Hoe droevig het gesteld is met "Politiek Vlaanderen" bleek nog maar eens dit weekend.
Om een visie op de neutraliteit van loket-ambtenaren weer te geven gebruikte Bart De Wever het voorbeeld van het Gay-Pride-symbool, de regenboog. Waarschijnlijk om het niet rechtstreeks over de hoofddoek te moeten hebben. En mogelijk, of vooral, om twee van zijn politieke tegenstanders in verlegenheid te brengen: Tom Lanoye en Elio Di Rupo. De uitspraak van Bart De Wever over "islamitische janetten die op het Vlaams Belang" stemmen, is, zoals hij standaard doet, degoutant provocatief, en in de eerste plaats een non-event.
Bart De Wever had even goed met een of andere provocatieve formulering kunnen zeggen dat een vierkant vier hoeken heeft: het is nu eenmaal de logica zelf om van loketbedienden enige terughoudendheid en soberheid in dress-code te verwachten. Wie wil actie voeren, statements maken, of een religie promoten, kan dat in zijn vrije tijd, op daartoe geschikte plaatsen.
De zin van Bart De Wever was lomp en idioot, zoals we van een aandachtshoer als hem gewend zijn. Maar er is één belangrijk verschil: bij alle vroegere smerige uitlatingen bleef "Politiek Vlaanderen" potdoof, zelfs bij het meest vunzige zoals "Zelfs een varken schijt niet waar het eet" als hij het over Nederlandstalige Belgicisten heeft. Nu het gaat over een homo-T-shirtje (en dus zelfs niet over homo's zelf !), is het kot te klein. Wat volgde bij de anders-naar-Bart-De-Wever-toe-verstomde-en-kritiekloze-politici, was een trieste vertoning aan achterlijke en belachelijke reacties, die in het merendeel van de gevallen op geen enkele manier van toepassing waren op de gesproken woorden zelf. Een festival van debiele uitlatingen, over hetero-seksuele dassen, trouwringen aan het loket, religieuze keuzes en de bodem van de moraliteit, het meest stupide eerst, als het maar kon dienen om het gedweep van de spreker te bevestigen met het nieuwe geloof dat homo's heilig verklaart.
In die zin sluit het incident aan bij de mondiale politieke actualiteit. In Frankrijk, waar het homohuwelijk anderhalf jaar geleden nog verworpen werd in het parlement, is het nu goedgekeurd door een machtsgreep van François Hollande. Een grote stap voor Frankrijk, een droeve stap voor de mensheid.
Dit jaar bestaat het Belgische homo-huwelijk 10 jaar. Het is niets om fier op te zijn, maar de klaroenen mochten toch even schallen. Toen het werd ingevoerd werd het door Karel De Gucht uitgeroepen tot kenmerk van aanwezigheid van beschaving. Wat mij betreft is het homohuwelijk een kenmerk van afwezigheid van beschaving, ontsproten aan door het kapitalisme vervreemde geesten van ge-atomiseerde individuen: ze kennen het concept "natuur van de mens" niet.
Het Belgische homohuwelijk is gewoon een debiele wet, die in het rijtje kan gaan staan bij andere debiele Belgische wetten, een expressie van egoïsme en van narcisme. De wet is vooral inefficiënt, en doet meer kwaad dan goed, want op die 10 jaar is de homofobie in België niet afgenomen, maar toegenomen. Misschien zit het systematisch beledigen en stigmatiseren van hetero's er voor iets tussen ?
Van verregaande homo-fobie is de slinger omgeslagen naar dolgedraaide homo-folie. Het zal waarschijnlijk nog lang duren voor een rijpe, evenwichtige visie groeit om een homo-vriendelijke samenleving te laten bloeien.
Het onvoorstelbaar dom niveau van de reacties op de zoveelste provocatie van Bart De Wever, doet echter het ergste vermoeden over de bekwaamheid van "Politiek Vlaanderen": als het geen Vlaams-fascisten zijn, zijn de "Vlaamse" politici gewoon mafkezen met een cultuur op fuifzaal-niveau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten