aanzienlijk democratisch deficit in communautaire kwesties.

"De Vlamingen" (= de 6 Vlaamse onderhandelaars) werden geschoffeerd door "de Franstaligen": men kan toch niet beter wensen ? De 6 verdienen niet beter omwille van hun aanmatigende onredelijkheid, bekrompenheid en opportunisme.

Het oordeel van de geschiedenis zal niet zo zeer gaan over een grote of een kleine staatshervorming, zoals Karel de Gucht denkt, maar wel over de afweging of de Vlaamse onderhandelaars op Hertoginnedal al dan niet meer zijn dan een troepje kinderachtige politiek-onverantwoordelijken.

Wat we nodig hebben is niet de regionalisering, maar de reconstructie van België.