BRUSSEL-HOOFDSTAD: LOSLATEN

De discussies rond de door flaminganten gevraagde splitsing van BHV, blijven voortduren en gijzelen politiek en bevolking.

"Gewoon" BHV splitsen is geen oplossing, want onbehoorlijk als methode en onwenselijk op zich: dat is immers een legitimering van archaïsche flamingante territoriumdrift. BHV kan niet opgelost worden als afzonderlijk probleem, omdat het een symptoom is van een anomalie in de staatsstructuur. Wie de werking van de gewesten moderniseert, lost daarmee ook BHV op.

Maar hoe dan? Hier leest u mijn visie over wat men kan doen om de gewesten te moderniseren en te harmoniseren:

1. Schaf de gemeenschappen af

• Door ze laten samen te vallen met de gewesten. Omdat er gemeenschappen bestaan, bemoeien gewesten zich buiten hun grenzen. Dat is een ongezonde toestand. Best is dus gewest en gemeenschap te laten samenvallen, waardoor het concept "gemeenschap" de facto verdwijnt.
• 4 gewesten: Vlaanderen, Brussel, Wallonië, Eupen-Malmédy. Twee gewesten werken polariserend, bij drie bestaat het gevaar dat twee samenspannen tegen één. Daarom zijn er best minstens vier gewesten.
• Volledig gescheiden gewesten. Er moeten daarom twee gemeenschappen worden bijgemaakt of benadrukt: de Brusselse en de Duitstalige. Die vallen samen met de gewesten, zodat België dan voortaan vier volledig gescheiden gewest-gemeenschappen telt.
• Eigenheid van elk gewest bepalen. Gewesten moeten niet te veel bevoegdheden hebben, maar alleen die nodig zijn om de specifieke eigenheid ervan te besturen. Het is daarom ook nodig de eigenheid per gewest te bepalen en alsook die van gewesten in het algemeen.
• Gewesten ondergeschikt maken aan de federale overheid. Om institutionele conflicten te vermijden is het nodig een hiërarchie van bestuursniveau in te voeren. Gewesten worden daardoor ondergeschikt aan de federale overheid.
• Brussel-hoofdstad-staat. Brussel heeft niet alleen een rol als hoofdstad van België maar ook als hoofdstad van Europa. Brussel wordt dus best een entiteit op zich. Dat betekent dat ik elke "aansluit-agenda" verwerp. Zowel Wallonië als Vlaanderen moeten Brussel volkomen loslaten: Brussel is Brussel is Brussel.

2. Flexibiliseer de gewestgrenzen

• Gemeenten op een gewestgrens kunnen periodiek en per referendum hun gewest kiezen. De gedachte dat de taalgrens voor eeuwig gebetonneerd zou zijn, is te gek voor woorden. Niets is voor eeuwig, ook de taalgrens niet. Het komt erop aan dat de taalgrens de demografie volgt, en niet omgekeerd. Anderzijds is het logisch dat alleen gemeenten op de taalgrens kunnen kiezen waar ze willen bijhoren. En dus is het redelijk de taalgrens te flexibiliseren op basis van een bv tienjaarlijks gemeentelijk referendum.
  

3. Schaf de faciliteiten af

• In ruil voor taalgaranties. Faciliteiten zijn ook zo'n gedrocht waardoor het ene gewest zich gaat moeien in het andere. Zij kunnen dan ook best afgeschaft worden, maar wel in ruil voor leefbaarheidsgaranties.
• Primaat van de taalvrijheid boven het territorialiteitsbeginsel. De eerste leefbaarheidsgarantie zijn taalvrijheid en taalhoffelijkheid. Elke vorm van taalfundamentalisme wijs ik af, zeker als het om "vernederlandsing van het straatbeeld" gaat.
• Minderhedenrechten, ook op taalgebied. Een moderne democratische wetgeving is ondenkbaar zonder minderhedenrechten. Die moeten ook mogelijk zijn op taalgebied, al kan men die beperken tot de erkende landstalen.
• In Brussel verplicht tweetalig Frans/Nederlands onderwijs. Tweetaligheid is een burgerplicht, zeker in Brussel. Nodig is te investeren in tweetalig onderwijs binnen het Brussels gewest.
• De erkende landstalen vastleggen: Nederlands, Frans, Duits. Gezien de talrijke migraties is het nodig de erkende landstalen te herbevestigen. Dit zijn Nederlands, Frans en Duits. Dus geen Turks of Portugees, maar ook geen Engels.

4. Maak een kieskring per beleidsniveau

• Een federale kieskring voor het federale niveau. Het gelijkheidsbeginsel vereist dat voor het federale niveau elk politicus door elk stemgerechtigd burger verkiesbaar is. Een federale kieskring is dan ook niet meer dan de logica zelve.
• Afschaffing van de opkomstplicht. Op het ogenblik wordt de Vlaamse politiek vergiftigd door flamingante hysterie. Opdat de burgers niet langer gedwongen zouden worden te stemmen op iets dat ze ten gronde verafschuwen, is het nodig de opkomstplicht af te schaffen.

Het komt er dus op aan met wat creativiteit een nieuwe structuur uit te tekenen die problemen oplost, en die obsessionele fixaties op utopische ambities ver achter zich laat. Politiek is het oplossen van samenlevingsproblemen, niet het ten gronde richten van de samenleving door het zich blindstaren op eigen "goddelijke" plannen. "Loslaten" om zich te kunnen concentreren op een werkzame formule, lijkt de te bewandelen weg om "BHV" op te lossen. En zo doende de bevolking niet langer te gijzelen met blauwvoetflauwekul.

Lees ook: Naar een modern België (1): eenheidsfederalisme