11 juli 2007

11 JULI: Grijnzen op ‘s vijands trillend lijk.

In juli 1847 schreef Hippoliet Van Peene de tekst "De Vlaamse Leeuw" . Karel Miny zette er wat muzieknoten onder en hop, het “Chanson” was geboren.

Wat zette deze twee helden des vaderlands aan tot deze plotse uitbarsting van creativiteit? De vrees voor annexatie van België aan de Tweede Franse Republiek, zo lezen we hier en daar.

Bijzonder, want de Tweede Republiek ging in Frankrijk slechts in februari 1848 van start, de twee Vlaamsgezinde Gentenaars waren wel vooruitziend. En waar waren ze bang voor: de annexatie, de republiek, of beide?

Het "Chanson" omvat vijf strofen, maar de "officiële versie" van "De Vlaamse Leeuw" omvat er slechts twee van het oorspronkelijke lied. Buiten de bekende volle-borst-slogans leest men daar:

"De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar. Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar"

De Vijand???

In vorige bijdrage heb ik al verwezen naar het verband met de kruistochten en de christelijke strijd tegen de islam en de goddeloosheid. Dit heeft nog een tweede betekenis: de republiek.

Louis-Philippe I was in Frankrijk de koning geweest die in den beginne de algemene reactionaire restauratiepolitiek milderde die in Europa ingesteld was door Klemens von Metternich, en daardoor op veel bijval kon rekenen. Hij had in 1835 ook een soort verbod op openbare samenscholing uitgevaardigd. In 1846 werd Frankrijk getroffen door een economische crisis, wat het revolutionair en republikeins streven weer aanwakkerde.

Als protestvereniging werd op 9 juli 1847 het "Campagne des Banquets" opgericht, die uiteindelijk zou uitmonden in de revolutie van februari 1848.

Maar in juli 1847 was er dus nog geen sprake van Tweede Republiek in Frankrijk, of, beter gezegd, alleen nog maar sprake. Dit "spreken over republiek" was al voldoende om de twee illustere Gentenaars een anti-Frans lied te doen samenstellen.

Ant-Frans, het moge duidelijk zijn, betekent anti-Franse-revolutie. En dat herinnert er aan dat, bij manier van spreken, daags na het uitbreken van de Franse revolutie in 1789, heel aristocratisch Europa de oorlog verklaarde aan Frankrijk: de Eerste Coalite , geheten: "Coalitie tegen de democratie" (= "War Against Democracy, War Against Liberty, War Against Equality, War Against Republicanism, or War Against Revolution" ). Om de democratisering van Europa te stoppen heeft Metternich daarna in 1814 noch de "Heilige Alliantie" opgericht, een soort “Internationale” van de Europese aristocratie tegen democratisering. Het Vaticaan werkte ijverig mee door democratie en liberalisme tot de status van ketterij te verheffen.

Anti-Frans betekent hier dus erg duidelijk: tegen democratie, tegen republiek, tegen seculariteit. Tegen de goddeloosheid, tegen "Het Beest" dat het christendom bedreigt. De eerste kerkvaders waarschuwden er al voor, na twee duizend jaar was het zover: de strijd tussen Goed en Kwaad was begonnen, de seculiere democratie moest bestreden worden als des duivels.

Zwart op geel als kleurensymboliek van de Vlaamse Leeuw zou dus wel erg letterlijk kunnen genomen worden: de unie van fascisme en katholiek fundamentalisme, een goed paar is historisch gebleken.

Hippoliet Van Peene en Karel Miny waren nochtans "liberalen", maar waarschijnlijk dan toch van de katholieke soort. Hun lied werd niet door de Liberale Partij gunstig onthaald. Nog in juli 1907 werd op het toenmalige liberale "guldensporenfeest" De Vlaamse Leeuw afgevoerd wegens "gevaarlijk klerikaal" en vervangen door Groeninghe van Jef Van Hoof: "Het Vlaamse heir staat immer pal…".

De Vlaamse Leeuw, de vlag en het "Chanson", verwijzen bijgevolg naar cultureel-ingebakken bekrompenheid en xenofobie: tegen democratie, tegen de republiek, tegen de seculariteit, tegen het niet-Vlaamse, tegen het niet-christelijke, en voorla voor… de "Kruistocht tegen Het Beest", tegen "De Vijand", de naam die men vroeger gebruikte om Satan himself aan te duiden.

De Vlaamse leeuw strijdt dus tegen "De Duivel".

De katholieke studentenvereniging KVHV zingt maar drie strofen. In aanvulling met de twee officiële zingt zij ook:

"Hij strijdt nu duizend jaren voor vrijheid, land en God;
En nog zijn zijne krachten in al haar jeugdgenot.
Als zij hem machteloos denken en tergen met een schop,
Dan richt hij zich bedreigend en vrees'lijk voor hen op."

Maar de "enige echte" flaminganten van Vlaams Belang en N-VA zingen hun "Chanson" volledig, en komen er dingen als:

"Wee hen, de onbezonnen, die vals en vol verraad, ..."

Om te eindigen met de vijfde en laatste strofe:

"Het wraaksein is gegeven, hij is hun tergen moe;
Met vuur in 't oog, met woede springt hij den vijand toe.
Hij scheurt, vernielt, verplettert, bedekt met bloed en slijk
En zegepralend grijnst hij op 's vijands trillend lijk."

Allez vooruit, 11 juli is de dag dat flaminganten op het trillend lijk van "De Duivel", van "De Vijand", dansen.

Ieder zijn hobby, maar of de stelling van Marino Keulen dat "de meerderheid van de Vlaamse bevolking op een gezonde en democratische manier tegen het lied aankijkt" daarmee gefundeerd wordt, kan ten stelligste betwijfeld worden. Laat staan dat zulks ook politiek ernstig moet genomen worden.

Mijn besluit uit de vorige bijdrage kan ik zonder meer hernemen, nu niet omwille van de achtergrond van de historische kruistochten tegen de islam, maar op basis van de politieke kruistochten tegen de seculariteit en de democratische rechtsstaat.

"De Vlaamse Leeuw" staat voor dorpsmentaliteit, bekrompenheid en xenofobie, voor fundamentalistische strijd tegen "Het Beest", tegen "De Vijand".

Die bekrompenheid merkt men deze dagen bij voorbeeld in de wens van Frank Vandenbroucke om mensen die te weinig Nederlands spreken te beboeten. Of in een de fratsen van JongCD&V de zelfverklaarde ethische partijwaakhond die achterlijke prijzen uitreikt waarmee ze haar onverdraagzaam bewijst, of in het figuurlijke vlaggengezwier van Kris Peeters als hij met de “5 Vlaamse resoluties van 1999” zwaait en verklaart dat eenieder die niet graag voor zijn “Vlaamse” voldongen feiten wordt geplaatst, te weinig samenwerkingsbereid zou zijn. Om ten slotte verfijnde uitspraken van Bart De Wever niet te vergeten als "Zelfs een varken schijt niet waar het eet" , als hij het over Nederlandstalige Belgen heeft.

Het maakt niet uit waar de Vlaamse leeuw zich manifesteert, als Vlaamse Regering, als flamingante partij of flamingant politcus, of als Vlaams-nationalistische drukkingsgroep, hij staat telkens voor dezelfde xenofobe en bekrompen dorpsmentaliteit.

Keer terug naar de eerste bijdrage over "De Vlaamse Leeuw"

Geen opmerkingen: