Met "efficiënt bestuur" of "efficiënt werkende instelligen" als excuus, eisen de door de Vlaamse Pest aangetaste Vlaamse onderhandelaars bij de huidige oranje-blauwe regeringsonderhandelingen van Yves Leterme op Hertoginnedal, "toegevingen" of een "teken van toegevingsbereidheid" van "de Franstaligen" voor een verdere regionalisering, steeds weer "de staatshervorming" genoemd, alsof er maar één mogelijkheid daartoe bestond.
Zij botsen hierbij op een standvastig "NON" van Cdh en MR, en eigenlijk achter de schermen even goed van PS en van Ecolo. En terecht.
Als het de Vlaamse onderhandelaars echt om efficiëntie te doen was, zouden ze ook de andere pistes onderzoeken, waaronder die van de betere samenwerking en vooral die van de herfederalisering.
Een herfederaliserende staatshervorming, de gedachte alleen al doet de Vlaamse onderhandelaars op Hertoginnedal huiveren. Het Vlaamse antwoord is een koppig "NEEN". Dat is al herhaaldelijk gebleken uit commentaren.
Nochtans is een herfederaliserende staatshervorming wat ons land nodig heeft.
Verwachten dat onderhandelingen kunnen draaien op eisen en toegevingen, op chantage en machtspelletjes dus, is een grove misrekening. Een dialoog met een vooraf bepaald eindresultaat, is geen dialoog maar een manipulatie. Anders gezegd: een dialoog is ófwel oprecht en open, ófwel geen dialoog maar een dictaat.
Echte onderhandelingen draaien op voorstellen en motivaties, niet op eisen die te nemen of te laten zijn, niet op voldongen feiten.
De eis van de Vlaamse onderhandelaars tot Franstalige toegevingen, tot een Franstalige knieval, is een bewijs van gebrek aan politiek vakmanschap, van gebrek aan maturiteit. Of een bewijs van een nauwelijks verborgen Vlaams-nationalistische, separatistische agenda.
Het Franstalige "NON" daarentegen, is meer dan welkom.
Zij botsen hierbij op een standvastig "NON" van Cdh en MR, en eigenlijk achter de schermen even goed van PS en van Ecolo. En terecht.
Als het de Vlaamse onderhandelaars echt om efficiëntie te doen was, zouden ze ook de andere pistes onderzoeken, waaronder die van de betere samenwerking en vooral die van de herfederalisering.
Een herfederaliserende staatshervorming, de gedachte alleen al doet de Vlaamse onderhandelaars op Hertoginnedal huiveren. Het Vlaamse antwoord is een koppig "NEEN". Dat is al herhaaldelijk gebleken uit commentaren.
Nochtans is een herfederaliserende staatshervorming wat ons land nodig heeft.
Verwachten dat onderhandelingen kunnen draaien op eisen en toegevingen, op chantage en machtspelletjes dus, is een grove misrekening. Een dialoog met een vooraf bepaald eindresultaat, is geen dialoog maar een manipulatie. Anders gezegd: een dialoog is ófwel oprecht en open, ófwel geen dialoog maar een dictaat.
Echte onderhandelingen draaien op voorstellen en motivaties, niet op eisen die te nemen of te laten zijn, niet op voldongen feiten.
De eis van de Vlaamse onderhandelaars tot Franstalige toegevingen, tot een Franstalige knieval, is een bewijs van gebrek aan politiek vakmanschap, van gebrek aan maturiteit. Of een bewijs van een nauwelijks verborgen Vlaams-nationalistische, separatistische agenda.
Het Franstalige "NON" daarentegen, is meer dan welkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten