3. Het Vlaams Parlement als Eén-Partijstelsel
In 2009 gaan we naar de stembus omwille regionale verkiezingen. Maar het is onduidelijk waarvoor dit dient, want de verschillen tussen de partijen van "Vlaamse politieke kaste" zijn minimaal. Voor Vlaanderen kan men beter spreken over een Eén-partijsysteem, enigszins gediversifieerd onder verschillende hoofdingen. Variaties op hetzelfde flamingante thema, die hun best doen om een schijn van onenigheid en verscheidenheid hoog te houden.
Als politieke kaste beschikt "CD&V/N-VA-Sp.a/Spirit-open-VLD-Groen!" over ongeveer 260000 lidkaarten, tegenover 6000000burgers. Dat komt neer op een goede 4% van de bevolking, waaruit Belgicisten zorgvuldig werden uitgezuiverd of op een zijspoor gezet. Zo werd in de Vlaamse administratie Rudy Aernoudt ontslagen wegens kritiek op de Vlaamse Regering en binnen de partijbesturen worden de (meer) Belgisch gezinde "oude krokodillen" naar de zijlijn verwezen.
Het resultaat is een enorme democratische discrepantie tussen de flamingante consensus binnen de Vlaamse politieke kaste enerzijds en de verscheiden mening over communautaire onderwerpen binnen de bevolking anderzijds. Anders gezegd: het Vlaanderen-Vlaams verhaal wordt door de Vlaamse politieke kaste aan de Nederlandstalige bevolking opgdrongen.
De partijtoppen van de Vlaamse politiek zijn vergeven van ex-Volksunie-politici, die de flamingante partijlijnen garanderen. In het Vlaams Parlement wordt een show van schijnonenigheid opgevoerd tussen brave en stoute Vlamingen, een show die moet doen vergeten dat Belgen in de eerste plaats Belg zijn.
CD&V en N-VA beogen tegelijk als afzonderlijkje partij en als "Vlaams kartel" het meest nadrukkelijk de vernietiging (door splitsing) van de Belgische natie en belichamen de anti-Belgische politieke formatie bij uitstek. Het is immers CD&V die duidelijk om meer dan alleen electoraal opportunisme, de 5 op 150 zetels van N-VA "belangrijk" maakt.
De N-VA van Bart De Wever schiet de compromistekst van verkenner Herman Van Rompuy aan flarden, en weet zich daarbij gesteund door Yves Leterme.
Voor het overige wentelt CD&V zich in hypocrisie:
"Jo Vandeurzen benadrukt echter dat zijn partij niet staat voor separatisme. (maar) Wij staan voor een verantwoordelijk en dienstbaar federalisme"
Open-VLD en Sp.a zetten in op de verdamping van België, waarbij de kampioenen van de maakbare samenleving stellen dat het verdwijnen van België een "natuurlijke evolutie" zou zijn, en dus geen gevolg van politieke beslissingen (!): van politieke onverantwoordelijkheid en hypocrisie gesproken.
Vlaams Parlement vervult daarbij als goede team-speler treffend zijn rol van pitbull in het Vlaams Parlement. Door steeds te zeuren dat de beslissingen "niet Vlaams genoeg" zijn, verschaffen zij de andere partijen een allure van redelijkheid. Die "democratische" partijen maken gretig en dankbaar gebruik van deze drogreden ("middelground") die hen wordt aangereikt door hun partner-tegen-België, het Vlaams Belang.
Het Vlaams Belang lijkt zo wel als een plaat die blijft hangen, gaat hier uit van een ongeschreven norm van de "goede Vlaming" (dwz die politieke autonmie wil), en vervalt steeds in verwijten als "plat op de buik" of "samen heulen met De Franstaligen” wanneer “De Vlaming” in één front de onderhandelaars “zou moeten steunen” . Zo leest men in de lezerscommentaren op HLN:
"Vlamingen tegen Walen - keihard in de negotiatie - politiek. Wat gebeurt er? Enkele BV's krijgen het in hun bol om af te komen met "red de solidariteit". Een duidelijke actie tegen de Vlaamse onderhandelaars in. Nogmaals - er ligt een negotiatie op tafel voor een regering van België. De Walen trekken aan hun koord, en wat doen de Vlaamse BV's ? 400 verraders naar voren schuiven om te gaan spreken over een scheiding die er nog niet is. Een schande dat ze zichzelf Vlaming noemen."
Het resultaat is dat alle Vlaamse partijen zich staan uit te sloven om "om ter Vlaamst" over te komen, en is versteend bij de gedachte aan een electoraal imago als "slechte Vlaming", daartoe opgejut door het Vlaams belang als opperbeste teamspeler van de Vlaamse “democratishe” partijen in een gezamenlijke anti-Belgische agenda. Zoals in deze mededeling van Belga:
"Open-Vld stelt zich pragmatischer op, net als een deel van de CD&V-top, maar wijkt niet van de zijde van het Vlaams kartel zolang er geen zicht is op een akkoord. De liberalen zijn er als de dood voor als de slechte Vlamingen afgeschilderd te worden."
De Vlaamse politieke klasse is geen klasse, maar een kaste, een "Eén-partijstelsel" waarbij democratische verscheidenheid verworden is tot particratische schijnonenigheid.
Terug naar overzicht van "Kordaat verzet tegen de Forza Flandria"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten