18 oktober 2010

HET VLAAMS-INTEGRISME(1): LEUGENS en TUNNELVISIES

Om de huidige gespeelde politieke blokkering te omschrijven is een gepast begrippenarsenaal nodig.

Vlaams-fascisme is de politieke praktijk van de Vlaams-nationalistische partijen, N-VA op kop. Vlaams-integrisme is het feit dat de “niet-V” partijen de ideologie van het Vlaams-fascisme van N-VA blindelings volgen, als een soort orthodoxe geloofsbelijdenis. CD&V, Sp.a, Groen! en VLD zijn als het ware een integristische-extensie van N-VA geworden.

Voor een deel is de K.U.Leuven daarvoor verantwoordelijk. Die universiteit is een kweekfabriek van flamingante politici, flamingante academici, flamingante bedrijfsleiders en flamingante journalisten. Bovendien wordt het Vlaams-integrisme gestroomlijnd door VOKA, die de volledige Vlaamse politiek uit haar hand laat eten.

Het gevolg van de aanwezigheid van Vlaams-integrisme, is het ontstaan van Vlaanderen-fascistenland, op zijn minst sinds de lente van dit jaar.

Typisch voor fundamentalistisch integrisme, zoals het Vlaamse, zijn groepsdenken en tunnelvisies. Daaraan kenmerkend zijn een afschermende informatieverwerving en een deficiënte beslissingspraktijk die het bestaan van alternatieven ontkent.

Dat is nu inderdaad de typische leugen die we de afgelopen maanden uit allerlei monden hebben gehoord: “Er is geen alternatief”. Die stelling is fout, er zijn voldoende alternatieven voor een nieuwe regering, zoals de vorming van een regering van Nationale Eenheid.

Een staatshervormming is niet hezelfde als repetitieve staatsafbraak, al dan niet volgens de Baert-doctrine, die door alle Vlaamse partijen onderschreven wordt.

Het N-VA voorstel van 17 oktober voorziet uiteraard niet in een federale kieskring noch herfederaliseringen, wil nieuwe bevoegdheden aan de gemeenschappen geven en niet aan de gewesten (met 2 ipv met 4), wil Brussel in Vlaanderen inlijven, en wil een eigen rechtspraak, laten we aannemen om het Vlaamse taalfascisme ook juridisch te kunnen omzetten.

Laten we duidelijk zijn: onderhandelen met N-VA en met Bart De Wever is algemeen verwerpelijk, enerzijds omdat N-VA een fascistische partij is (en Bart De Wever vulgair uitschot), anderzijds omdat separatisten niet thuis horen in een federaal mandaat. Wie, op welke manier ook, sympathie heeft voor N-VA, is moreel minderwaardig.

De beslissing van PS, cdH en Ecolo, om de N-VA-voorstellen te verwerpen, is de meest gepaste keuze die ze konden maken binnen de huidige crisis. Zoals cdH het meldde: “Laat ons nu beginnen met echt onderhandelen”.

Maar “echt onderhandelen”, betekent: zonder N-VA, en voor een regering van Nationale Eenheid.

Post Scriptum 19/10/2010
Niet alleen in de vorming van een fascistische regering (PVV van Wilders - N-VA van Bart De Wever, met collaboratie door andere partijen) lopen de Nederlandse en de Belgische politiek parallel. Ook de analyse van tunnelvisie en groepsdenken blijkt gemeenschappelijk, getuige deze "harde analyse" van CDA-jongeren.

Het doorbreken van groepsdenken gebeurt door onderzoek van alternatieven en het openen van de informatiestroom. Dat is nu dus meer dan prioritair om een nieuwe regering te vormen.

Geen opmerkingen: