Werd vader Louis nog
bekritiseerd omwille van een motorrit in Castro's Cuba, bij zoon Charles zal je
daar niets van terugvinden: de kern van zijn politieke prioriteiten en
motivaties is "anti-links", d.w.z. het wezenskenmerk van extreem-rechts. Om
die anti-linkse agenda te kunnen realiseren, ging hij in coalitie met de
Vlaams-fascisten van N-VA, en verkocht hij al doende elke denkbare menselijke
integriteit die hij zou kunnen gehad hebben. Als Charles Michel vandaag de
Catalaanse separatisten uitdrukkelijk steunt, is dat niet alleen om de N-VA te
plezieren, maar vooral om de Spaanse socialistische unionisten te boycotten.
Charles Michel is
anti-links. Charles Michel is extreem-rechts. Charles Michel is de belichaming
van "La Nouvelle Droite" in België. Hij is het symbool van de integrale politieke ontmenselijking van zijn
regering.
Charles Michel, "Ordure des Ordures" van "La Nouvelle Droite" in België
De nabije toekomst
brengt weer een verkiezingsgolf. Burgers kunnen dan de politieke partij van hun
voorkeur aanduiden, maar daarmee is de coalitie van hun voorkeur nog niet
duidelijk. De partijbesturen van CD&V en VLD kunnen immers kiezen voor een
klassieke tripartite of voor de extreem-rechtse van Charles Michel en Geert
Bourgeois: N-VA-CD&V-VLD. Het bestaan en de mogelijke voortzetting van de
extreem-rechste tripartites, zijn niet het gevolg van een electorale
toevalligheid, maar de expressie van een uitdrukkelijk streven binnen CD&V
en VLD.
Bij een klassieke
tripartite ontstaat een formatie die zowel communautair als politiek
evenwichtig is. Het is een coalitie van Nationale Eenheid. De exteem-rechtse tripartite vertegenwoordigt de bedrijfswereld
in het algemeen en het Vlaams-fascisme in het bijzonder, een coalitie van maatschappelijke verdeeldheid. Het is geen evidentie
dat wie voor CD&V of VLD kiest, deze coalitie ook wenst.
Een wezenlijk kenmerk
van de extreem-rechtse tripartites van Charles Michel en van Geert Bourgeois is
grensoverschrijdend gedrag. Deze regeringen schenden immers systematisch het privéleven
van de burgers: ze moeien zich met hun voeding, met hun hygiëne, met hun
lichaamscultuur, met de manier waarop ze seks hebben, hoe ze de werklast
verdelen in het gezin, met hun loopbaanplanning, en, in de "pijplijn",
zit er dwangarbeid voor wie een uitkering krijgt.
Doel: de verlaging van de
bedrijfs- en vennootschapsbelasting.
In het fanatieke streven naar de voortzetting van zijn
extreem-rechtse coalitie, ligt waarschijnlijk de oorzaak van
het anti-linkse schuim dat recentelijk op de lippen van Charles Michel staat.
Hij speelt daarmee een bijzonder gevaarlijk maatschappelijk spel: na de Noord-Zuid
polarisering van Bart De Wever, krijgen we de rechts-linkse polarisering van
Charles Michel. Wie het met hem niet eens is, wordt propagandistisch gedumpt
als Noord-Koreaan of als sympathisant van Venezuela. De breuklijnen die zo
kunnen ontstaan, zullen bijzonder diep en indringend zijn.
In het noorden van
België is de extreem-rechtse tripartite de regel, zowel op stedelijk niveau als
in de "Vlaamse" Gewestregering. Dit is "Nieuw Rechts",
zoals ik het al in deze blog eerder benoemde.
De ontmanteling van
dit "Nieuw Rechts" of "Nouvelle Droite", is de taak van
ieder die de democratie genegen is. En dat zijn niet noodzakelijk
"communisten", maar gewone, deftige, waardige mensen, die hun ziel
nog niet verkocht hebben voor een bord linzensoep.
Kortom: de inzet van
de komende verkiezingen zijn niet de partijen, maar de coalities.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten