10 augustus 2007

DE VLAAMSE PEST

Nu de "Vlaamse" partijen op Hertoginnedal bij de lezing en bespreking van de formatienota van Yves Leterme, plechtig weten te melden dat ze communautair op één lijn staan, anders gezegd, nu blijkt dat de "Vlaamse" onderhandelaars zonder uitzondering aangetast zijn door de Vlaamse Pest, behoeft dit begrip enige toelichting.

Vlaams-nationalisme is als ideologie en als maatschappelijk verschijnsel intrinsiek immoreel, al was het maar omdat het geen onderscheid maakt tussen Nederlandstalig, Vlaams en flamingant. Vlaams-nationalisme is een vorm van fundamentalisme en tevens een vorm van massahysterie die alle aanvaardbare drempelwaarden heeft overschreden. Omwille van die kenmerkende blijkbaar aanstekelijke fundamentalistische en collectieve zinsverbijstering ervan, benoem ik het Vlaams-nationalisme met de term "de Vlaamse Pest" , een passende omschrijving.

Vlaams nationalisme is eerst en vooral een vorm van massahysterie, van collectieve waan om het juister te zeggen, als reactie op de secularisering en de globalisering van de samenleving. Tot de waanvoorstellingen van het Vlaams-nationalisme behoren imaginaire begrippen als "De Vlaming", "De Vlamingen", "Het Vlaamse Volk" waarbij de burgers die gehuisvest zijn in het "Vlaams Gewest" gezien worden als één homogeen geheel, en zelfs gepersonaliseerd worden tot één imaginair bestaand persoon. Uitdrukkingen als "Vlaanderen wil meer autonomie", "Wij Vlamingen zijn geïrriteerd", de communautaire relaties voorstellen als "een huwelijk", enz behoren tot de typisch Vlaams-nationalistische waanvoorstellingen. De Vlaams-nationalistische waan uit zich in een afkeer voor alles wat on-Vlaams is en tevens in een verheerlijkende wensdroom over een "Onafhankelijk Vlaanderen".

De flamingante collectieve waan hangt nauw samen met het manifest fundamentalistisch karakter van het Vlaams-nationalisme. Zo is het katholieke Vlaams-nationalisme gebaseerd op de idee van door God geschapen volkeren (het Vlaamse en het Waalse), die door de goddeloze staat België kunstmatig bij elkaar worden gehouden in één staatsverband. België is voor katholieke flaminganten godslastering. Dit omhelst de "Twee-Volkeren-Doctrine" , die niet-katholieke flaminganten gretig overnemen. Confederalisme wordt daarom als "logisch" omschreven. Juist omwille van het redeneren in termen van volkeren, is Vlaams-nationalisme per definitie populistisch.

Daarnaast is er het Vlaams-nationalisme dat bij wijze van seculiere godsdienst "Vlaanderen", "De Vlaming" en "Het Vlaamse" aanbidt, en dat zulk aanbidden van "Vlaanderen" ook van alle andere Nederlandstaligen in België verwacht. Met andere woorden: voor Vlaams-nationalisten wordt men boven de taalgrens niet als burger, niet als Nederlandstalige, niet als Vlaming, maar als flamingant geboren. Het Vlaams-nationalisme maakt geen onderscheid tussen Nederlandstalig, Vlaams en flamingant.

Nederlandstaligen die voor België kiezen, zijn voor Vlaams-nationalisten "op het verkeerde pad". Zij zijn "collaborateurs, landverraders, nestbevuilers, vaandelvluchters, deserteurs, contra-productieven, lafaards, valsen, slippendragers, geografische Vlamingen, technische Vlamingen, onvlaamse Vlamingen, franskiljons, kruiperigen, zoete-broodjes-bakkers, onwetenden, slecht-geïnformeerden, pseudo-intellectuelen, uilen, bekrompenen, dwazen, modieuse kletsers, zeveraars, stemmingmakers, doortrapte leugenaars, ziekelijken, sentimentalisten, surrealisten, fetisjisten, zieligen, tegennatuurlijken, gefossiliseerden, oubolligen, ouderwetsen, pretentieusen, retro-, neo-, crypto-, postmoderne Belgenvriendjes, zoetigen, linkse domkoppen, domme belgicistjes, absurden, wereldvreemden, gemakzuchtigen, salonzitters, Belgische potverteerders, ..." waarvan "er nog altijd veel te veel zijn" en waarvan "alle ingebakken Belgicisme moet vernietigd worden". N-VA voorzitter Bart de Wever drukte het iets plastischer uit met zijn one-liner "Zelfs een varken schijt niet waar het eet". Ook voor deze onderhandelaar op Hertoginnedal zijn Nederlandstalige Belgen "nestbevuilers".

De historische wortels van het Vlaams-nationalisme liggen bij het anti-Verlichtingsdenken. Vrijwel onmiddellijk na de Franse Revolutie werd een "Eerste Coalitie" met het oog op de "Oorlog tegen de Democratie" op gang gebracht, om de aristocratie in Frankrijk te herstellen. Na en met het Congres van Wenen in 1814 hernieuwde Klemens von Metternich dit ultra-reactionaire streven met de hertekening van Europa, waarbij de "Heilige Alliantie" moest waken over het behoud van de aristocratie. Hij werd hierbij geholpen door de ultramontane krachten binnen het Vaticaan, dat in verschillende encyclieken de democratie, het liberalisme en de moderniteit verketterde. Dat ultramontane anti-liberale gedachtengoed was dé fundering van de katholieke Vlaamse-Nationalisten. Hetzelfde anti-democratische, anti-liberale vindt men terug in het marginaal aanwezige “communistische Vlaams-nationalisme” van Meervoud.

Tot de Coalitie tegen de democratie behoorden niet alleen landen van het "Heilige Roomse Rijk", maar ook protestant Angelsaksische, dwz Engeland. Verbazend, omdat Engeland toch enige vorm van democratie kende, maar die was in tegenstelling tot de Franse, een aristocratische, conservatieve "democratie". Dit Angelsaksische conservatisme, is ook vandaag nog een inspiratiebron voor het Vlaams-nationalisme.

Vlaams-nationalisme is dus een vorm van anti-liberaal, anti-Verlichtingsdenken, en daarom is het zo bevreemdend dat Vlaams-nationalisten zichzelf voorstellen als “modern”. "Vlaanderen" als modern in tegenstelling tot België dat ofwel "ouderwets" ofwel "postmodern" zou zijn. Zo vindt Sp.a politicus Dirk Van der Maelen zijn collega Frank Vandenbroucke een goede dam tegen "ouderwets Belgicisme" en Bart De Wever spreekt smalend over "postmoderne Belgenvriendjes".

De zelfbeschikking van het individu en de secularisering zijn niet weg te denken uit tot de filosofie van het modernisme, en ze zijn tevens radicaal tegengesteld aan dominante invullingen van “de gemeenschap” en aan elke vorm van stereotypering. Het met Guldensporenslagen dwepende Vlaams-nationalisme is dus zeker geen vorm van modernisme, of sterker: als er iets nostalgisch ouderwets bestaat, is het wel de Vlaams-nationalistische pathos van Bart De Wever en consoorten.

Vlaams-nationalisme is niet modern of geen modernisme, ver van, Vlaams-nationalisme is ultra-reactionair. De huidige federale staatsstructuur van België, ook al zou unitarisme op provinciale basis perfect kunnen, is daarentegen wel modern, want gericht op vreedzaam samenleven van autonome burgers.

Tot dusver beschouwd, blijkt de Vlaamse Pest, het Vlaams-nationalisme dus, een fundamentalistische, ultra-reactionaire vorm van massa-hysterie, van collectieve waan.

De gevolgen van de Vlaamse Pest blijven niet beperkt tot haar genoemde “theoretisch-academische” ontkenning van de individuele zelfbeschikking. Een belangrijk en indringend symptoom van de Vlaamse Pest is haar neiging tot vandalisme. Het Vlaams-nationalisme is immers gericht op het afbreken van België en van al wat Belgisch is. Het voorstel in de formateursnota van Yves Leterme om vertegenwoordigers van de Gewesten op te nemen in de bestuursorganen van de federale culturele instellingen, hoort daar bij. Bert Anciaux laat als Vlaams-nationalistisch minister ook geen gelegenheid liggen om Belgische instellingen te supprimeren.

In commentaren bij mediaberichten leest men soms: "Er bestaan geen Belgen, er bestaan alleen Vlamingen en Walen", waaruit de destructieve ingesteldheid van Vlaams-nationalisten tegenover het Belgische tot uiting komt. Soms neemt dit Vlaams-nationalistische vandalisme heel erg fysieke vormen aan zoals het bekladden met eieren van Nederlandstalige Belgen, het overgieten met verf van auto’s, het verstoren van officiële Belgische gelegenheden, het systematisch intimideren van pro-Belgische deelnemers op internetfora. Bij manier van spreken: wanneer een flamingant iets Belgisch ziet, wordt hij overvallen door een onweerstaanbare drang om het te vernietigen.

Anti-Belgisch vandalisme is een essentieel onderdeel van Vlaams-nationalisme.

Het Vlaams-nationalisme is niet alleen vandalistisch, maar ook kinderachtig tot infantiel. Dat blijkt bij voorbeeld uit reacties op de huidige crisis op Hertoginnedal bij de bespreking van de formatienota van Yves Leterme. Het Franstalige standvastige "NON" tegen de flamingante onredelijkheid, zou volgens "Vlaamse" waarnemers separatisme versnellen. Die redenering is, voor politieke verantwoordelijken (?), van een hallucinante onvolwassenheid. Volwassenen nemen verantwoordelijkheid voor hun overtuiging, dwz ze verwijzen naar zichzelf, niet naar een eigen reactie als veroorzaakt door een ander. De verantwoordelijkheid voor de eigen mening bij de gesprekspartner leggen, is infantiel, maar dat weerhoudt er menig Vlaams politicus op Hertoginnedal en menig Vlaams politiek commentator er niet van deze redenering te etaleren. Tot hun eigen schande, zou ik zo zeggen. Deze houding illustreert nogmaals perfect dat de Vlaamse Pest reacti(e)onair is, en niet creatief en pro-actief zoals het Verlichtingsdenken.

Dan zijn er nog een rits andere onfraaie kenmerken. De verwerping van de formele logica en het dwepen met irrationalisme algemeen. Op drogredeneringen gebouwde propaganda. Geschiedenisvervalsing. Egoïsme. Racisme. De aanmatigende houding ten aanzien van alles wat pro-Belgisch of niet-Vlaams is. Vrede zien als louter de afwezigheid van oorlog. Negationisme ten aanzien van de gruwel van WOII. Het omkeren van de slachtoffer-daderrol in verband met de naoorlogse repressie. De vergoelijking van het collaboratieverleden van de vele Vlaams-nationalistische families.

Een democratisch en verdraagzaam Vlaams-nationalisme bestaat dan ook helemaal niet. Het Vlaams-nationalistische streven is de ambitie van een ondemocratische minderheid die met ondemocratische middelen een ondemocratische agenda wil uitvoeren. Eén van de trucen die daarbij gehanteerd wordt is het spelletje "goede flamingant - slechte flamingant" (Sp.a/Spirit en CD&V/N-VA tegenover VB) die suggereert dat men alleen de keuze heeft welk Vlaanderen men wil, maar verdoezelt dat men ook voor België kan kiezen.

Wat bij al deze Vlaams-nationalistische manipulaties en onhebbelijkheden vooral opvalt is de quasi volledige afwezigheid van scrupules. Het feit dat de meerderheid van de Nederlandstaligen in België het separatisme afwijst, laat flaminganten Siberisch koud, net zoals de "Vlaamse" onderhandelaars op Hertoginnedal bij het reciteren van hun manifest onredelijke eisen, potdoof zijn voor de opmerkingen van hun Franstalige landgenoten.

Bij wijze van terugblik kan ik zo enkele basiskenmerken van het Vlaams-nationalisme opsommen: een fundamentalistische, ultra-reactionaire vorm van massa-hysterie, vandalistisch, infantiel, populistisch, ondemocratisch, zonder scrupules, een ideologie gericht tegen redelijke individuele zelfbeschikking. Een ideologie die het leven van de burgers verpest, een Vlaamse Pest.

Geen opmerkingen: