7 oktober 2010

EEN NIEUWE REGERING, IN 5 STAPPEN

Volgens de algemene consensus van politieke waarnemers, zit de Belgische politiek muurvast. Dat is toch wel bijzonder, want er zijn mogelijkheden en alternatieven zat. De verklaring voor de politieke impasse is dus niet te zoeken in de kenmerken van de objectieve politieke realiteit, maar eerder in de mentale blokkering van onze politici zelf.

Eén van de kenmerken van die mentale blokkage bij onze politici is hun eindeloze pretentie en arrogantie, die hen toelaat tegelijk de boel te verknoeien en toch nog vol te houden dat ze politieke experten zijn, die van niemand iets te leren hebben. Onder meer, is de walgelijk-zelfgenoegzame houding van Paul Magnette daar een treffend voorbeeld van. Dit terzijde, breng ik hier een mogelijk scenario voor een regeringsvorming, dat best realistisch is voor wie nog de nodige openheid van geest aan de dag kan leggen.

Vijf ontwikkelingsfasen, en hop, daar is er een federale regering. Het volstaat dat onze politici onderstaande weg volgen om resultaat te boeken.

1. Politieke zelfbezinning
Niet de Belgische politiek, maar de Belgische politici zitten op een dood spoor. De oorzaak daarvan is gemakkelijk te vinden: het Vlaams-fascisme van N-VA dat bij wijze van Vlaams-integrisme de andere partijen besmet of confronteert.

Er komt geen oplossing voor onze politieke problemen als de politieke partijen zich niet herbronnen. Daarbij kunnen zij zich bezinnen over volgende 10 punten:
  • a) De invulling van het concept "politiek" dient geherwaardeerd. Het concept "(verkiezingen) winnen" hoort thuis in de wereld van sport- of schoonheidswedstrijden, maar in de politiek wint of verliest niemand. Men heeft een meerderheid of men heeft er geen. In principe is daarom de zinsnede "verkiezingen winnen" alleen toepasbaar op een tweepartijstelsel. In België is het betekenisloos.
  • b) Politiek bedrijven gaat om staatsordening in het algemeen belang, niet om electorale winst uit eigenbelang. Nochtans laten zo goed als alle partijen hun beslissingen leiden door de vraag welke electorale winst of verlies een bepaalde strategische keuze oplevert. In sommige gevallen gaat het zelfs om louter postjes pakken, of om persoonlijke carrièreplanning die moet eindigen in de raad van beheer van een multinational, waarvoor de politiek een solliciterende tussenstap is.
  • c) Federale Belgische politiek moet bedreven worden door pro-Belgische politici. Vlaams-nationalisten, wallinganten, orangisten of rattachisten, horen niet thuis in een federale regering. Ten aanzien van N-VA en ten aanzien van Bart De Wever past de houding die alle democratische regeringen aannemen ten aanzien van Al Qaïda en Osama Bin Laden: met terroristen onderhandelt men niet. Wie geen problemen heeft met N-VA en met Bart De Wever in het bijzonder, is een anti-democraat. De Baert- en Maddens-doctrines dienen volledig verworpen en afgeschreven te worden.
  • d) Politiek wordt geacht weldoordacht te zijn, in staatsbelang. Televisie-entertainment-politiek, gefacebook en getwitter vernietigen elke ernst van het politieke denken, en zijn weerom, louter op electoraal opportunisme gebaseerd.
  • e) "Politiek zonder alternatief" hoort thuis in de psyche van mensen met een tunnelvisie. Alternatieven bestaan altijd, de kunst is van ze te zoeken, en er open voor te staan.
  • f) Belgische federale politici kunnen zich best toeleggen op een universalistische invulling van hun politieke ideologie (voor zo ver ze die nog hebben, naast hun politiek corporatisme)
  • g) Het is belangrijk te beseffen dat onze politieke problemen niet Belgisch zijn, maar globaal. Zowel de Amerikaanse republikeinen, Berlusconi en nu ook de Nederlandse regering volgen de weg van katholiek-nationalistisch fascisme. Het hyper-kapitalisme maakt overal slachtoffers. België is geen uitzondering, het gaat om algemene, globale problemen die hier op een eigen manier tot uiting komen, als expressie van een wereld in crisis. België is niet voor niets het meest geglobaliseerde land ter wereld.
  • h) Daarmee samenhangend is het besef belangrijk dat de schaalvergroting tgv de globalisering fundamentalistische reacties veroorzaakt, ook binnen de Belgische politiek: het terugvallen op marktfundamentalisme, op religieus integrisme, op nationalisme of regionalisme, op communitarisme, zijn daar alle voorbeelden van.
  • i) De negatieve rol van Europa dient geëvalueerd te worden. Het lijkt wel of het Berlusconi-Italië het model voor de hele Europese Unie aan het worden is.
  • j) De meest bittere vaststelling bij de politieke actualiteit van de voorbije drie maanden, is dat Albert II een fervent aanhanger van Rex blijkt, en zich de laattijdige uitvoerder van het politiek testament van Leopold III waant. Volgt hieruit een nieuwe koningskwestie ?

2) Paars als start
Een paarse as (in plaats van de nationaal-socialistische N-VA/PS-as, of de verouderde rood-oranje-as) van socialisten en liberalen is de beste start voor nieuwe regeringsonderhandelingen. Elio Di Rupo kan daarvan best permier zijn.

Die keuze zou de socialistische en liberale familie ook aanzetten tot de zelfbezinning en de herbronning waar ze hoognodig aan toe zijn. De "liberalen" zouden best minder kapitalistisch en meer humanistisch worden, de socialisten universalistischer, en zouden best meer respect voor individuele zelfbeschikking ontwikkelen.

Paars heeft 70/150, dat is geen regering, wel een mogelijk minderheidskabinet.

3) Paarsgroen is een regering
Aangezien Groen! en Ecolo goed samenwerken, kan een federale paarse as best uitgebreid worden met de ecologische familie.

Paarsgroen levert 83/150, dit is een meerderheid voor een federale regering.

4) Paarsgroen aangevuld met Cdh
Om het humanistisch aspect van een federale regering te vrijwaren en te versterken, is het toetreden van Cdh meer dan welkom, zelfs noodzakelijk.

"Paarsgroen+", met Cdh toegevoegd, levert 92/150, een ruime meerderheid.

5) Regering van Nationale Eenheid (8 partijen, 4 families)
Blijft de vraag of een Vlaams-extremistische CD&V mentaal in staat is om toe te treden tot een humanistische, federale, Belgische regering. Ook dat is een intern probleem van CD&V. Zou ze dat doen, ontstaat een regering van Nationale Eenheid met 8 partijen en 4 families.

Een "Regering met Vier" levert 109/150, een ruime twee-derde-meerderheid die een staatshervorming mogelijk maakt. Een staatshervorming mag echter geen staatsvernietiging zijn, noch er de kiemen voor leggen.

Nogmaals: Baert moet weg!

Vanzelfsprekend zullen de commentatoren, binnen en buiten het politiek bedrijf dit voorstel verwerpen als niet-ernstig of "fantaisistisch". Gezien het feit dat hun inzichten nergens toe leid(d)en behalve tot ellende, zou hen wat meer bescheidenheid sieren.

Hopelijk hebben "Paul Magnette & Co" ondertussen echter begrepen dat er wèl alternatieven zijn…

Post-Scriptum (10/10/10):
1) Aangezien de blijkbaar door Vlaams-integrisme aangetaste voorzitter van Groen!, Wouter Van Besien, niet zonder N-VA kan of wil, is het nodig op te merken dat een coalitie "Paars+" met Cdh een meerderheid heeft van 79/150, met Ecolo erbij van 89/150.

Er zijn dus meer dan genoeg alternatieven om een regering te vormen, de reden waarom het niet gebeurt ligt louter bij de slechte wil en bij de kwade trouw van de betrokken politici zelf. Die zijn met zichzelf en hun eigenbelang bezig en niet met staatsverantwoordelijkheid. Kortom, het zijn geen politici, maar kloten.

Zo lang de politieke verantwoordelijken kloten blijven, komt er geen oplossing voor de politieke crisis, vandaar het belang van "punt 1" uit deze bijdrage: de noodzaak van politieke zelfbezinning.

2) Aangezien Albert II, "de Collabo", zijn "beste vriend" Bart De Wever niet kan lossen, stelt zich inderdaad de vraag of er een nieuwe koningskwestie op til is.


2 opmerkingen:

Vivian zei

Kan mij in zowat alle punten vinden. Zeker in punt 1.c). Maar er is hoop, zie dit filmpje met Bart De Wever als hoofdrol.
http://www.youtube.com/watch?v=BlK62rjQWLk
Misschien is het dat wat Wouter Van Besien figuurlijk beoogt door hem zijn gangen te laten gaan.
Zie ook dit filmpje als illustratie bij punt 1.g).
http://www.youtube.com/watch?v=gLBE5QAYXp8

Graag ook nadere verklaring bij de walgelijk-zelfgenoegzame houding van Cowboy Henk. Heeft hij niet verklaard dat Mr Creosote aan verrottingsstrategie doet en geen regering wil?

Peter Van de Ven zei

Dag Vivian,

"Les excuses sont faites pour s'en servir", dwz ik geloof niet in strategische spitsvondigheid van wie extreem-rechts wil omarmen om het te vernietigen (zie Nederland CDA-Wilders. Dat was ook het excuus van Leopold III, om zijn collaboratie vergoelijken: het werkt niet.

Alle "niet-V-partijen hebben nu de kans om te zeggen: wij willen "zonder N-VA". Dat juist Groen! nu zegt "nooit zonder-N-VA" is wraakroepend. Dat geldt ook voor de Franstalige partijen, die vasthouden aan de N-VA/PS-as.

Nu is er de kans om een regering van Nationale Eenheid te promoten. Dat Paul Magnette zelfs ontkent dat die mogelijkheid bestaat ("Il n'y pas d'alternatif, vous en connaissez un, vous... ?")is walgelijk, want intellectueel ter kwader trouw. Dat hij gewoon zegt dat zijn voorkeur uitgaat naar een nationaal-socialistische constructie met N-VA.

Ook Elio Di Rupo moet weten wat hij wil: zeggen dat hij met zeven wil onderhandelen en tegelijk Franstalig België beschouwen als "Di Rupo-country", gaat niet samen.

Laat ons gewoon een regering van Nationale Eenheid vormen, zonder de Vlaams-fascisten van N-VA. Een coalitie mèt N-VA is immers pragmatisch onmogelijk, en moreel onwenselijk.

Dat is toch mijn voorstel...