Een "Raad van Wijzen" die los van de regering in de schoot van het parlement de toekomst van België zou uittekenen, is als naam wat oubollig gekozen, maar is wel een zeer goed idee en een gepast initiatief.
Het concept staat haaks op de drievoudige staatsgreep van CD&V: "Confederalisme nu!" . CD&V wil een staatshervorming (1), die inhoudelijk een confederale revolutie moet betekenen (2), en CD&V wil dat alles nu-onmiddellijk (3), als basisvoorwaarde voor verdere regeringsonderhandelingen. Deze poging tot staatsgreep door CD&V ligt aan de basis van de huidige regimecrisis, van de huidige (virtuele) burgeroorlog tussen flaminganten en Belgen.
Geen weldenkend mens kan zulk een ambitie steunen. Die weldenkende zal wel zijn oor te luisteren leggen naar de nood om de werking van onze instellingen te optimaliseren en om de overdrijvingen, vergissingen en fouten uit de vorige staatshervormingen bij te sturen.
Correct woordgebruik is daarom belangrijk, en laat ons een einde maken aan het gebruik van bedrieglijke eufemismen. Wat CD&V wil, is niet zo maar een staatshervorming, laat staan dé staatshervorming, maar het opdringen van een vergaande regionalisering van bevoegdheden, van een confederale revolutie.
Daarin wordt CD&V gesteund door media-propaganda op basis van flutpeilingen en polls bij de kranten De Standaard en Het Laatste Nieuws, alsook door VRT.
Het getuigt van veel groter respect voor het welzijn van de burgers om een communautair overlegplatform op te richten, een Ronde Tafel waarin de deelnemers op een constructieve wijze zonder tijdsdruk aan optimalisering van onze instellingen kunnen werken.
De naam "Raad van Wijzen" is misschien niet zo goed gekozen en roept wat te veel de geur van mottenbollen op. Wat is er (eventueel) mis met de naam?
Niet alleen Franstalige (mannelijke) senioren maar ook Nederlandstalige (vrouwelijke) jongeren kiezen voor België. Ik denk aan het kussengevecht bij de VUB-ULB en aan de geplande knuffeldag in Leuven. Een Raad van Oude Wijze Mannen, hoe goed en terecht ook bedoeld, onderstreept de flamingante imagovorming van België als zou België "passé" of "ouderwets" zijn.
Wijsheid is een goed concept, maar "redelijkheid" of "weldenkendheid" is beter, confederaal-separatisme is immers de ideologie van fanatici, en het verschil tussen beide is niet aan leeftijd gebonden.
Misschien hebben we een andere presentatie nodig: een modern België voor de toekomst, voor de nieuwe generaties, voor de jongeren, voor het welzijn van alle burgers. Daarom stel ik voor de naam te herformuleren tot "Hoge Raad voor Staatshervorming" waar (ook jonge) weldenkenden aan kunnen deelnemen, jongeren en ouderen die bezorgd en begaan zijn met de toekomst van ons land.
Parallel daaraan is het nodig orde op zaken stellen binnen Vlaamse politiek, en de filter die nu alle Belgicistische politici wegzuivert, te verwijderen. Vlaanderen dient voor België te kiezen, als regio, niet als (deel)staat.
Aan die Ronde Tafel die ik nu "Hoge Raad voor Staatshervorming" noem, kunnen ook niet-politici deelnemen: vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers, van humanitaire organisaties, enz. weze het ter advies en overleg.
Het doel van deze "Hoge Raad voor Staatshervorming" is dan het in kaart brengen, ernstig nemen en oplossen van alle redelijke en onderbouwde bezwaren, om uiteindelijk onze instellingen en daarmee ons land om te vormen tot een duurzaam België, op basis van de (herijkte) waarden van de moderniteit.
Het concept staat haaks op de drievoudige staatsgreep van CD&V: "Confederalisme nu!" . CD&V wil een staatshervorming (1), die inhoudelijk een confederale revolutie moet betekenen (2), en CD&V wil dat alles nu-onmiddellijk (3), als basisvoorwaarde voor verdere regeringsonderhandelingen. Deze poging tot staatsgreep door CD&V ligt aan de basis van de huidige regimecrisis, van de huidige (virtuele) burgeroorlog tussen flaminganten en Belgen.
Geen weldenkend mens kan zulk een ambitie steunen. Die weldenkende zal wel zijn oor te luisteren leggen naar de nood om de werking van onze instellingen te optimaliseren en om de overdrijvingen, vergissingen en fouten uit de vorige staatshervormingen bij te sturen.
Correct woordgebruik is daarom belangrijk, en laat ons een einde maken aan het gebruik van bedrieglijke eufemismen. Wat CD&V wil, is niet zo maar een staatshervorming, laat staan dé staatshervorming, maar het opdringen van een vergaande regionalisering van bevoegdheden, van een confederale revolutie.
Daarin wordt CD&V gesteund door media-propaganda op basis van flutpeilingen en polls bij de kranten De Standaard en Het Laatste Nieuws, alsook door VRT.
Het getuigt van veel groter respect voor het welzijn van de burgers om een communautair overlegplatform op te richten, een Ronde Tafel waarin de deelnemers op een constructieve wijze zonder tijdsdruk aan optimalisering van onze instellingen kunnen werken.
De naam "Raad van Wijzen" is misschien niet zo goed gekozen en roept wat te veel de geur van mottenbollen op. Wat is er (eventueel) mis met de naam?
Niet alleen Franstalige (mannelijke) senioren maar ook Nederlandstalige (vrouwelijke) jongeren kiezen voor België. Ik denk aan het kussengevecht bij de VUB-ULB en aan de geplande knuffeldag in Leuven. Een Raad van Oude Wijze Mannen, hoe goed en terecht ook bedoeld, onderstreept de flamingante imagovorming van België als zou België "passé" of "ouderwets" zijn.
Wijsheid is een goed concept, maar "redelijkheid" of "weldenkendheid" is beter, confederaal-separatisme is immers de ideologie van fanatici, en het verschil tussen beide is niet aan leeftijd gebonden.
Misschien hebben we een andere presentatie nodig: een modern België voor de toekomst, voor de nieuwe generaties, voor de jongeren, voor het welzijn van alle burgers. Daarom stel ik voor de naam te herformuleren tot "Hoge Raad voor Staatshervorming" waar (ook jonge) weldenkenden aan kunnen deelnemen, jongeren en ouderen die bezorgd en begaan zijn met de toekomst van ons land.
Parallel daaraan is het nodig orde op zaken stellen binnen Vlaamse politiek, en de filter die nu alle Belgicistische politici wegzuivert, te verwijderen. Vlaanderen dient voor België te kiezen, als regio, niet als (deel)staat.
Aan die Ronde Tafel die ik nu "Hoge Raad voor Staatshervorming" noem, kunnen ook niet-politici deelnemen: vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers, van humanitaire organisaties, enz. weze het ter advies en overleg.
Het doel van deze "Hoge Raad voor Staatshervorming" is dan het in kaart brengen, ernstig nemen en oplossen van alle redelijke en onderbouwde bezwaren, om uiteindelijk onze instellingen en daarmee ons land om te vormen tot een duurzaam België, op basis van de (herijkte) waarden van de moderniteit.
De drie kernvragen voor deze Raad zijn: (1) de wenselijkheid van een staatshervorming (in welke mate, wat is de "urgentie" ?), (2) de inhoud van een staatshervorming (herfederaliseren, regionaliseren, herschikken, omvormen, herdefiniëren,...), (3) de timing, de werkwijze en de implementatie.
Is een staatshervorming nodig? Mogelijk wel, maar daarmee is nog niets gezegd over de inhoud ervan. Een evenwicht tussen herfederalsering en regionalisering, het vastleggen van kerntaken voor alle bestuursniveaus, een hiërarchie van bestuursniveaus, mensenrechtelijk-georiënteerde subsidiariteit (en geen "radicale subsidiariteit") als middel, zullen grondig aan bod moeten komen. Maar ook de verdieping van de democratie door het invoeren van federale kieskringen, de afschaffing van de opkomstplicht en het verbeteren van de ombudsdiensten kunnen niet onbesproken blijven.
De timing tenslotte is: zo lang als nodig blijkt, dwz tot alle redelijke en onderbouwde bezwaren zijn weggewerkt. Onderling respect en gelijkwaardigheid tussen de gesprekspartners is daarbij cruciaal. Op die manier kunnen we in alle rust werken aan een diepgaande hervorming in dienst van nationale eenheid, in dienst van de politieke stabiliteit die onontbeerlijk is voor het welzijn van de burgers.
Wat onaanvaardbaar is, is de huidige confederale CD&V-staatsgreep. Wat aanvaardbaar is, is de vraag naar het hertekenen van ons land, met het oog op een modern, duurzaam België.
De oprichting van een Ronde Tafel in het federaal parlement, van een "Hoge Raad voor Staatshervorming" is een goed initiatief. Er aan deelnemen, weze het "voorwaardelijk", is een uiting van verantwoordelijkheidszin en staatsmanschap dat de opportunistische partijpolitiek overstijgt. Grondig en diepgaand overleg is de te bewandelen weg, zonder staatsgreep, zonder kunst- en vliegwerk, in onderling respect. En als deze "Hoge Raad voor Staatshervorming" voorlopig dan "Raad van Wijzen" heet, wel ja, zo erg is dat dan ook weer niet, zo lang het doel duidelijk voor ogen staat: 1 België.
Is een staatshervorming nodig? Mogelijk wel, maar daarmee is nog niets gezegd over de inhoud ervan. Een evenwicht tussen herfederalsering en regionalisering, het vastleggen van kerntaken voor alle bestuursniveaus, een hiërarchie van bestuursniveaus, mensenrechtelijk-georiënteerde subsidiariteit (en geen "radicale subsidiariteit") als middel, zullen grondig aan bod moeten komen. Maar ook de verdieping van de democratie door het invoeren van federale kieskringen, de afschaffing van de opkomstplicht en het verbeteren van de ombudsdiensten kunnen niet onbesproken blijven.
De timing tenslotte is: zo lang als nodig blijkt, dwz tot alle redelijke en onderbouwde bezwaren zijn weggewerkt. Onderling respect en gelijkwaardigheid tussen de gesprekspartners is daarbij cruciaal. Op die manier kunnen we in alle rust werken aan een diepgaande hervorming in dienst van nationale eenheid, in dienst van de politieke stabiliteit die onontbeerlijk is voor het welzijn van de burgers.
Wat onaanvaardbaar is, is de huidige confederale CD&V-staatsgreep. Wat aanvaardbaar is, is de vraag naar het hertekenen van ons land, met het oog op een modern, duurzaam België.
De oprichting van een Ronde Tafel in het federaal parlement, van een "Hoge Raad voor Staatshervorming" is een goed initiatief. Er aan deelnemen, weze het "voorwaardelijk", is een uiting van verantwoordelijkheidszin en staatsmanschap dat de opportunistische partijpolitiek overstijgt. Grondig en diepgaand overleg is de te bewandelen weg, zonder staatsgreep, zonder kunst- en vliegwerk, in onderling respect. En als deze "Hoge Raad voor Staatshervorming" voorlopig dan "Raad van Wijzen" heet, wel ja, zo erg is dat dan ook weer niet, zo lang het doel duidelijk voor ogen staat: 1 België.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten