Alleen al de woordenschat van de media kan manipulerend werken en propaganda beogen.
Zo valt het bij de verslagen, commentaren en introducties van een aantal VRT-journalisten, nieuwslezers en presentatoren op, dat er voor hen steevast "Vlaamse" bergbeklimmers op de Mount-Everest zitten, dat ze bellen met een Vlaming in Japan, en dat een knap werk van de xxxx-componist Jongen uitgevoerd wordt door een Vlaams pianist. Evenzeer wordt de "Twee-Volkeren-Doctrine" door sommige VRT-journalisten gepromoot, soms door stereotiep taalgebruik als "De Vlamingen" en "De Franstaligen", soms door manifest te verklaren "dat er geen Belgisch volk bestaat". Dat de voogdijminister van de VRT een N-VA-politicus is, zal er wel niet vreemd aan zijn.
Zo valt het bij de verslagen, commentaren en introducties van een aantal VRT-journalisten, nieuwslezers en presentatoren op, dat er voor hen steevast "Vlaamse" bergbeklimmers op de Mount-Everest zitten, dat ze bellen met een Vlaming in Japan, en dat een knap werk van de xxxx-componist Jongen uitgevoerd wordt door een Vlaams pianist. Evenzeer wordt de "Twee-Volkeren-Doctrine" door sommige VRT-journalisten gepromoot, soms door stereotiep taalgebruik als "De Vlamingen" en "De Franstaligen", soms door manifest te verklaren "dat er geen Belgisch volk bestaat". Dat de voogdijminister van de VRT een N-VA-politicus is, zal er wel niet vreemd aan zijn.
Erger wordt het wanneer de VRT systematisch verkeerde politieke terminologie gebruikt. Zo spreekt de VRT-nieuwsdienst steeds over "de Franstalige christen-democraten" (of ook het bijna pejoratief klinkende "CDH-er"), een woordgebruik dat meer is dan een politieke fout, maar dat zelfs als propaganda kan bekeken worden, omdat het suggereert dat CD&V en cdH tot dezelfde politieke familie behoren, en cdH dus de rol van een soort Waalse CD&V zou behoren te spelen.
De nieuwsdienst van de RTBf, die weet beter, die spreekt over “une réunion entre libéraux et humanistes”. En dat is het correcte taalgebruik.
De "Waalse tegenhanger" van CD&V is niet het cdH van Joëlle Milquet, maar wel CDF, "Chrétiens Démocrates Fédéraux".
De geschiedenis is kort de volgende: de Katholieke Partij hervormde zich in 1946 tot CVP-PSC. Na de communautaire breuk tussen CVP en PSC, veranderde de CVP van naam en werd CD&V. Van PSC splitste zich de MCC ("Mouvement des Citoyens pour le Changement)" af, die later aansloot bij de MR. De PSC hervormde zich daarna tot Centre Démocrate Humaniste. De “cd” van cdH stond dus niet langer voor "chrétien-democrate", om welke reden de Franstalige christen-democraten afscheurden en zich hergroepeerden in het CDF.
De zusterpartij van CD&V is dus CDF en niet cdH. CD&V is christen-democratisch, cdH is humanistisch. Het is verbijsterend dat men dat "nog niet door heeft" op de VRT.
Terwijl de huisideoloog van CD&V, Wouter Beke, nog een kritiek op Paars begint met de woorden "Wat zou Augustinus daarvan vinden…" en een politieke leer verkondigt die gecopieerd lijkt uit Vaticaanse documenten, is de cdH een moderne, progressieve christen-humanistische formatie geworden. cdH staat voor een progressieve multiculturele maatschappij-invulling, CD&V belichaamt een rechts-reactionair personalisme, wat onder meer blijkt uit de ultra-conservatieve stellingen van "jongCD&V", waarbij “jong” alleen naar de leeftijd verwijst maar zeker niet naar het gedachtengoed.
De correcte ideologische duiding van cdH is niet "Franstalige christen-democraten" zoals de VRT het doet, maar wel “humanisten”, of zo men wil “Franstalige humanisten”.
cdH is als humanistische partij daarom ook een zeer belangrijke partij in België. Het is immers duidelijk dat humanisme de sleutel vormt tot het overstijgen van de communautaire tegenstellingen en van de tegenstellingen tussen de partijen. In elke partij zijn humanisten aanwezig, zij kunnen op basis van hun oprechte bekommernis over het welzijn van de mens, oplossingen vinden voor problemen en de machtsstrijd over vooraf bepaalde eisen (zoals regionalisering) ver achter zich laten.
Humanisme kan het bindmiddel vormen tot de reconstructie van België.
De nieuwsdienst van de RTBf, die weet beter, die spreekt over “une réunion entre libéraux et humanistes”. En dat is het correcte taalgebruik.
De "Waalse tegenhanger" van CD&V is niet het cdH van Joëlle Milquet, maar wel CDF, "Chrétiens Démocrates Fédéraux".
De geschiedenis is kort de volgende: de Katholieke Partij hervormde zich in 1946 tot CVP-PSC. Na de communautaire breuk tussen CVP en PSC, veranderde de CVP van naam en werd CD&V. Van PSC splitste zich de MCC ("Mouvement des Citoyens pour le Changement)" af, die later aansloot bij de MR. De PSC hervormde zich daarna tot Centre Démocrate Humaniste. De “cd” van cdH stond dus niet langer voor "chrétien-democrate", om welke reden de Franstalige christen-democraten afscheurden en zich hergroepeerden in het CDF.
De zusterpartij van CD&V is dus CDF en niet cdH. CD&V is christen-democratisch, cdH is humanistisch. Het is verbijsterend dat men dat "nog niet door heeft" op de VRT.
Terwijl de huisideoloog van CD&V, Wouter Beke, nog een kritiek op Paars begint met de woorden "Wat zou Augustinus daarvan vinden…" en een politieke leer verkondigt die gecopieerd lijkt uit Vaticaanse documenten, is de cdH een moderne, progressieve christen-humanistische formatie geworden. cdH staat voor een progressieve multiculturele maatschappij-invulling, CD&V belichaamt een rechts-reactionair personalisme, wat onder meer blijkt uit de ultra-conservatieve stellingen van "jongCD&V", waarbij “jong” alleen naar de leeftijd verwijst maar zeker niet naar het gedachtengoed.
De correcte ideologische duiding van cdH is niet "Franstalige christen-democraten" zoals de VRT het doet, maar wel “humanisten”, of zo men wil “Franstalige humanisten”.
cdH is als humanistische partij daarom ook een zeer belangrijke partij in België. Het is immers duidelijk dat humanisme de sleutel vormt tot het overstijgen van de communautaire tegenstellingen en van de tegenstellingen tussen de partijen. In elke partij zijn humanisten aanwezig, zij kunnen op basis van hun oprechte bekommernis over het welzijn van de mens, oplossingen vinden voor problemen en de machtsstrijd over vooraf bepaalde eisen (zoals regionalisering) ver achter zich laten.
Humanisme kan het bindmiddel vormen tot de reconstructie van België.
Joëlle Milquet, als humaniste een grote dame uit de Belgische politiek (Foto:Le Soir) Ik prijs dan ook Joëlle Milquet voor haar kordate standvastigheid waarmee zij in alle redelijkheid, als humaniste, het welzijn van de Belgische burgers en de eenheid van België verdedigt. Laat zulke verantwoordelijkheidszin en humanitaire bekommernis de leidraad zijn voor de komende regeringsonderhandelingen.
Lees ook: "Taalvaardigheid (1)"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten