"De bende van 6" door de Vlaamse Pest zwaar aangetaste onderhandelaars van CD&V/N-VA/VLD, hebben een lijst van 80 confederale eisen op de onderhandelingstafel van Hertoginnedal gelegd. Omwille van de publieke transparantie die eigen is aan "goed bestuur" worden ze wel geheim gehouden, hetgeen leek te lukken als daar niet (gelukkig) de krant Le Soir was die er 25 van publiceerde.
Hierbij valt op dat tijdens deze regeringsonderhandelingen door Yves Leterme de term "staatshervorming" nog steeds misleidend gebruikt wordt als synoniem van "vergaande regionalisering". Ook vindt Yves Leterme dat de onderhandelaars zich niet mogen vastbijten in symbolen. Hij bedoelt met die "symbolen" ongetwijfeld De Vlaamse Leeuw, of iets dergelijks. Ook voor Yves Leterme mag alleen (!!) geregionaliseerd worden waar "de mensen beter van worden", maar hij vergeet hierbij dat zulks niet bewijst dat andere beleidsopties niet tot betere resultaten kunnen leiden: normaal gesproken is regionalisering geen beleidsinstrument.
De commentaren van "de bende van 6" Vlaamse onderhandelaars zijn illustratief voor hun kinderachtigheid en hun manifeste onrijpheid. Zo werd van de Franstalige partijen verwacht dat ze snel een antwoord zouden formuleren. De “Vlaamse” partijen zien daar geen probleem in, aangezien voor hen er alleen instemming kan volgen. Ze beschouwen de "Vlaamse eisen" zelfs niet als louter "te nemen of te laten", maar uitsluitend als "te nemen".
Bart Somers liet zich kennen en gaf expressie aan zijn chantagepolitiek. Zo antwoordde hij vandaag in de krant De Morgen op de vraag "Kort samengevat: We staan alweer voor een dag van de waarheid?":
Hierbij valt op dat tijdens deze regeringsonderhandelingen door Yves Leterme de term "staatshervorming" nog steeds misleidend gebruikt wordt als synoniem van "vergaande regionalisering". Ook vindt Yves Leterme dat de onderhandelaars zich niet mogen vastbijten in symbolen. Hij bedoelt met die "symbolen" ongetwijfeld De Vlaamse Leeuw, of iets dergelijks. Ook voor Yves Leterme mag alleen (!!) geregionaliseerd worden waar "de mensen beter van worden", maar hij vergeet hierbij dat zulks niet bewijst dat andere beleidsopties niet tot betere resultaten kunnen leiden: normaal gesproken is regionalisering geen beleidsinstrument.
De commentaren van "de bende van 6" Vlaamse onderhandelaars zijn illustratief voor hun kinderachtigheid en hun manifeste onrijpheid. Zo werd van de Franstalige partijen verwacht dat ze snel een antwoord zouden formuleren. De “Vlaamse” partijen zien daar geen probleem in, aangezien voor hen er alleen instemming kan volgen. Ze beschouwen de "Vlaamse eisen" zelfs niet als louter "te nemen of te laten", maar uitsluitend als "te nemen".
Bart Somers liet zich kennen en gaf expressie aan zijn chantagepolitiek. Zo antwoordde hij vandaag in de krant De Morgen op de vraag "Kort samengevat: We staan alweer voor een dag van de waarheid?":
"Daar hebben we er inmiddels al zoveel van gehad. En als de Franstaligen zich inschikkelijk tonen, zal die dag van de waarheid nog een tijdlang op zich laten wachten. Maar als ze de helft van onze eisen afwijzen of met idiote tegenvoorstellen komen, dan komt die dag van de waarheid er inderdaad."
Vlaamse eisen zijn voor de flamingante liberaal Bart Somers natuurlijk evident-rechtmatig, Franstalige daarentegen vanzelfsprekend "idioot".
Maar dat was nog niet voldoende, want, zo voegde Bart Somers er aan toe:
"Op dit ogenblik zijn de eisen voldoende, maar dat betekent niet dat de Vlaamse partijen nu al hun wensen op tafel gelegd hebben".
Nog beter: men verwacht van de anderen dat men zal kopen, maar de prijs zal later nog wel vastgelegd worden. Zulk een flamingante onredelijkheid vanwege Bart Somers is ronduit hallucinant.
Ons land heeft geen regionalisering nodig, zoals "de bende van 6" Vlaamse onderhandelaars blijkt te denken, maar reconstructie.
We hebben nood aan een verankering van het voortbestaan van België in de grondwet, dit betekent: een grondwettelijke bepaling die bescherming biedt tegen de bruistabletpolitiek van separatisme en confederalisme, alsook tegen het verdampingsscenario waarbij alleen nog mogelijk later Europese bevoegdheden federaal blijven.
We hebben nood aan nationale kieskringen, aan een hiërarchie van beleidsniveaus, aan een herfederalisering van alle bevoegdheden die niet strikt noodzakelijk geregionaliseerd hoeven te blijven, aan een afbakening van de federale kerntaken, aan een clausule die verdere regionalisering ongrondwettelijk maakt.
We hebben nood aan een daadwerkelijk reconstructiebeleid van België, onder meer met het herstellen van de contacten tussen alle delen van het land, met samenwerking allerlei tussen de regio’s.
En tenslotte: aan Nederlandstalige kant hebben we nood aan verantwoordelijke federale politici, met het huidige kleuterniveau van "de bende van 6" raken we nergens. Bovendien mag het duidelijk zijn dat zonder volksraadpleging niet tot confederalisme beslist kan worden.
Alvorens onafgewerkte lijstjes op te dringen aan de onderhandelingspartners, is het noodzakelijk dat er duidelijkheid komt over de finaliteit van deze onderhandelingen, over de richting die men wil geven aan de toekomst van België. Zonder een glashelder beeld van deze finaliteit van de toekomst van België, zijn communautaire onderhandelingen onmogelijk, en dit door de schuld van de "Vlaamse onderhandelaars".
Het wordt hoog tijd dat open-VLD ontwaakt uit zijn flamingante zinsverbijstering en zich gedraagt als een waardige Belgische partij, ipv als een Vlaams-nationalistische drukkingsgroep. Het Vlaams-nationalisme, dat wordt al jammerlijk genoeg vertegenwoordigd door CD&V.
En N-VA? Die hoort niet thuis in Hertoginnedal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten