12 augustus 2007

BELGIË: DE KEUZE

Terwijl oranje-blauw zich bij de bespreking van de formatienota in Hertoginnedal verdiept in communautaire twisten, wachten de burgers af wat hen te wachten staat.

Verkiezingen gaan over partijen maar leveren geen eenduidig beeld over wat de burgers willen over een specifiek item. Elke partij presenteert zich immers aan de kiezers met een grote verscheidenheid aan progammapunten en kandidaten. Uit de verkiezingsuitslag van 10 juni kan dus geen besluit getrokken worden hoe de Belgen denken over een mogelijke verdere staatshervorming.

Regelmatig worden er peilingen gehouden om de mening van de Belgen te kennen over de toekomst van hun land, maar wie over de mening van de bevolking terzake echt betrouwbare en onweerlegbare informatie wenst, organiseert een diepgaand maatschappelijk debat en daarbij aansluitend een volksraadpleging.

Welke keuze zou men bij deze volksraadpleging kunnen voorleggen aan de Belgische burgers?

  1. De unitaire staat op provinciale basis, dit betekent "meer België";
  2. Een federaal België met minimale regionale bevoegdheden (daartoe zijn herfederaliseringen nodig), waarbij de regio’s bestuurlijk ondergeschikt zijn aan de federale overheid, dit betekent "meer België";
  3. Het behoud van de huidige toestand, eventueel aangevuld door betere samenwerking tussen de Gewesten, dit betekent "evenveel België";
  4. Het behoud van de huidige regionaliseringsgraad, met herschikking van bevoegdheden door een evenwicht aan regionaliseringen en herfederaliseringen, dit alles met het oog op een meer efficiënte overheid, dit betekent "evenveel België";
  5. Verdere regionalisering zonder herfederalisering, voltooiing van de staatshervorming, , dit betekent "minder België";
  6. Verdere regionalisering zonder finaliteit, dit leidt mogelijk uiteindelijk tot het verdwijnen van België, eventueel nadat de laatste federale bevoegdheden worden overgedragen aan Europa;
  7. Confederalisme op basis van radicale subsidiariteit, de Gewesten werken minimaal samen, dit betekent "minimaal België" of zelfs "geen België";
  8. Separatisme, het oprichten van een onafhankelijk Vlaanderen en een onafhankelijk Wallonië, eventueel zelfs met een "onafhankelijk Brussel" (en wat met de Duitstalige delen?), of met een aansluiting van Vlaanderen bij Nederland.


Een eerste stap daarbij zou het toelichten zijn voor de burgers van deze verschillende mogelijkheden en vooral van hun motivaties en gevolgen. Daarna zouden zij daarover kunnen debatteren en uiteindelijk hun weloverwogen mening kunnen kenbaar in een volksraadpleging.

Zoals het er nu naar uitziet echter, zal de particratie in de plaats van de burgers beslissen. Maar is zulks aanvaardbaar, zeker als men ziet hoeveel ex-Volksunie-politici deelnemen aan de regeringsonderhandelingen van Yves Leterme op Hertoginnedal, en als men ziet dat staatshervorming bedriegelijk gelijk gesteld wordt aan "verdere regionalisering", waar het ook herfederalisering kan betekenen?

De formateur Yves Leterme creëert nu eenmaal de problemen door zijn flamingante opstelling, en schuift verantwoordelijkheid voor de oplossing van de patstelling daarna door naar anderen.

De toekomst van ons land behoort aan de burgers, niet aan de politieke klasse, tenzij ze die burgers echt en oprecht vertegenwoordigt.

Geen opmerkingen: