PROTOCOLLAIR BELGIË ?

Sommige binnen- en buitenlandse waarnemers nemen hun wensen voor werkelijkheid en verkondigen dat er zich bij de huidige crisis een consensus over confederalisme lijkt te vormen.

Niets is minder waar. Zelfs als die bestaat binnen bepaalde politieke kringen, leeft die consensus niet binnen de bevolking. Een confederaal België zal ook nooit mijn België zijn. De reden is eenvoudig: wat alleen in naam bestaat, bestaat niet.

Wat we nodig hebben is een nieuw, modern België, op basis van humanistisch eenheidsfederalisme, en zeker niet een formule die feitelijk separatisme verdoezelt of er een eufemisme voor is.

Mijn afwijzing van confederalisme geldt voor alle confederalismen, ook voor het "confederalisme-light", dat niet meer is dan een koehandel tussen de flamingante en wallingante minderheden van ons land. België als natie dient versterkt tegen flamingantisme en wallingantisme, maar ook, en zeker niet minder, tegen Euro-nationalisme. Wij kunnen ons best kordaat verzetten tegen alle Europese bruistabletagenda's, en tegen elk streven dat van België een "mini-Europa" wil maken. Het is immers zonneklaar dat ook het confederalisme-light, het "België mini-Europa", voortkomt uit een verwerpelijke communitaristische logica.

België moet dus zeker niet "protocollair" worden, net zo min als het koningshuis. Mijn afwijzing van een protocollaire invulling van de monarchie, is gemotiveerd door een onderschrijven van een evenwichtige democratische rechtstaat. Sterker, mijn afwijzing van een protocollaire monarchie is geïnspireerd door mijn respect voor een republikeinse democratische rechtstaat.

Laat me dit toelichten.

In elke republiek die meer is dan een bananenrepubliek bestaat er een evenwicht tussen de macht van de president en die van de eerste minister. President en eerste minister kunnen zelfs tot strijdige en conflicterende fracties behoren. In sommige landen is de president het belangrijkst, zoals in Frankrijk en de Verenigde Staten, in sommige landen staat de eerste minister vooraan, zoals in Duitsland en Italië. In al deze gevallen controleren regering en president elkaar, zodat het uitoefenen van totalitaire almacht vermeden wordt.

Een actieve politieke rol, zoals die van de presidenten van Frankrijk en de USA, is niet geschikt voor een parlementaire monarchie, de rol van controlerende gezagsfiguur wel. Anders gezegd: zo lang België een monarchie is, moet de koning zijn politieke rol daadwerkelijk kunnen spelen. Een protocollaire invulling van de monarchie staat gelijk aan het bestuurlijk niveau van een banenenrepubliek onder bewind van de eerste minister. Een protocollaire koning impliceert een totalitaire eerste minister. En die toestand is niet verenigbaar met de principes van een democratische rechtstaat.

Op dezelfde manier betekent een "protocollair België", ook als "mini-Europa", een totalitaire invulling van de gewesten, die gebukt zullen gaan onder de dictatuur van het gemeenschapsdenken, van het communitarisme.

Garanties dat men bereid is te werken aan een confederale staatshervorming, zijn dan ook volledig uit de boze, ongeacht de manier waarop men dit confederalisme invult. Op het ogenblik dat België confederaal, dwz "protocollair", wordt, krijgen flaminganten en wallinganten een nieuw vaderland, en worden de Belgen, dwz minstens 70% van de bevolking, apatride: zij hebben dan een "protocollaire identiteitskaart".

Confederalisme deugt niet, het is een expressie van al dan niet politiek correct fascisme, van verstikkend gemeenschaps- of volkerendenken.

Gemeenschappen noch volkeren bestaan, het zijn puur imaginaire en werkelijkheidsloze entiteiten. Wie een staatsstructuur daarop baseert, zit grondig mis. Elke moderne samenleving is multicultureel, multi-nationaal en multi-etnisch, en heeft een legaal democratische omkadering nodig.

Bij ons heet die democratische omkadering van de individuele leden van de samenleving "België", niet "Vlaanderen, noch "Wallonië" of "Wallo-brux". Dat kader vernieuwen, herinvullen of "hervormen", is niet hetzelfde als het vernietigen.

DE BELGISCHE REVOLUTIE TEGEN EUROPA

14 juli 1789, het begin van de Franse revolutie, het einde van het aristocratisch absolutisme in Frankrijk. Het begin van de democratisering van Europa onder de leuze "liberté, égalité, fraternité" , het begin van de mensenrechten, maar ook van de uniformiserende "langue nationale" die de verscheidene "patois" moest verdringen. Het einde van het dan 1500 jaar oude "Heilige Roomse Rijk" dat door Napoleon naar de geschiedenisboeken werd verwezen.

Heel aristocratisch Europa van de Noordzee tot het Oeralgebergte verklaarde Frankrijk de oorlog ten einde de monarchie te kunnen herstellen. Het werd een oorlog van één tegen allen, of beter, allen tegen één, waardoor de Franse overheid paradoxaal genoeg ten dele een dwangregime hanteerde om de cultuur van de vrijheid ingang te doen vinden. De algemene dienstplicht en de gedwongen secularisering waren er één voorbeeld van, het opleggen in de scholen en in de administraties van "le français, langue de la liberté" eveneens.

Na de slag van Waterloo in 1815 had de Oostenrijker Klemens von Metternich maar één doel: de restauratie van het Heilige Roomse Rijk en van de monarchieën in Europa. Hij hertekende Europa als fundering van een "Heilige Alliantie" van de internationale aristocratie tegen mogelijke verdere democratisering van Europa, tegen het liberalisme.

Maar het mocht niet baten. 1830 en 1848 werden ware internationale revolutiejaren, met de Marseillaise als universeel verzetslied tegen de tyrannie van het absolutisme. In Frankrijk tegen de ultra-reactionaire Charles X, in heel Europa tegen de Heilige Alliantie. Tijdens die democratiserende en liberale revolutiejaren tegen het Europa van Metternich werd ook het huidige België geboren. De aanstelling van de despoot Willem I als staatshoofd van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden was immers niets meer dan een onderdeel van zijn reactionaire Europese constructies.

Een liberale democratische republiek in het centrum van Europa, het was voor Metternich en de zijnen onverteerbaar. Nog voor het erkend werd, heeft België veel tegenstanders en vijanden gehad. Sommigen wilden de Belgische revolutie fnuiken door België op te doeken, dwz door het te verdelen tussen de Europese grootmachten. Frankrijk zelf werd pas in 1870 een republiek. Het compromis onder impuls van het reactionaire Europa werd een parlementaire monarchie. Nadat bleek dat de keuze voor de zoon van Willem I onrealistisch was, stemde Leopold van Saksen-Coburg-Gotha, die eerder de troon van Griekenland weigerde, toe om koning van België te worden. Willem II zou later wel Nederland democratiseren, meer dan tien jaar na de Belgische onafhankelijkheid, en mede uit vrees voor de revolutiegolf van 1848.

Ten gevolge van deze compromissen werd na de onafhankelijkheid de liberale democratie van België intern met twee vijandig gezinde stromingen geconfronteerd: het ultramontanisme van het koningshuis en van de hogere adel, en het ultramontanisme van de "volkse dorpspastoors". Liberale katholieken werden opzij geschoven, een proces dat nog versnelde nadat pausen de democratie verketterden in opeenvolgende encyclieken en bovendien zichzelf onfeilbaar verklaarden.

Toen de politieke strijd tussen de katholieke en de liberale zuil door de invoering van het algemeen stemrecht kantelde in het voordeel van de Katholieke Partij, die meer stemmen haalde in het Noorden van het land, ontstond de Waalse beweging van Jules Destrée. Met de Franse taal nogmaals in de rol van de "langue de la liberté".

In welke mate de eerste vorsten van België koele minnaars van de democratie waren, blijkt bij voorbeeld uit de wereldberoemde rede "We shall fight on the beaches" van Winston Churchill op 4 juni 1940, na de terugtrekking langs Duinkerke en voor het begin van de slag om Engeland. Enkele citaten van een Churchill, die blijkbaar op dat ogenblik Leopold III rauw lustte:

"… the British and French Armies who had entered Belgium at the appeal of the Belgian King;
(…)
But another blow which might well have proved final was yet to fall upon us. The King of the Belgians had called upon us to come to his aid. Had not this Ruler and his Government severed themselves from the Allies, who rescued their country from extinction in the late war, and had they not sought refuge in what was proved to be a fatal neutrality, the French and British Armies might well at the outset have saved not only Belgium but perhaps even Poland. Yet at the last moment, when Belgium was already invaded, King Leopold called upon us to come to his aid, and even at the last moment we came. He and his brave, efficient Army, nearly half a million strong, guarded our left flank and thus kept open our only line of retreat to the sea. Suddenly, without prior consultation, with the least possible notice, without the advice of his Ministers and upon his own personal act, he sent a plenipotentiary to the German Command, surrendered his Army, and exposed our whole flank and means of retreat."

De geschiedenis is bekend. De halfslachtige houding van Leopold III tegenover de democratie, en dus ook tegenover het fascisme, leidde tot de koningskwestie van 1950 en bracht de Belgische democratie op de rand van de afgrond.

Met het aftreden van Leopold III kwam er ook een einde aan de dubbelzinnige houding van de Belgische monarchie ten aanzien van de liberale democratie. Het Belgische koningshuis ontpopte zich tot een monarchie die de parlementaire democratie welgezind is en vervult de rol van vertrouwenspersonen en van waardige gezagsdragers achter de schermen, zoals ook de presidenten van Duitsland en Italië dat doen, een rol die in die mate de appreciatie van ieder burger verdient.

De anti-Belgische vijandigheid van de "dorpspastoors" gaat terug tot de periode van de Franse revolutie zelf. Toen riepen ze "Voor outer en heerd !" tegen de goddeloze "sansculotten". Tijdens het despotisch regime van Willem I legden sommigen zich toe op de verspreiding van een Algemeen Nederlands of Vlaams, als katholieke volkstaal tegen het Frans, de taal van de republikeinse revolutie. Na de Belgische onafhankelijkheid ontstond zo een stroming van ultra-orthodoxe Vlaamse katholieken die de Vlaamse volksaard willen beschermen tegen Franstalig liberaal verderf. In deze kringen gedijen de volbloedfascisten, toen, en nu nog steeds. Vroeger heetten ze Guido Gezelle, Hendrik Elias, Cyriel Verschaeve of August Borms, vandaag heten ze Wouter Beke, Eric van Rompuy of Kris Peeters. En ook nu worden ze onder meer gedreven door een radicale orthodoxie en door de anti-seculiere agenda van het Vaticaan, zoals die zich anno 2008 vertaalt in de Nieuwe Evangelisering van Joseph Ratzinger. Zij eisen bij wijze van staatsgreep confederalisme of separatisme, en zo, voor de tweede keer, na 58 jaar, staat België op de rand van de afgrond.

Net zoals de Belgische revolutie van 1830 niet alleen een opstand was tegen het despotisch bewind van Willem I, maar vooral tegen de Europese restauratiepolitiek van Klemens von Metternich, zo is het eveneens belangrijk te beseffen dat het bekrompen communitarisme diepe Europese wortels heeft. We hoeven maar te denken aan het Euro-nationalisme van Nicolas Sarkozy, afkomstig uit kleine Hongaars-Oostenrijkse adel en etend uit de hand van de paus.

Wanneer we vaststellen dat communitarisme en bijhorend "identiteitsbesef" actief worden gepromoot als "Europa der Volkeren" door de voortrekkers van een politiek verenigd Europa, wanneer we merken dat de Europese verantwoordelijken Europa langzaam maar zeker doen afglijden naar een verstikkende dwangmaatschappij volgens het design van de reactionaire Pan-Europese beweging, wanneer we merken dat het Vaticaan de katholieke theologie in een Europese grondwet wil en de facto een zoveelste restauratie van het Heilige Roomse Rijk nastreeft, en daarvoor nog gehoor krijgt ook, dan hoeft het niet te verbazen dat we in België anti-seculiere Vlaams-vlaamse oprispingen beleven.

Burgerrechten en volkerenrechten zijn strijdig met elkaar: de eerste zijn reëel, de tweede gevaarlijke luchtspiegelingen. Een volk is immers geen individu, geen mens, het kan zich niet uitspreken, want het heeft noch mond, noch stembanden. Communitarisme en personalisme, die verkondigen dat een volk een lichaam heeft en kan huwen en scheiden alsof het natuurlijke individuen betrof, zijn bedrog en vormen van "politiek correct" fascisme. Mensenrechten zijn individuele rechten.

Het boven genoemde bekrompen gemeenschapsdenken is overal in Europa aanwezig, de belegering van de lekenstaat is volop aan de gang, Europa wordt met de dag meer totalitair en verstikkend.

Daarom is een nieuwe liberale anti-Europese burgerrechtenbeweging nodig, net als in 1830 en in 1848: anti-flamingant zijn, betekent zich kanten tegen elke vorm van communitarisme, tegen een politiek verenigd Europa, tegen een politiek van een eengemaakt "Europa der Volkeren".

Anti-flamingant zijn, betekent ijveren voor burgerrechten. Voor menselijk welzijn, dat onmogelijk is zonder een redelijke individuele zelfbeschikking. Laat dat de essentie zijn van de strijd van 25 augustus 1830 tot 21 juli 1831, de essentie van België als natie, het onderwerp van onze nationale feestdag. Alleen kunnen we ons er best aan herinneren dat er geen "langue de la liberté" bestaat. Vrijheid kan in alle talen uitgedrukt worden. In alle talen van de wereld.

VLAANDEREN FASCISTENLAND: HOE LANG?

Nu we boven de taalgrens definitief beland zijn in Vlaanderen fascistenland onder het bestuur van een soort "politiek correcte junta" met aan het hoofd Kris Peeters, kunnen we ons afvragen wat de omvang van die betreurenswaardige periode in de geschiedenis van ons land zal zijn.

Enkele vergelijkingen met voormalige buitenlandse junta's kunnen daarbij helpen. Het bewind van Generaal Franco in Spanje duurde van 1939 tot 1975. De Argentijnse junta van 1944 tot 1990, de Chileense junta van Generaal Pinochet van 1975 tot eveneens 1990. In Griekenland duurde het kolonelsregime "slechts" van 1965 tot 1975, maar Mussolini hield stand van 1922 tot 1944.

Vraag is dus hoe lang het "politiek correct"- en taalfascisme van de Vlaamse Regering ons land zal vergiftigen.

Zoals in elke junta komen ook in de Vlaamse junta van Kris Peeters de burgerrechten onder druk. "Muilkorven" is een ordewoord van flaminganten ten overstaan van alles en iedereen die een "onvlaamse" mening verkondigt. En dus worden internetverkeer geblokkeerd, krantencommentaren uitgezuiverd, theatervoorstellingen verboden en tegenstanders geïntimideerd.

Andere flamingante ordewoorden zijn uiteraard lieftalligheden als "aanpassen of opkrassen", het weigeren van woonrechten, kliklijnen, kinderen weigeren op speelpleinen, boetes voor wie niet "inburgert", enz.

Velen zijn benieuwd naar wat de communautaire deadline van 15 juli 2008 zal brengen. Maar die is al achterhaald door de feiten, het doet er niet meer toe. De stap van een democratisch federaal gewest naar een fascistische deelstaat-junta, heeft de Vlaamse Regering in de loop van dit jaar 2008 immers definitief en objectief gezet.

Vlaanderen fascistenland is realiteit. Vraag is voor hoe lang: "Vlaanderen fascistenland 2008-?" De toekomst zal het leren, de toekomstige geschiedenisboeken, die zullen het onthullen.

7 JUNI 2009: DE POKKEN, DE PEST OF DE CHOLERA

"Vlaanderen fascistenland" is niet langer een beeldspraak om de verrechtsing en de communautaire hysterie van het Vlaams Gewest te omschrijven, maar bittere ernst. Spanje had Franco, Chili Pinochet, de Grieken hadden de kolonels en wij hebben de flaminganten en Kris Peeters.

Vlaamse politici, ongeacht partij of bestuursniveau, zijn in de regel flamingant krapuul. Bijgevolg hebt u bij de komende gewestelijke verkiezingen wat betreft partijen en kandidaten de keuze tussen uitschot, uitschot, en, … uitschot. Als er al onderscheid bestaat tussen de verschillende Vlaamse partijen, gaat het om irrelevante details.

Taalfascisten zijn er ondertussen genoeg: van Eric Van Rompuy tot Hans Bonte, van Frank Vandenbroucke over Marino Keulen tot Geert Bourgeois en Bart De Wever. Allemaal mensen die alleen met "smeerlap" kunnen aangesproken worden. Binnen de Vlaamse politiek bestaan er in dit verband alleen zwijgende en betekenisloze uitzonderingen.

Verkiezingen in Vlaanderen-fascistenland kunnen dan ook worden samengevat in deze vraag: "Welk flamingant krapuul verkiest u om in het flamingantenkot (het "Vlaams parlement") te zetelen?"

De Vlaamse politiek is rot tot op het bot, vergiftigd door flamingantisme, niet in het minst door contaminatie met de resten van de voormalige VU. Er bestaat in deze flamingantendictatuur geen cordon sanitaire tegen extreem-rechts, zoals men wel eens beweert, maar wel een cordon solidaire tegen "de Walen". De tegenstelling tussen "linkse" en "rechtse" flaminganten is fake, dwz de Vlaamse politiek heeft maar één kenmerk: flamingantisme.

Anders gezegd: de Vlaamse politiek is ten gronde ontspoord. De volledige Vlaamse politieke klasse deugt niet en moet vervangen worden door deftige mensen.

De zogeheten "linkse" Vlaamse partijen zijn de facto theocratisch-gemaskeerd-rechtse groepen die zich tot doel hebben gesteld de lekenstaat te ondergraven. Sp.a zijn gelijke kansen-maften, Vl.Pro flamingante wierdo’s en Groen! extreem-linkse tribalisten.

Aan de rechtse zijde is Vlaams Belang een partij van flamingante racisten, LDD van donkerblauwzwarte extremisten, N-VA van krapuleuze taalfundamentalisten, Open-VLD van flamingante egoïsten, en CD&V van flamingante katholiek-orthodox radicalen.

Als extreem-rechtse partij belichaamt CD&V het kwaad bij uitstek in de geschiedenis, die partij is van alle politieke kwaden het grootste kwaad. CD&V is rechtser dan het VB en betekent een gevaar voor de samenleving. Kortom "CD&V is een krapuulpartij", in Vilvoorde bij voorbeeld weet daar alles van. Het CD&V-partijbureau is bovendien een occult gezelschap van orthodox- katholieke extremistische freaks.

De volgende gewestelijke verkiezingen worden waardeloze verkiezingen, wegens een door flamingante vergiftiging totaal verknoeide politiek.

Wijs de Vlaamse politieke klasse af, niet één Vlaams politicus is uw stem waard. De toekomst is aan de burgers.

In 2009: stem blanco

WAALSE DE WEVERS

Na PS-politicus Philippe Moureaux pleit binnen de MR ook "ene" Denis Ducarme voor een confederaal België.

Laat één ding duidelijk zijn: een confederaal België zal nooit mijn België zijn. En de smeerlappen die het promoten en/of realiseren, wallingant of flamingant, nooit mijn landgenoten.

Confederalisme, de ideologie van het communitarisme (zeg maar politiek correct fascisme), om het even in welke vorm en in alle gradaties van light naar extreem, stinkt, ook als het uit de mond van Waalse politici komt.

Flamingant krapuul of walligant krapuul, uitschot zijn deze "mensen" zonder twijfel.

Eén JAAR LATER

Op sommige fora en andere media vraagt men wat de conclusie is na één jaar politiek-communautaire crisis in België.

Die vraag is niet moeilijk, en erg kort te beantwoorden: dat Vlaanderen een verkrampte regio is waar de minderheid van "politiek-correcte" fascisten het voor het zeggen heeft; dat alle flaminganten krapuul zijn, alle Vlaamse politici flamingant en "van hen allen" CD&V het kwaadaardigst. Kortom: Vlaanderen is objectief gezien een extreem-rechtse flamingantendictatuur. Dat is de passende samenvatting van de politieke feiten.

De conclusies die uit die vaststellingen volgen, kunnen wel verschillen ten noorden of ten zuiden van de taalgrens. Om zich van het flamingant uitschot te ontdoen, begint meer en meer in Franstalige middens de idee van een "Nouvelle Belgique" ingang te vinden. Hoe sneller de flaminganten hun republiek beginnen, hoe beter, klinkt het daar, men is er, zeer te begrijpen, de onophoudelijke flamingante chantage en arrogantie kotsbeu.

In Nederlanstalig België, in "Vlaanderen", ligt dat anders, aangezien wij van de flaminganten niet verlost worden door het in leven roepen van dit "Nouvelle Belgique", integendeel. Het antwoord ten noorden van de taalgrens ligt dan ook bij vervreemding van en oppositie tegen de Vlaamse Regering, tegen de flamingantendictatuur.

Marianne Thyssen kon het niet laten op de gezinsdag van CD&V diens gebruikelijke chantagerethoriek uit de kast te halen. Zij mag daarmee dan al applaus oogsten bij de flamingante debielen en ander uitschot die haar omringen, maar wat mij betreft, als Nederlandstalige Belg, als Vlaming, verdient ze alleen dit:

KISS MY ASS

en de "CD&V-copernicaanse revolutie" alias "de staatshervorming" mag ze steken op een plaatske waar de zon niet schijnt, kortom, Marianne:

"DE MORGEN" GEBLOKKEERD

De driestheid van het flamingant krapuul ter bestrijding van het slecht imago van Vlaanderen, zowel internationaal als in België, neemt dag na dag toe. Nutteloos gespartel in het wijwatervat, want, zoals ik in de vorige post reeds schreef, dat Vlaanderen een verkrampte regio is waar de minderheid van politiek-correcte fascisten het voor het zeggen heeft, is een uitgemaakte zaak.

Dat ook Vlamingen, dwz Nederlandstalige Belgen, die mening delen, mag niet gezegd worden. Zo vermaande Kris Peeters vandaag nog "de Franstaligen" in verband met het bekladden van Vlaanderen. Slecht voor België, vindt Kris Peeters. Of het flamingant beschimpen van "de Franstaligen" dan wél goed is voor België, is blijkbaar een ander probleem.

De flamingante blauwvoetpassie begint stilaan buiten zijn oevers te treden. Socialisten zijn Vlaams-nationalist geworden, Vlaams-nationalisten, het Vlaams Belang inbegrepen, staan te springen om zich echt ende waarlijk sociaal voor te doen. Die combinatie van "sociale" bevlogenheid met nationalisme is niet nieuw in de geschiedenis. En ook nu gaat ze samen met het verkondigen van grote complotten.

Het internationaal slecht imago van Vlaanderen beantwoordt immers aan geen realiteit, volgens Kris Peeters e.a. flaminganten tenminste, maar is het resultaat van één groot anti-Vlaams complot van de internationale francofonie, waartoe zelfs de International Herald Tribune behoort.

En aldus is de flamingante massahysterie, de Vlaamse Pest, compleet.

Dit is een kort bericht, ik had het op een "krantencommentaar on-line" kunnen posten, bij het item vandaag over de fratsen van Kris Peeters. Maar dat is onmogelijk, want wie echt kritiek heeft op het flamingantisme van de Vlaamse Regering, krijgt dit als antwoord bij het Vlaams-commercieel gazetteke "De Morgen": "Uw account is geblokkeerd" .

En daarmee blijkt ook de "Vlaams-progressieve" krant "De Morgen" een onvervalste waterdrager voor de flamingante Vlaamse Regering. Waarvan akte, uiteraard.

Censuur en massahysterie, twee basisbestanddelen van dit flamingant politiek-correct fascisme. En voor hoe lang zal het nog "politiek-correct" blijven? "De Morgen" is alvast op de "goede" weg.

HEEL VLAANDEREN

Nog niet zolang geleden lieten de Verenigde Naties zich kritisch uit over de wooncode van Marino Keulen. De Raad van Europa vindt de niet-benoeming van drie verkozen burgemeesters een onevenredige straf voor een vermeend misdrijf (twee meppen in één zin). De Europese Commissie bekritiseert de gemeente Zaventem die taaleisen stelt aan de verkoop van bouwgrond. De International Herald Tribune beschouwt Vlaanderen als typevoorbeeld van een nationalistisch geïnspireerd politiek-correct fascisme. De internationale pers spreekt over een fascistisch Vlaanderen met etnische zuiveringen en stammentwisten, over een verkrampte regio, en: zij stelt dat in de eerste plaats de Vlaamse politici het land verzieken en de bevolking slachtofferen.

Zo veel stoute woordjes over hun geliefde Vlaanderen waar de blauwvoet vliegt, dat kon het flamingant krapuul niet onopgemerkt laten voorbijgaan.

Kris Peeters wist onmiddellijk te melden dat hij het rapport van de Raad van Europa waardeloos vond. Marino Keulen was "verbolgen". Samen zullen ze een brief schrijven om verduidelijking. Geert Bourgeois kwam met plannen voor een heuse flamingante propagandamachine (of beter: voor de uitbreiding van de reeds bestaande) om het imago van Vlaanderen bij te sturen. Guy Tegenbos in de flamingante krant "De Standaard" noemde de Raad van Europa "belachelijk". En de VVSG schrijft het Europese Congres van Regionale Overheden aan. Vandaag opnieuw ontkent Geert Bourgeois in het Vlaams-commercieel gazetteke "De Morgen" het bestaan van een slecht imago van Vlaanderen, en verwijt "sommige media" daarover een indruk te machineren. En eveneens vandaag bevestigt Karel De Gucht nogmaals in het Nieuwsblad dat voor hem de rand "Vlaams moet blijven" en dat er "geen morzel Vlaamse grond kan worden opgegeven".

Deze soevereinistische reacties in Vlaamse politiek en media zijn op maat van het Vlaams Belang. Dat ziet immers een onafhankelijk Vlaanderen alleen punt per punt samenwerken in een context van internationale organisaties, in de mate dat "de Vlaming" zulks wenst.

Alsof er aan voorbeelden van "de flamingantendictatuur" een tekort zou zijn. De wooncode, de bouwgronden, de burgemeesters, de speelpleinen, en ook de sportclubs, de etalages, de marktborden, de bewegwijzering, de inburgeringscursussen, de taalwet die niet weet of een computerprogramma een werkgever of een werknemer is (!), ministers die alleen in het Nederlands een interview willen geven, de anti-Belgische zuiveringen in de Vlaamse partijbesturen, het vandalisme en de "ludieke" pesterijen van de flamingante activisten. Wanneer Hendrik Vos van de RUG op kousenvoeten en zeer voorzichtig wil aangeven toch maar wat zelfkritischer te zijn, krijgt hij van VRT-journalist Ivan De Vadder onmiddellijk te horen: "Dat zal u niet in dank worden afgenomen !" .

De repliek van flaminganten op kritiek is steeds dezelfde: ofwel "kent men er niets van", ofwel is men franskiljon of "gestoord". "Te veel in de zon gezeten, zeker ?", zegt Kris Peeters. En niet te vergeten de als maar weerkerende chantagepogingen: "Als we tegengewerkt worden, zullen we radicaliseren !", waardoor flaminganten aangeven dat met hen volkomen niets aan te vangen is, waardoor bewezen wordt dat flamingantisme in de eerste plaats bestreden moet worden.

Vooral de reacties op het hoger vermelde artikel in de IHT (en NYT) "Belgium teeters on a linguistic edge. As French-speakers spread north in Belgium, Flemish hear a threat" van Steven Erlanger, waren naast de kwestie, omdat niet één hem correct citeerde. De waarneming van Steven Erlanger is:

"This combination of national pride, rightist politics, language purity and racially tinged opposition to big-city mores and immigration is a classic formula these days in modern Europe, a kind of nonviolent fascism."

"Politiek-correct-fascisme" is een betere term, want met geweldloosheid heeft flamingantisme niets te zien. Het citaat verwijst naar "modern Europe". De Vlaamse regio is dus een voorbeeld van een meer algemeen Europees probleem, maar zo gaat Steven Erlanger verder, in Vlaanderen is het erger, en komen er nog bezwarende elementen bij: over de hypocrisie van de Liedekerkenaars (Of course, Mertens said, smiling, "one can understand 'disturb' in different ways." ) kan hij zijn afkeer nauwelijks verbergen.

Het flamingant krapuul mag spartelen als de duivel in een wijwatervat, het feit dat Vlaanderen een flamingantendictatuur is, een "Iran aan de Noordzee", een door flamingantisme en taalfundamentalisme verziekte en verkrampte regio, is een uitgemaakte zaak.

Vlaanderen is een verkrampte regio, en heeft dus een "healing" nodig, ontspanning en herstel. Dit "helen van Vlaanderen" kan beginnen bij het bijsturen van de vervormde denkpatronen die onze samenleving verzieken. In de cognitieve therapie onderscheidt men 10 van zulke vervormde denkpatronen. Ze zijn alle probleemloos en duidelijk van toepassing op de flamingante ideologie en mentaliteit.

1. Alles of niets denken: als er geen vergaande staatshervorming komt, gaat de Vlaming plat op de buik; voor flaminganten is elk communautair compromis verraad of "nooit genoeg" ;


2. Oververalgemening: stereotyperingen, "de Vlamingen" , "de Franstaligen"; over de eisen van "de Vlamingen" spreken, waar het alleen flaminganten-eisen betreft;


3. Blindstaren: de winkelier op de hoek spreekt Frans in zijn zaak (Stel je voor !);


4. Het positieve ontkennen: België kan niets positiefs voortbrengen, al wat misgaat is "Belgisch", wat goed gaat is "Vlaams";


5. Gedachten- en glazenbol-lezen: de Franstaligen willen Vlaanderen inpalmen; België zal oplossen; er zal ooit zeker een onafhankelijk Vlaanderen komen; België loopt op zijn laatste benen;


6. Overdrijven van deelkenmerken ("buiten proportie" blazen; katastrofiseren): Vlaanderen wordt bedreigd door islamisering, door verfransing, door geldverspillende linkiewinkies, door transferts naar Wallonië;


7. Louter emotie-argumenteren: de eeuwenoude strijd van "Het Vlaamse Volk", de Franstalige officiers in de WOI; vendelzwaaien op de IJzer-wake-vaarten.


8. Strakke regels: de taalwetgeving, plat legalisme ipv democratische cultuur


9. Etiketteren: franskiljons, volksverraders, incivieken, zelfs geen varkens want die schijten niet waar ze eten …


10. Personaliseren: "Vlaanderen" zit in een verkeerd huwelijk; "Vlaanderen" wil meer bevoegdheden; "Vlaanderen wil op zijn eigen benen staan".

Wat opvalt is de steeds weerkerende verkeerde-oorzaak-attributie, het steeds weer leggen van de schuld bij "de anderen", bij de "onvlaamsen" en zo nodig bij de "ontaarde Vlamingen".

Niet alleen negatief ingestelde activisten delen België op in "Vlamingen" versus "Walen", ook wie schijnbaar op verbetering aanstuurt ontsnapt niet aan het communitaristisch discours. Nochtans zit daar de voornaamste denkfout, namelijk dat flaminganten denken in gemeenschappen en niet in mensen. Dat vervormd denkpatroon, het volkerendenken, is één van de belangrijkste oorzaken van de huidige crisis. Europese verantwoordelijken hebben dan wel terechte kritiek op de wantoestanden in de Vlaamse politiek, maar de Europese Unie zelf moedigt volkerendenken en communitarisme aan. Daarin zit enige contradictie.

Oogst Europa de communitaristische storm die het zelf gezaaid heeft?

De irrationaliteit van het flamingante narratief komt ook duidelijk naar voor bij een logische analyse op drogredenen van politieke commentaren van flamingante politici.

Bart De Wever bezondigt zich herhaaldelijk aan het vergiftigen van de bron en ad hominems allerhande. Bart Somers is de kampioen van het valse dilemma. De Warande stapelt cirkelredeneringen op. Wouter Beke speelt in op de dubbele betekenis van eenzelfde woord. Geert Bourgeois zeurt over stijl omdat hij niets over inhoud te zeggen heeft. Karel De Gucht en Patricia Ceyssens denken dat zij redelijk zijn omdat zij net-iets-minder-extremistische posities innemen of "het gemiddelde maken". Voor N-VA is wie op haar kritiek heeft geen echte Vlaming. Jo Vandeurzen legt complete nonsens-verbanden. Flaminganten in de rand zitten op een hellend vlak of trachten zich goed te praten door te verwijzen naar gelijkaardige fouten van anderen. Het ridiculiseren, demoniseren, intimideren, bedreigen van "de vijand" enerzijds en anderzijds het minimaliseren of ontkennen van eigen kwaad, het zijn slechts enkele "technieken" uit de lange rij flauwe-kul-door-drogredenen die de essentie uitmaken van het flamingant discours.

Het uitzuiveren van het Vlaams politiek discours op logische fouten is een democratische plicht, want irrationalisme vernietigt de democratische besluitvorming.

Een derde manier waarbij men de door flamingant gif veroorzaakte verkramping kan vaststellen, is de droevige algemene gezondheidstoestand van de Vlaamse bevolking. Vlaanderen mag dan officieel bij de "rijkste" regio's behoren, de geestelijke armoede is er sterk veralgemeend en ze is algemeen één van de ongezondste om in te leven. Die toestand wordt verdoezeld door een uitgebreide medische industrie, maar de feiten spreken boekdelen. De verklaring ligt in de link tussen flamingantisme en de ideologie van "de hardwerkende Vlaming", waarbij elke beslissing wordt afgemeten aan het criterium "goed/slecht voor economie en voor jobs": Vlaanderen is misantroop.

Vlaanderen is een regio van zelfmoorden, kankers, echtscheidingen, abortussen, depressies, verkeersongelukken, huiselijk geweld, straatgeweld, dierenmishandeling, racisme, discriminatie, natuurvernietiging, woekerend beton, en bergen zwerfvuil aan het Noordzeestrand. De ontreddering van de dolgedraaide burgers is schrijnend. Maar porno, roken en vloeken zijn verboden in "Proper Vlaanderen", want "slecht voor economie en voor jobs".

De Vlaamse regio heeft creatieve voorstellen nodig om reële samenlevingsproblemen op te lossen en geen obsessies met utopische ambitie om imaginaire onrechtvaardigheden te bestrijden.

"Heel Vlaanderen" mag de verkiezingsslogan voor 2009 worden, maar niet in de betekenis van "Groot Vlaanderen", maar in de betekenis van "Laat ons Vlaanderen helen" , laat ons een duurzaam genezingsproces op gang brengen dat een einde maakt aan de wantoestanden veroorzaakt door het flamingant vergif, laat ons een einde maken aan de massahysterie van de Vlaamse Pest.

Hoe dan? Geef aan elke flamingant een spiegel, en weerhoudt hem ervan die kapot te gooien omdat het beeld hem niet bevalt. Om zo de fake achterwege te laten en te komen tot zelfbezinning over wat waarlijk menselijke behoeften zijn.

Als de kritiek van de Raad van Europa en andere internationale instellingen of media daartoe een aanzet geven, is het bezoek van de drie afgevaardigden zeker zinvol geweest.

WOUTER en MARIANNE

Alle flaminganten zijn krapuul, en alle Vlaamse politici zijn flamingant. "Van hen allen" is CD&V het kwaadaardigst. Dat is een korte maar objectieve beschrijving van huidige flamingantendictatuur in ons land. Natuurlijk zijn er op die regel uitzonderingen, maar alleen van enkele invloedlozen die spreekwoordelijk de regel bevestigen. Dwz: niet het Vlaams Belang, maar wel CD&V belichaamt bij uitstek de politieke kwaadaardigheid in ons land, een keuze voor CD&V is een keuze, niet voor het kleinste, maar voor het grootste kwaad. Kortom: CD&V is een partij van verderf.

Met een zekere regelmaat werkt CD&V zich in de actualiteit als partij van verregaande betutteling en indringende schending van de privacy van burgers en gezinnen. Wat is meer concreet de huidige inhoudelijke invulling van deze "nieuwe" extreem-rechtse partij? Geen onbelangrijke vraag nu CD&V van voorzitter wisselt: vandaag geeft Wouter Beke zijn "macht" door aan Marianne Thyssen. "Wouter en Marianne", het moet niet altijd "Suske en Wiske" zijn.

Wie of wat is "CD&V"? Zoals verder zal blijken: een "occult" genootschap dat de herkerstening van de samenleving beoogt, perfect in lijn met de "Radicale Orthodoxie" en de "Nieuwe Evangelisering". Zo wist toekomstig CD&V-voorzitter Marianne Thyssen te melden dat ze een oproep kreeg uit haar beminde partij: "Marianne, we hebben je nodig…!" Maar wie zijn die "we"? CD&V is de partij van de geheimhouding. Haar partijtop wordt overal vermeld maar nergens vernoemd, dwz wie op de CD&V-site zoekt wie de partij stuurt en aan de koordjes van de CD&V-voorzitter trekt, zal snel merken dat dit verloren moeite is. Daarin is CD&V uniek: alle andere partijen vermelden hun partijbestuur netjes transparant op hun site.

Deze geheimdoenerij van CD&V is geen toeval. Men hoeft maar een blik te werpen op de teksten van de KUL-politiek-architect Wouter Beke, om te begrijpen wie aan de bron ligt van al dit kwaad. Wouter Beke stelde een aantal "spelregels" op voor zulk een catch-all-partij:

"Een derde regel - die hieruit voortvloeit - is dat de belangrijke standpuntbepaling tot stand komt door een beperkte elite op topbijeenkomsten met de verantwoordelijken van de verschillende deelgroepen. Tijdens deze, meestal geheime, bijeenkomsten worden de belangrijke meningsverschillen en de onderlinge strijdpunten tegenover elkaar afgewogen. "(Wouter Beke)

De ideologie van Wouter Beke is een vorm van politiek-neo-augustinisme, een vorm van katholieke orthodoxie die op dit ogenblik trendy is bij ultra-conservatieve katholieken. Het augustinisme is ondertussen 1600 jaar oud.

Augustinus was een fanatiek "kettervervolger", toch in het tweede deel van zijn leven tenminste, en lag aan de basis van een groot deel van de katholieke doctrine. Oorspronkelijk was hij een Romeins academicus, afkomstig uit Noord-Afrika. Hij leidde een vrolijk en liederlijk leven en was smoorverliefd op zijn vriendin, een concubine van lagere stand, die hem een zoon schonk. Het kind stierf echter op achtjarige leeftijd. Augustinus' relatie was wel wettelijk erkend, maar slechts als een soort tweede-klas huwelijk. Dit was tegen de zin van zijn katholieke moeder die voor haar zoon een eerste-klas huwelijk wenste, en hem dwong te scheiden, een scheiding die ernstige wonden naliet. Het werden hartverscheurende taferelen. "Mijn hart dat ten diepste aan haar gehecht was, was opengereten en gewond, en er drupte bloed uit". De beminde vriendin keerde naar Afrika terug met de belofte dat zij nooit een andere man zou kennen. Augustinus moeder vond en koos voor hem een andere ditmaal voor haar geschikte vrouw: een meisje van slechts tien jaar dat nog twee jaar moest wachten om te kunnen trouwen.

Augustinus zag zijn wereld vergaan en koos in afwachting van het huwelijk een andere concubine. Maar zijn diepe liefde voor zijn ware levensgezellin bleef: "De wonde toegebracht door de scheiding van mijn eerste vrouw, was niet genezen. Na ontstoken te zijn en hevige pijn, etterde de wonde. De pijn maakte mij als het ware ongevoelig, maar ook wanhopig". Op het ogenblik dat het meisje, de "vrouw" naar de keuze van zijn moeder, twaalf jaar oud werd en hij haar moest huwen, weigerde Augustinus. Hij vertrok naar Noord-Afrika en werd monnik in een woestijnklooster voor heremieten en asceten. Kort daarop stierf zijn moeder, en Augustinus zat daar, de eenzame monnik met verdriet over een verloren zoon, verloren liefde, verloren moeder. En daarmee draaide zijn wereld onderste boven. Van Romeins academicus metamorfoseerde hij in bitter kettervervolger. Naast Paulus en Johannes, komen de meest onverzoenlijke geloofsstellingen van hem. Hij promootte een katholicisme van aboluut geloof, predestinatie en volledige onderwerping aan de Kerk. Hij werkte nauw samen met de bischoppen die van het afbreken van de antieke tempels hun hoofdbekommernis hadden gemaakt, en legde de fundamenten van het religieus fanatisme binnen de katholieke kerk.

Die onverdraagzame, fundamentalistische leer van de door verdriet verteerde Augustinus, is het uitgangspunt van het politiek neo-augustinisme, is de basis van de politieke agenda van CD&V. De Augustijnse instituten willen wereldwijd de leiders van morgen vormen. Ook in België dus: de affiniteit van CD&V met het neo-augustinisme merkt men in de "Augustinus-lezing" van Wouter Beke "over de gemeenschap van goederen" , een tekst die merkwaardig genoeg recent van het net verdween. Hij was te duidelijk waarschijnlijk. De connectie tussen CD&V en orthodox-katholiek fundamentalisme is echter onweerlegbaar manifest. Hier volgen vier items in dat verband.

1. "Radical orthodoxy" en "Nieuwe Evangelisering": de (geheime) CD&V-agenda ?
De "Nieuwe Evangelisering" van Karol Wojtyla en Joseph Ratzinger betekent dienstplicht voor de katholieke gemeenschap. Immers, door de Scheiding van Kerk en Staat mogen geestelijken niet meer rechtstreeks aan politiek doen. En dus is het Vaticaan overgestapt van de idee van een beroepsleger van pastoors, bisschoppen en kardinalen, naar dienstplicht van katholieke lekenactivisten. Het gaat dus niet om een proces waarbij priesters in de liturgie vervangen worden door leken, neen, het is omgekeerd een proces waarbij van elk lid van de kerkgemeenschap wordt geëist zich voor de evangelisering, voor de herkerstening van de samenleving als militant in te zetten. Dwz evangelisering is in de katholieke Kerk een lekenplicht geworden: vroeger Karol Wojtyla en nu Joseph Ratzinger willen van alle katholieken missionarissen maken.

De taak van deze leken-missionarissen is vooral belangrijk in geseculariseerde landen, waar "nieuwe evangelisering" moet gelezen worden als "her-evangelisering". "De katholieke levenswijze" staat daarbij centraal en moet als voorbeeld dienen. Hun taak is de wereld "radicaal" te veranderen. Alleen wie tegen de goddelijke gerechtigheid is (alleen wie des duivels is, lees maar), zal zich volgens Joseph Ratzinger tegen deze "waarheid" verzetten. CD&V past perfect in dit orthodoxe plaatje.

Volgens de "Radicale Orthodoxie" van John Millbank is "Participatie in de Schepping" de plicht van ieder mens, van ieder burger. Seculariteit is “satanisch”, en dus moet de volledige samenleving onder het dak van de Kerk gebracht worden. Modernistische katholieken collaboreren volgens John Millbank met de Satan himself, en ook zij hebben dus correctie nodig. De Radicale Orthodoxie richt zich tegen de duivels buiten, maar ook of zelfs vooral: binnen de kerk, het is een verketteringsideologie in de "beste" augustijnse traditie.

"Participatie in de Schepping" klinkt wat abstract, maar in concreto betekent het dat elke burger dient deel te nemen aan de projecten van de katholieke politici, die, zoals we vernamen in de Nieuwe Evangelisering, ageren vanuit katholieke dienstplicht.

Zowel de "Nieuwe Evangelisering" als de "Radicale Orthodoxie" zijn vormen van extreem-rechts anti-modernisme en anti-secularisme. Omdat seculariteit daarbij in de eerste plaats gezien wordt als 1789, als de Franse Revolutie, zijn ze beide ook uitgesproken “anti-Frans”. De diabolisering van de democratische lekenstaat en de haat voor de Franse taal, de taal van de seculariteit, komen zo samen in een extreem-rechtse partij als CD&V.

"Een eerste spelregel is dat het interne debat in belangrijke mate door de elite gedeïdeologiseerd wordt. In de mate dat het ideologisch discours niet aansluit bij een gemeenschappelijk vijandsbeeld, zal het in de interne discussie zoveel mogelijk geweerd worden en wordt alles zoveel als mogelijk ideologisch neutraal voorgesteld." (Wouter Beke)

Binnen CD&V wordt dus alleen ideologisch gediscussieerd over gemeenschappelijke vijanden, en die is, zo weten we, de liberale democratische lekenstaat. Het aanwenden van een vijandsbeeld is essentieel voor de eenheid van de partij, is de mening van Wouter Beke, zo wist hij ook vandaag in het commercieel Vlaams gazetteke "De Morgen" te melden:

"Niets is zo goed voor een kartel als een externe vijand. En daar hebben we er inderdaad genoeg van."

Het milderen van vijandslabeling is een kenmerk van vredescultuur, zoals Pax Christi zeer goed weet. Realisme is daarbij echter nodig, gevaren voor een democratische samenleving zijn niet onbestaande. Maar het uitgesproken cultiveren van een vijandsbeeld, zowel interne als externe, ketters, verraders en demonen, en dan nog louter omwille van politiek opportunisme, is een duidelijk wezenskenmerk van een geweldcultuur, die zonder enige twijfel heerst in de rangen van CD&V.

CD&V verspreidt een maatschappelijk gif, een feit dat niet voorbijgaat aan de aandacht van de Verenigde Naties, de Raad van Europa en de internationale pers. "Grappig" is dan ook de soevereinistische reflex van Kris Peeters en andere flaminganten, een reflex die geplukt lijkt uit het programma van het Vlaams Belang.

2."Actief pluralisme": Oecemene tegen de democratische lekenstaat
Naast de afkeer van seculariteit is het flamingantisme van CD&V een gevolg van haar politiek augustinisme. De kloosterregel van Augustinus bepaalt:

"Allereerst moet u eensgezind tezamen wonen van ziel en van hart op weg naar God. Want is dat juist niet de reden waarom u samen bent gaan leven?"

"Eensgezind van ziel en van hart op weg naar God", is de CD&V-politieke visie voor "Vlaanderen". Van diversiteit kan geen sprake zijn. En dus streeft CD&V ofwel naar zuivere herkerstening, ofwel naar de eenheidsworst van het "actief pluralisme". In beide gevallen betekent dit een orthopraxis van opgelegde gedragsregels, in beide gevallen betekent dit onverdraagzaamheid in functie van "proper Vlaanderen". Zo stelt Wouter Beke zich de vraag of moslims en katholieken tegenstrevers zijn, of medestanders, weeral, tegen een gemeenschappelijke vijand. En die is de seculariteit, uiteraard. Daarin zit ook het venijn van de interreligieuze dialoog van Joseph Ratzinger: het zoeken naar een kerkelijke alliantie tegen secularisme, met het katholicisme als "primus inter paris".

Predestinatie is een basiskenmerk van de theologie van Augustinus, en niet minder van CD&V. Predestinatie om te participeren in de politieke projecten van CD&V, predestinatie om een "Vlaamse identiteit" aan te nemen die door het occulte CD&V-partijbureau wordt uitgetekend.

"Anders-zijn" is binnen de CD&V-cultuur des duivels en ten allen prijze te bestrijden.

3. Popularisme van een catch-all-partij: een eufemisme voor politiek-correct fascisme
CD&V wil de partij van het hele volk zijn, het Vlaamse Volk", zoals we nu weten "Eensgezind van ziel en van hart op weg naar God". Kortom CD&V is een totalitaire partij, die geen democratische belangroepen erkent. Minderheden krijgen veto-recht (behalve als het om BHV gaat blijkbaar)

"Ten tweede is er de aanvaarding van en respect voor onderlinge verschillen. Een meerderheid zal haar wil niet opleggen aan een minderheid wanneer het voor die minderheid vitale aspecten betreft. Liever wordt de standpuntbepaling uitgesteld dan door een meerderheid afgedwongen. Op essentiële punten beschikken de verschillende deelgroepen dus een feitelijk vetorecht.
(…)
Voor een succesvolle volkspartij heb je ‘overarching loyalty’ nodig – het communautarisme –, ‘prudent leadership’ en respect voor de eigenheid van deelgroepen met meningsverschillen die niet onder de mat mogen worden geveegd.
(…)
"Wat is de essentie van een volkspartij? Elke mens in de samenleving telt. En omdat hij telt, heeft hij naast rechten ook plichten en verantwoordelijkheden ten aanzien van die samenleving. Maar in de samenleving bestaan verschillende mensen en ook verschillende groepen van mensen. Opdat een volkspartij succesvol zou zijn, moet aan een aantal randvoorwaarden zijn voldaan. Een van die voorwaarden gaat over de wijze waarop wordt omgegaan met de verschillen in een partij. Het bestaan van interne meningsverschillen wordt vaak als negatief ervaren, maar dat hoeft niet. Een volkspartij wil die verschillen niet wegmoffelen, maar ze erkennen en er een harmonieus geheel van maken. Dat is een permanente oefening, die voortdurend moet worden geactualiseerd." (Wouter Beke)

Kortom, nu weten we waarom N-VA als kleine minderheid zoveel invloed uitoefent binnen het Vlaams kartel. CD&V wil naar buiten komen als een monoliet Vlaams blok, haar mandatarissen zijn slechts ambitieloze uitvoeders van de anonieme partijwil.

Het popularisme van CD&V kent drie vormen: volkerendenken , “het volk” als tegensgesteld aan het "bestuur", en de populairiteit van CD&V-politici. Daarin wordt zwaar geïnvesteerd, en dus wordt CD&V ook hysterisch als op internetfora al deze moeite wordt van tafel geveegd door negatieve uitlatingen van de forumgangers. CD&V is de (internet-)censuurpartij bij uitstek geworden: de hersenloze aanbidding van CD&V politici mag niet gedwarsboomd worden.

4. Niets-ontziend opportunisme
Om haar heilige missie te voltrekken en haar kruistocht tegen de (Franse) seculariteit tot een "succes" te kunnen brengen, hanteert CD&V een niets ontziend opportunisme, niet in de laatste plaats op electoraal vlak. Het kartel met N-VA is daar een belangrijk voorbeeld van, maar niet het enige.

Het Vlaams kartel telt naar schatting niet meer dan 60000 radicale leden: het zijn zij, 1% van de Vlaamse bevolking, 0,6% van België, die gedreven door plat opportunisme en blinde obsessie, ons land nu al een jaar in een institutionele crisis gestort hebben. Maar, die leden "zien de partij graag".

"Els en Polleke" zetten zich in voor de “Proper Vlaanderen"-actie. Maar niet alleen zij. De feminatheek van Louis-paul Boon werd verboden. Internetfora worden aan banden gelegd. Roken, drinken, de pedagogische tik, "onveilig fietsen" of "racisme", in het betuttelend proper CD&V-Vlaanderen kan het allemaal niet.

Leterme-lastering is godslatering en dus des duivels. Wat ondertussen niet weg neemt dat het Vlaams kartel Yves Leterme met zijn broek op de schoenen in het Federaal Parlement laat speechen. Vitalski kon zijn toneelstuk over Yves Leterme opbergen. Desondanks openbaart Yves Leterme zich als "sul der sullen", het steeds eens met Bart De Wever en N-VA, die het echter nooit eens zijn met hem. Altijd opnieuw dat debiele zinnetje: "Wat is uw vraag?". Heel eenvoudige tip voor een reactie: de vraag is dat u zou reageren op de stelling die zou juist onder woorden gebracht werd. Welke idioot begrijpt dat nu niet?

En er zijn de "heilige bonen", zoals onder weerom boven vermeld "Els en Polleke". Hugo Claus werd bespot. Weeshuizen in Bulgarije, ver buiten de bevoegdheid van België, op het altaar gezet. Verontwaardiging over Tibet. Aanbidding van pater Damiaan.

Maar nu is ’t serieus. De vorige jaren werd er geklungeld, met CD&V erbij wordt er eindelijk goed bestuurd (hoezo?) . Geen kinderachtige humanitaire missies meer voor het leger, maar al militarisme wat de klok slaat en NAVO-verplichtingen boven alles. En als het even manifest mis gaat: Paars-puin ruimen, dat doen ze!

CD&V, de partij van de échte Vlamingen, van de rechtgeaarde Vlamingen, van de geëngageerde Vlamingen,… van het flamingant krapuul. Boetes horen in het Nederlands en weg met het Konigshuis, zoals het échte Vlamingen betaamt.

5. Marianne
Om te hernemen: "Marianne wij hebben u nodig…". Wie? Wie is die "we"? Geen mens dus die het weet. De nieuwe voorzitter, Marianne Thyssen plant de toekomst voor de komende decennia, maar welke? Is Marianne Thyssen een excuustruus , "Marionet Thyssen", de handpop van het CD&V- "occulte partijbestuur”? Eén en ander past goed binnen de theologie van de "Nieuwe Evangelisering". "Alleen de Anti-Christ spreekt uit eigen naam" , zegt Joseph Ratzinger, daarmee elke vorm van menselijke autonomie diaboliserend: bij CD&V spreekt de voorzitter in naam van "de partij", als flamigant in naam van "de Vlamingen", en als katholiek in naam van jieseke zelf.

Marianne Thyssen zegt volmondig achter het kartel met N-VA te staan. "Ik heb het kartel van bij het begin gesteund". Zij behoort dus niet tot de uitzonderingen waarnaar ik verwees in het begin van deze bijdrage. "Een denktank voor de toekomst van Vlaanderen" : en dus niet van België. "Nu we terug op alle niveaus van de macht aanwezig zijn": ah, daar gaat het eigenlijk om ?

CD&V, flamingant en extreem-rechts, heeft vooral LDD en Vlaams Belang als rivalen, maar CD&V is het kwaadaardigst: CD&V betekent door haar totalitaire agenda en communitaristische logica een waar gevaar voor onze samenleving, voor het welzijn van de burgers.

Wie nu nog bewust CD&V stemt, of overtuigd sympathiseert met de CD&V-politiek, is ofwel krapuul, ofwel volslagen idioot, ofwel een combinatie van beide. Omwille van haar niets-ontziend opportunisme en blinde ambitie is het CD&V-partijbureau een occult gezelschap dat de complete immoraliteit belichaamt.

Wouter laat het voorzitterschap aan Marianne, maar achter de schermen zijn het dezelfden die de CD&V-koers bepalen. En die koers, die deugt niet.

DE DOORBRAAK

Het begrip "Vlaams" in de politiek van ons land krijgt definitief een nieuwe betekenis. Van gewoon een geografische aanduiding, een louter regionale verwijzing, wordt "Vlaams" een politiek-ideologische term voor het "Vlaams blok" in het federaal parlement. Dat "Vlaams blok" stemt vannamiddag voor de tweede maal eenzijdig de splitsing van BHV.

Wanneer regionale of etnische verwijzingen primeren boven gangbare politieke ideologie, wordt burgerschap uitgehold en herleid tot primair volkerendenken. Ook in ons land, en we kunnen ons dus afvragen hoe de huidige politieke toestand bondig kan beschreven worden.

Een eerste vaststelling is dat de Vlaamse politieke klasse volledig gerecruteerd werd uit het "flamingant-krapuul-segment" van onze samenleving. De aanwezigheid van een "Vlaams blok" in het federaal parlement bewijst dit.

Tweede vaststelling is dat binnen dat "Vlaams blok" CD&V de kroon spant als extreem-rechtse krapuulpartij en daarmee is CD&V op dit ogenblik hét gevaar bij uitstek voor het welzijn van onze samenleving.

Een gevolg van bovenstaande feiten is het ontstaan binnen Vlaanderen van een grote klasse van "politieke wezen". De Vlaamse politiek vertegenwoordigt uitsluitend de flaminganten, de Franstalige partijen vertegenwoordigen België, maar in Franstalig perspectief, wat volkomen te begrijpen is. De "Vlamingen voor België", de "Nederlandstalige Belgen" zitten bij gevolg zonder politieke vertegenwoordiging.

Een passende illustratie van deze toestand is het debiel woordgebruik van Kris Peeters. Hij vergelijkt zijn agenda tot confederale staatsgreep met een "copernicaanse revolutie". Ongepast en degoutant. Ongepast want Copernicus stelde de zon als centraal referentiepunt ten nadele van de planeten, en niet omgekeerd. Degoutant, want de weerstand die de astronomie mocht ondervinden van de katholieke Kerk, staat symbool voor weerzinwekkende opinie-terreur in de geschiedenis, en Kris Peeters is wel degelijk een katholiek. Met zijn "copernicaanse revolutie"-vergelijking zit Kris Peeters als het ware mentaal op het niveau van een wierdo die denkt dat hij Napoleon is.

Een derde vaststelling is de aankondiging van het einde van het Cordon Sanitaire tegen het Vlaams Belang, dat beste maatjes is met haar bevriende fascisten van CD&V. De doorbraak van het anti-Belgische Cordon Solidaire "tegen de Walen" is een feit dat voortaan niet voldoende in het gezicht van de Vlaamse politici kan gewreven worden.

Volgt de Vlaamse politiek de koers van een bewuste verrottingsstrategie? De vraag stellen is ze beantwoorden. Natuurlijk is dat zo. Hoe meer de flaminganten de goede werking van de Belgishe instellingen "blokkeren", hoe meer ze achteraf kunnen roepen en tieren dat "de Belgische constructie niet werkt". De Vlaamse politiek heeft zich tot doel gesteld België kapot te maken, het is nu duidelijker dan ooit te voren.

Ik besluit dan ook dat de Vlaamse politiek rot is tot op het bot en dat de Vlaamse politiek een ingrijpende opkuis nodig heeft. Van de mensen die er nu in aanwezig zijn, valt alleen ellende te verwachten.

BRUSSEL-HOOFDSTAD: LOSLATEN

De discussies rond de door flaminganten gevraagde splitsing van BHV, blijven voortduren en gijzelen politiek en bevolking.

"Gewoon" BHV splitsen is geen oplossing, want onbehoorlijk als methode en onwenselijk op zich: dat is immers een legitimering van archaïsche flamingante territoriumdrift. BHV kan niet opgelost worden als afzonderlijk probleem, omdat het een symptoom is van een anomalie in de staatsstructuur. Wie de werking van de gewesten moderniseert, lost daarmee ook BHV op.

Maar hoe dan? Hier leest u mijn visie over wat men kan doen om de gewesten te moderniseren en te harmoniseren:

1. Schaf de gemeenschappen af

• Door ze laten samen te vallen met de gewesten. Omdat er gemeenschappen bestaan, bemoeien gewesten zich buiten hun grenzen. Dat is een ongezonde toestand. Best is dus gewest en gemeenschap te laten samenvallen, waardoor het concept "gemeenschap" de facto verdwijnt.
• 4 gewesten: Vlaanderen, Brussel, Wallonië, Eupen-Malmédy. Twee gewesten werken polariserend, bij drie bestaat het gevaar dat twee samenspannen tegen één. Daarom zijn er best minstens vier gewesten.
• Volledig gescheiden gewesten. Er moeten daarom twee gemeenschappen worden bijgemaakt of benadrukt: de Brusselse en de Duitstalige. Die vallen samen met de gewesten, zodat België dan voortaan vier volledig gescheiden gewest-gemeenschappen telt.
• Eigenheid van elk gewest bepalen. Gewesten moeten niet te veel bevoegdheden hebben, maar alleen die nodig zijn om de specifieke eigenheid ervan te besturen. Het is daarom ook nodig de eigenheid per gewest te bepalen en alsook die van gewesten in het algemeen.
• Gewesten ondergeschikt maken aan de federale overheid. Om institutionele conflicten te vermijden is het nodig een hiërarchie van bestuursniveau in te voeren. Gewesten worden daardoor ondergeschikt aan de federale overheid.
• Brussel-hoofdstad-staat. Brussel heeft niet alleen een rol als hoofdstad van België maar ook als hoofdstad van Europa. Brussel wordt dus best een entiteit op zich. Dat betekent dat ik elke "aansluit-agenda" verwerp. Zowel Wallonië als Vlaanderen moeten Brussel volkomen loslaten: Brussel is Brussel is Brussel.

2. Flexibiliseer de gewestgrenzen

• Gemeenten op een gewestgrens kunnen periodiek en per referendum hun gewest kiezen. De gedachte dat de taalgrens voor eeuwig gebetonneerd zou zijn, is te gek voor woorden. Niets is voor eeuwig, ook de taalgrens niet. Het komt erop aan dat de taalgrens de demografie volgt, en niet omgekeerd. Anderzijds is het logisch dat alleen gemeenten op de taalgrens kunnen kiezen waar ze willen bijhoren. En dus is het redelijk de taalgrens te flexibiliseren op basis van een bv tienjaarlijks gemeentelijk referendum.
  

3. Schaf de faciliteiten af

• In ruil voor taalgaranties. Faciliteiten zijn ook zo'n gedrocht waardoor het ene gewest zich gaat moeien in het andere. Zij kunnen dan ook best afgeschaft worden, maar wel in ruil voor leefbaarheidsgaranties.
• Primaat van de taalvrijheid boven het territorialiteitsbeginsel. De eerste leefbaarheidsgarantie zijn taalvrijheid en taalhoffelijkheid. Elke vorm van taalfundamentalisme wijs ik af, zeker als het om "vernederlandsing van het straatbeeld" gaat.
• Minderhedenrechten, ook op taalgebied. Een moderne democratische wetgeving is ondenkbaar zonder minderhedenrechten. Die moeten ook mogelijk zijn op taalgebied, al kan men die beperken tot de erkende landstalen.
• In Brussel verplicht tweetalig Frans/Nederlands onderwijs. Tweetaligheid is een burgerplicht, zeker in Brussel. Nodig is te investeren in tweetalig onderwijs binnen het Brussels gewest.
• De erkende landstalen vastleggen: Nederlands, Frans, Duits. Gezien de talrijke migraties is het nodig de erkende landstalen te herbevestigen. Dit zijn Nederlands, Frans en Duits. Dus geen Turks of Portugees, maar ook geen Engels.

4. Maak een kieskring per beleidsniveau

• Een federale kieskring voor het federale niveau. Het gelijkheidsbeginsel vereist dat voor het federale niveau elk politicus door elk stemgerechtigd burger verkiesbaar is. Een federale kieskring is dan ook niet meer dan de logica zelve.
• Afschaffing van de opkomstplicht. Op het ogenblik wordt de Vlaamse politiek vergiftigd door flamingante hysterie. Opdat de burgers niet langer gedwongen zouden worden te stemmen op iets dat ze ten gronde verafschuwen, is het nodig de opkomstplicht af te schaffen.

Het komt er dus op aan met wat creativiteit een nieuwe structuur uit te tekenen die problemen oplost, en die obsessionele fixaties op utopische ambities ver achter zich laat. Politiek is het oplossen van samenlevingsproblemen, niet het ten gronde richten van de samenleving door het zich blindstaren op eigen "goddelijke" plannen. "Loslaten" om zich te kunnen concentreren op een werkzame formule, lijkt de te bewandelen weg om "BHV" op te lossen. En zo doende de bevolking niet langer te gijzelen met blauwvoetflauwekul.

Lees ook: Naar een modern België (1): eenheidsfederalisme

BART BLUNDER

Bart Somers blijft de blunders opstapelen, als open-VLD-voorzitter of mislukt regeringsonderhandelaar, maar tevens niet in het minst als burgemeester van Mechelen.

Zo blijkt Bart Somers vergeten dat hij in België woont, want voor 97% van de tijd wappert er een Vlaamse Leeuw op de Sint-Romboutstoren. De Vlaamse Leeuw is van Egyptisch-Arabische origine, meegebracht uit het Midden-Oosten door koene ridders tijdens de kruistochten. Dat moet Bart Somers aan het denken gezet hebben, want nu wil hij 10% allochtone, zeg maar islamitische, ambtenaren op het Mechelse stadhuis.

Vraag is dus of die, in het geval ze vrouwelijk zijn en plaats nemen achter het loket, een hoofddoek mogen dragen als ze dat eisen. Het antwoord van Bart Somers is even droevig als duidelijk:

"Ik hoop dat het actieplan effect heeft. De realisatie van de doelstelling zou een verrijking voor de stad betekenen.(…). Allochtone werknemers zullen een hoofddoek mogen dragen in loketfuncties. Het hoofddoekendebat is in Mechelen een afgesloten hoofdstuk." (DM 22/04/2008)
Een afgesloten hoofdstuk? We kunnen er van uitgaan dat de islamsocialisten van Caroline Gennez zelfs geen glimp van discussie over de lekenstaat en de neutraliteitseis in Mechelen toestaan. Voeg daar de "VU-VLD-ers" Bart Somers en Koen Anciaux aan toe voor wie liberalisme synoniem is voor "Van de Walen, verlos ons Heer" , en het is gemakkelijk te begrijpen waar deze walgelijke beslissing vandaan komt.

De beslissing van het Mechelse stadsbestuur kadert in de huidige trend naar theocratisering en dus verrechtsing van de samenleving. Dat die theocratisering uitgaat van partijen die met veel misbaar en heiligehuisjesretoriek pretenderen "progressief" of "links" te zijn, maakt dat alleen nog erger. De ex-VU-fractie van Bart Somers is "anti-Frans", dwz "anti-1789", reactionair "anti-laïcité" , de Sp.a van Caroline Gennez is extreem-gemaskeerd-rechts. Een zonder uitzondering allegaartje van hoofddoekdolle onnozelaars en truttebellen.

De lekenstaat is de conditio sine qua non voor de pacificatie van religieuze conflicten. Door die lekenstaat te ondergraven zet Bart Somers, en met hem het voltallige Mechelse stadsbestuur, het deksel van de spreekwoordelijke doos van Pandora op een kier. Hoe achterlijk kan men als politicus zijn ? Wat is de volgende stap? Een pratikerend conservatief moslim als schepen van sport en cultuur? Dan kan die gezwind de boerkini verplichten in het stedelijk zwembad en tentoonstellingen of concerten verbieden wegens "shirk", godslastering. Komt er een apart stukje grond op het kerkhof voor moslims? Of zal Bart Somers, zoals nu reeds in Zweden, buschauffeurs ontslaan als ze een moslima in boerka weigeren, "hoerenlopers" bestraffen en alcohol in de Mechelse cafés verbieden?

Bart Somers blundert, dat blijkt de constante in zijn beleid, op alle niveaus waar hij aanwezig is. En ook hierin dus.

F*CK KATHLEEN DE TOLERO

De complete miskleun van een politica, Kathleen Van Brempt, heeft met haar anti-hetero campagne nog maar eens duidelijk gemaakt hoe stompzinnig en aanmatigend de socialistische zingeving is.

Het is de droeve verdienste van Sp.a steeds opnieuw ethische debatten te verknoeien, dit is nu anno 2008 zo als het over hoofddoeken gaat, enkele jaren geleden verpestte Sp.a het debat over homorechten om te eindigen met een show van machtspolitiek in het federaal parlement. Het is haar verantwoordelijkheid dat deze ethische debatten eindigen in dovemansgesprekken tussen fobie en folie, in uitzichtloos hoogdravend gepalaver zonder zicht op feiten en werkelijkheid.

De campgane van Kathleen Van Brempt heet nu "F*ck hetero's en holebi's, ik ben tolero" , waarvan de eerste twee woorden opvallend bovenaan en in schreeuwerig rood. Eigenlijk is het een "F*ck hetero" campagne geworden, en dat was ook haar bedoeling. Daarom komt er ook voorspelbare kritiek uit CD&V-hoek in het kader van diens actie "proper Vlaanderen" zodat Kathleen Van Brempt met pathetisch zelfbeklag kan stellen dat haar tolerantie-actie "op weinig tolerantie kan rekenen" (knap gevonden die woordspeling). Ze bedoelt uiteraard "bijval" , maar dat woord was niet manipulatief genoeg. Verder heeft haar discours alle kenmerken van een totalitair ingesteld politicus: de kritiek die ze krijgt, bewijst voor haar dat ze goed bezig is en "dat haar acties noodzakelijk zijn". Hoe doofstom kan je als mens en als politicus zijn ?

Kathleen Van Brempt mag dan officieel "atheïst" heten, dat weerhoudt haar niet van "metafysische waarheidsaanspraken", dwz zij claimt het bezit van waarheden over empirisch onkenbare onderwerpen. Die waarheden wil ze dan "verduidelijken" aan de domoren die ze nog steeds niet begrepen hebben: "Onze sensibiliseringsactie wil aan jongeren verduidelijken dat het niet uitmaakt of je holebi dan wel hetero bent" en "dat moet duidelijk maken dat geaardheid niets uitmaakt".

Niets is erg weinig natuurlijk. Stel dat iemand zegt: "Het is niet omdat je homo bent dat je geen zichtrekening mag openen of een zwembad betreden" , dan weten we tenminste waarover het gaat. Maar "niets" ? Helemaal "niets" ? Neen dat is nu wel wat weinig. Maakt het voor Kathleen Van Brempt dan ook niets uit of ze al dan niet een relatie met een man of een vrouw heeft? En hebben deze begrippen eigenlijk nog wel zin, als het "niets" uitmaakt?

De uitwisselbaarheid van homo's en hetero's is de "eerste waarheid" die Kathleen van Brempt claimt en wil "verduidelijken". Eigenlijk gaat het hierbij om de oude socialistische ontkenning van de menselijke natuur, die ze volledig als een sociaal en dus maakbaar construct beschouwt. "Er bestaat geen menselijke natuur" is een metafysische stelling, net als "de mens is besmet met erfzonde" . Men kan dat zo zien, zelf en individueel, maar een geldige waarheidsaanspraak eraan verbinden, dat is onmogelijk. Er valt dus ook niets te "verduidelijken".

De metafysische intuïtie van Kathleen Van Brempt is bovendien strijdig met de objectieve en waarneembare werkelijkheid. Homoseksualiteit is onvruchtbaar en in belangrijke mate artificieel, en dus principieel verschillend van heteroseksualiteit die vruchtbaar en natuurlijk is. Daarom bestaat er bij hetero’s een soort functionele aangeboren afkeer van homoseksualiteit. Wanneer Kathleen Van Brempt daar tegenin wil gaan, doet ze de hetero-natuur van 90% van de bevolking geweld aan.

Wanneer Kathleen Van Brempt de afkeer tav homoseksualiteit wil wegwerken, voert ze in essentie een gewelddadig beleid, tegen de natuur van de mens in, aangezien die afkeer een gezonde reflex is. Misschien moet ze zich wat meer verdiepen in de wetenschappelijke feiten van het thema, en minder in morele dogma's.

De tweede doelstelling van de anti-hetero-campagne van Kathleen Van Brempt is het ondergraven van het klassieke gezin ten gunste van "andere gezinsvormen" . Dat is niet verwonderlijk: voorstanders van het homohuwelijk hebben in het verleden al te kennen gegeven dat een van de functies ervan de strijd tegen "het huwelijk" is. Dat al die "andere gezinsvormen" niet louter ontstaan uit vreugde en door keuze, maar eerder door schrijnende ellende en ontwrichting ten gevolge van een maatschappij die gebukt gaat onder kapitalistische overdruk, tja dat zal haar worst wezen. En de voorstanders van polygamie blijven op hun honger zitten, want die "andere gezinsvorm" staat niet in het rijtje van Kathleen Van Brempt.

In de marge van het huidige conflict tussen Sp.a en CD&V maakte jong-CD&V zich oeverloos belachelijk door zich te gedragen als een congregatie van de geloofsleer die homofobie tot anathema verklaart. Ook jong-CD&V maakt volledig deel uit van de "proper-Vlaanderen-actie" van CD&V, maar ze geeft een andere invulling aan het concept "vuil" dan haar meer conservatieve partijgenoten. Orthodoxie is verwerpelijk, wat ook de inhoud is: "links" of "rechts", homofool of homofoob.

Het komt er op aan een adequaat homorechtenbeleid te combineren met het feit dat de mens in wezen heteroseksueel is. Ik ben voorstander van gesubsidieerde zorginitiatieven voor jonge holebi’s ten einde hun mogelijke eenzaamheid en onzekerheid te verlichten en hun comfort te verschaffen in confrontatie met eventuele pesterijen. Maar daartoe is de erkenning nodig dat ze principieel van hetero’s verschillen, anders is het onmogelijk deze bijzondere zorg te funderen. De holebi-beweging zou best begrijpen dat men niet "bijzonder en hetzelfde" tegelijk kan zijn. En ze zou er goed aan doen zich met meer realisme te verdiepen in wetenschappelijke en objectieve informatie. Dat zou het aanvaardingsproces bevorderen, en daarmee de mogelijkheid op een gelukkig leven. Homorechten zijn in België aan hervorming toe.

Betweterige culpabiliseringen van in wezen gezonde hetero-afkeer van homoseksualiteit zijn uit de boze bij het bevorderen van wederzijds respect. Komt daarbij dat het homohuwelijk voor de wetgeving is, wat GGO's zijn voor de landbouw: artificiële bucht.

Wat heeft de actie bereikt? Dat Sp.a meer dan ooit een partij is om nooit of nooit ofte nimmer op te stemmen, wegens homofool, maar ook wegens flamingant, hoofddoekdol en spaarlampengroen, en in het algemeen: zelfgenoegzaam ethisch arrogant. Als Kathleen Van Brempt dat wou duidelijk maken aan de Belgische burgers, is ze daar zeker in gelukt.

CD&V: KRAPUULPARTIJ

Vandaag maakte Yves Leterme via een kranteninterview het volgende wereldkundig:

"Wij laten ons niet gijzelen. Ik vind het spijtig dat soms te sterk de nadruk wordt gelegd op symbolen. Ik ga voor rationaliteit. Daarom zeg ik in alle duidelijkheid: als de N-VA in juli om de verkeerde redenen vindt dat de staatshervorming niet genoeg is, dan nemen wij onze verantwoordelijkheid op. (…) Bij sommige mensen van de N-VA wringt dat ik eerste minister wil zijn van álle Belgen en ik België niét op de helling wil zetten. Zij moeten leren leven met ons standpunt: mijn partij blaast België niet op." (belga/mvl)

Maar wat gebeurt er vannamiddag, tijdens het kamerdebat? Volgens de site van Het Nieuwsblad waren de woorden van Bart De Wever:

"Onze houding maakt ons niet tot onredelijke mensen. Het is ook niet onze bedoeling iemand te gijzelen. Wij vragen het noodzakelijke, niet het onmogelijke. (…) De lat ligt daarvoor op het kartelprogramma, waarvoor we negen maanden samen hebben onderhandeld."

...en was de daarbij horende houding van CD&V:

"CD&V reageert met applaus."

Het wordt hoog tijd dat CD&V duidelijkheid schept over en orde op zaken stelt in haar verhouding tot N-VA.

Het algemeen principe is: "Wie Bart De Wever niet afkeurt, is krapuul" . Zoals het nu is, applaudisseert CD&V voor Bart De Wever, en dus is CD&V, volgens het design van de katholieke-fundi-Wouter-Beke-fractie, op zijn minst voorlopig, een uitgesproken ultra-rechtse karpuulpartij.

De toekomst ziet er weinig vrolijk uit voor België en de Belgen.

UITSCHOT ZOEKT VOORZITTER

Nu Etienne Schouppe verwijderd werd wegens onvoldoende N-VA-fiel en hij samen met Jo Vandeurzen een mandaat vervult binnen de nieuwe regering "Leterme I", zit CD&V zonder voorzitter. En dus schuift de "CD&V-partijtop" een nieuwe kandidaat voorzitter naar voor: Euro-parlementslid Marianne Thyssen.

De vraag is nu of die illustere-onbekende CD&V-partijtop opnieuw zijn standaard-chantage zal gebruiken: "Marianne, je mag niet weigeren, want dat kan worden gezien als een afwijzing !". Om het CD&V-afwijzingstaboe te vermijden, bestaat er een even eenvoudige als duidelijke formule: "Kiss my ass". Een voorstel of een uitnodiging immers staan haaks op eisen en (morele) dwang.

"Kiss my ass" is in de huidige context dan ook een geschikte anti-CD&V-slogan.

Maar, "in geval van…" , zal Marianne Thyssen het kartel dan behouden ? Bart De Wever was al geërgerd over het zelfstandig handelen van zijn kartelpartner bij het verdelen van "de postjes" en mijn stelling "Wie samenwerkt met een krapuul als Bart De Wever is eveneens een smeerlap, rot uitschot." , blijft onverminderd gelden.

We zullen zien.

Met Marianne Thyssen als CD&V-voorzitter, blijft de UNIZO-connectie met CD&V in elk geval intact. Maar past Marianne Thyssen in het streven naar "Vlaanderen, flamingantendictatuur" van haar partij? Wordt haar eigenlijk enige keuze gegund?

De voorgeschiedenis van CD&V ligt bij de "Vlaamse Concentratie", een verbond uit de jaren dertig van de vorige eeuw, van KVV, VNV, Verdinaso en Rex-Vlaanderen, opgezet en bezield door Gaston Eyskens als verkapt-fascistische formatie tegen het communisme. Na WOII veranderde deze partij (KVV/VNV) van naam werd ze omgedoopt tot CVP, een partij die nooit haar sympathie voor haar vroegere vrienden-collaborateurs verloren heeft. Steeds pleitte ze voor amnestie, tot en met een samenwerking in de jaren negentig tussen CVP en VU. Diezelfde Gaston Eyskens ligt aan de basis van de 40 jaar communautaire afbraakpolitiek, waarvan we anno 2008 de desastreuze gevolgen zien.

Waar staat CD&V vandaag voor ?

CD&V staat voor censuur, een drang naar zuiverheid en de miskenning van menselijke zelfbepaling. De feminatheek LP-Boon mocht niet tentoongesteld worden. Op internetfora mag de waarheid over CD&V-politici niet gezegd worden, want dat heet "schelden". Roken en alcohol zijn voor CD&V strafbaar. "Kwakzalvers" moeten opgevolgd worden en "pedagogische tikken" kunnen niet. Els Schelfhout en Pol Van Den Driessche vallen hierbij op.

CD&V staat voor Vlaams-fundamentalisme. "De Vlamingen" zijn Gods uitverkoren volk die door het godslasterende België gedwongen worden om samen te leven met een ongelovig en volkomen vreemd volk: "De Walen". "Vlaming" is een synoniem voor "katholiek", of minstens "Abrahamistisch". "Zuiver-keurig Nederlands" als taal is een morele plicht, welke kennis aan iedereen moet opgedrongen worden via leer- en inburgeringsplicht. Vlaanderen moet een (deel)staat worden en met het oog daarop bereidt CD&V al jaren een confederale staatsgreep voor: de “copernicaanse revolutie” van Kris Peeters. Verder denk ik hierbij aan Jo Vandeurzen, Eric van Rompuy, Luc Martens, Luc Van den Brande, Ludwig Caluwé en Ludo Helsen.

CD&V staat voor propaganda. "Kris Peeters gaat voorstellen uitwerken om de internationale gemeenschap "gericht" te informeren over heikele punten uit het Vlaams beleid die een impact kunnen hebben op de beeldvorming over Vlaanderen in het buitenland." , lezen we in de krant. Ook hier geldt het afwijzingstaboe: het is blijkbaar verboden CD&V, en "Vlaanderen" ten gronde af te keuren, want "iedereen moet mee" .

CD&V staat voor "economisch-rechts". Vele voorstellen (eisen ?) staan in functie van activering, arbeidsplicht en consumptiedwang, zoals de dienstplicht, genderquota of dienstencheques.

CD&V staat voor "popularisme", in de dubbele betekenis van het woord: CD&V onderschrijft volkerendenken, en CD&V wil macht veroveren en bestendigen via al dan niet gemanipuleerde of afgedwongen "populariteit". Popularisme staat zo voor “populair-isme”: van mediavedet tot politicus. Popularisme staat bekend als "politiek correct populisme", "populisme" is niet weinig een synoniem voor "extreem-rechts", en dus is popularisme niets minder dan "politiek correct fascisme" . Die term, "politiek-correct fascisme" past dan weer wonderwel als gegoten bij de persoonlijkheid van verschillende CD&V-BV’s, zoals bv Eric Van Rompuy en Pol Van Den Driessche.

CD&V staat voor "personalisme" en "communitarisme", dwz voor de leer die verkondigt dat de mens niets is buiten de gemeenschap waaraan hij verbonden is. Een miskenning van de menselijke autonomie van de "gewone burgers" ten gunste van de dictaten van de vertegenwoordigers van die gemeenschap, uiteraard. Hier denken we aan de potsierlijke teksten van de Augustinus-freak Wouter Beke.

CD&V/N-VA, het kartel van "flamingant uitschot" en "politiek-correcte fascisten" , staat dus voor allesbehalve appetijtelijke politieke ideologie en praktijk. Wie wil daar nu voorzitter-marionet van worden? Deze Marianne al zeker niet:

LETERME I: ZWARTE DONDERDAG

De nieuwe federale regering van Yves Leterme gaat van start. De portefeuilles zijn verdeeld, er is een regeerakkoord voor Leterme I, en dus is er een garantie op een eenmalige uitvoering van smakeloos theater in het federaal parlement: de vertoning van parlementaire schijn-debatten kan beginnen.

Men zegt soms dat 60% van de wetten die op een Belgisch burger van toepassing zijn, tot de Europese wetgeving behoren. De overige 40% worden door de nationale overheden op bijzondere aanvraag van datzelfde Europa ontwikkeld en ingevoerd. Daarom is het nuttig de regeerverklaring van Leterme I tegen het licht te houden van het groeiend Euro-chauvinisme, dat ons opgedrongen wordt met berichten over presidenten voor een Verenigde Staten van Europa, interculturele projecten ter bevordering van de Europese identiteit, maar vooral in het Europese activeringsbeleid en bijhorend Euro-gezondheidsfascisme.

De burgers worden onderworpen aan soort dubbele predestinatieleer: één wat hun identiteit betreft, en één met betrekking tot hun levenswijze en levensloop. Europa bepaalt wie u bent en hoe u uw leven “moet” leiden.

Laat ons enkele passages uit de regeerverklaring van naderbij bekijken, in deze PDF

J’ ACCUSE

Terwijl de waarschijnlijk-toekomstige coalitiepartners trachten tot een voorlopig regeerakkoord te komen voor een federale regering, trachten twee nieuwsitems elkaar te verdringen als belangrijkste aandachtstrekkers: een peiling van VRT/De Standaard en een interview met Bart De Wever.

Bart De Wever speelt deze keer niet alleen de "Profeet van Vlaanderen" , hij meent bovendien te weten dat België niet meer bestaat. Een staaltje van vunzig propagandistisch wishfull-thinking.

De peiling van VRT/De Standaard -uiteraard slechts een peiling- bevestigt mijn stelling "Vlaanderen, flamingantendictatuur" . Een meerderheid wil een federale kieskring en vindt de staatshervorming niet prioritair. Het aantal dat weigerde deel te nemen aan de peiling was het dubbele van gewoonlijk: de bevolking is het getouwtrek en de flamingante hysterie meer dan beu.

De reactionaire en flamingante houding van CD&V heeft haar progressief kiespubliek verjaagd. Die kiezen voortaan liever voor Groen!. Maar het Vlaams Belang steunt zijn vrienden en stuurt kiezers om het CD&V verlies te compenseren. Ook de omschrijving van CD&V/N-VA als een kartel van politiek-correcte fascisten blijkt te kloppen.

De verschuivingen voltrekken zich binnen flamingante middens: CD&V/N-VA, LDD en Vlaams belang vissen alle drie uit dezelfde vijver. Daarmee is ook de mythe weerlegd dat Vlaanderen communautair zou radicaliseren. CD&V radicaliseert en verjaagt haar progressief-Belgische kiezers, dat wel, maar Vlaanderen kiest voor minstens de helft tegen de flamingante afbraakpolitiek.

Binnen het flamingant-radicaliserende Vlaams kartel, trekt N-VA meer het laken naar zich toe. Niet verwonderlijk, want N-VA bekleedt de functie van flamingante keuringscommissie binnen deze constructie.

Zo komen we terug bij het eerste onderwerp: de glazen bol van "Madame Blanche-De Wever". De historische hallucinaties van Bart De Wever kunnen niet anders dan gelezen of begrepen worden als een onomwonden wens België te vernietigen. Elke stelling van N-VA en van Bart De Wever staat in functie van dat doel. Daarenboven is het duidelijk dat Bart De Wever geen en niet de minste scrupules kent bij het streven naar dat doel.

Tegenover N-VA en tegenover Bart De Wever past dan ook maar één houding: die van een absoluut veto, van een volledige boycot. Iedereen die (nog langer) samenwerkt met een krapuul als Bart De Wever is eveneens een smeerlap, is rot uitschot. De tijd is daar om een definitieve keuze te maken: elk Vlaams politicus, maar ook elk burger, zal vanaf nu in zijn beslissingen en dagelijkse handelingen duidelijk maken waar hij staat in dat verband.

Wie geen probleem heeft met Bart De Wever, is tegen België.

"SOCIALE" DISCRIMINATIE

De wooncode van Marino Keulen was deze week het doelwit van kritiek door de anti-discriminatiediensten van de Verenigde Naties. Dit alles tot groot ongenoegen van Marino Keulen zelf die vindt dat "de VN Vlaanderen voor de wooncode horen te feliciteren" , want zo beweert hij : "De invoering van de taalbereidheid houdt een uitbreiding in van de sociale grondrechten voor niet-Nederlandstalige sociale huurders, die uniek is in de wereld" (De Morgen 14-03-2008)

Uniek in de wereld, zeg dat wel, want nergens anders bedriegen en beliegen politici de burgers en de bevolking zoals in de flamingantendictatuur "Vlaanderen". Laat ons van naderbij bekijken welke onzin Marino Keulen de wereld instuurt.

"Waaruit bestaat de taalbereidheid? Kandidaat-huurders van een sociale woning die geen Nederlands kennen, worden gevraagd de inspanning op te brengen om het te willen leren, door een kosteloze basiscursus bij te wonen."

Er bestaat niet zo iets als "kosteloze cursussen": mensen moeten er tijd voor maken, zich verplaatsen, er mogelijk werk voor laten staan. Feit is dat het om een groep als "Nederlandsonkundig" gestigmatiseerden gaat.

"Overigens moeten ook kandidaten die wél Nederlands kennen, dat kunnen bewijzen aan de hand van een getuigschrift of attest van een Nederlandstalige school of onderwijsverstrekker (basisonderwijs volstaat). Vlamingen die geen attest kunnen voorleggen, dienen zich evengoed aan een telefonische sneltest te onderwerpen vooraleer ze een attest krijgen van het Huis van het Nederlands."

We zouden het bijna vergeten, maar het is wel degelijk zo dat de flamingante taalfundi’s inquisitiecentra hebben opgericht ter vervolging van Nederlandsonkundigen. En zo blijkt, niet alleen buitenlanders, maar ook "afvallige Vlamingen" behoren tot hun doelwit. "Behoorlijk Nederlands" is een beschavingscriterium geworden dat ook de dialectsprekenden en de minder geschoolden treft. Voeg daar aan toe dat spellingsregels om de haverklap gewijzigd worden, en je merkt dat er een arbitraire zelfverklaarde elite groeit van wie deze flauwe kul "beheerst" tegenover de "onwetende" massa die moet bijgewerkt worden. "Behoorlijk Nederlands" is nu wat de "godsvruchtigheid" vroeger was.

De taaldiscriminatie van Marino Keulen treft inderdaad niet alleen “anderstaligen”, maar ook Vlamingen: ze is daarom echter niet minder discriminatie, integendeel.

"Waarom hebben we die taalbereidheid ingevoerd?" vraagt Marino Keulen zich luidop af. Hij geeft vier redenen:

• Om de communicatie tussen huurder en verhuurder te verbeteren.
• Om de sociale cohesie in de sociale woonwijken te verbeteren.
• Om de leefbaarheid in de sociale woonwijken te verbeteren.
• Om de hoofdzakelijk kansarme en bestaansonzekere bewoners van sociale woningen bijkomende kansen te geven op sociale emancipatie.

Deze vier redenen hebben betrekking op het spreken, op het gebruik van het Nederlands. Dat is opmerkelijk, want het gebruik van Nederlands is een resultaat, waaruit voordelen zouden voortvloeien. Maar wat zei het Grondwettelijk Hof over de wooncode van Marino Keulen?

"Het Hof wijst er ook op dat een kandidaat-huurder verplichten aan te tonen dat hij bereid is Nederlands te leren, niet hetzelfde is als iemand verplichten die taal te gebruiken, noch tegen andere particulieren, noch tegen de verhuurder van de sociale woning. Het taalbereidheidscriterium doet dus geen afbreuk aan de vrijheid van taalgebruik, aldus het Hof. De Vlaamse regering preciseerde overigens dat de bepalingen een inspanningsverbintenis creëren en geen resultaatsverbintenis. De Vlaamse regering bepaalt de nadere regels om die bereidheid vast te stellen, regels die door de bevoegde rechter zullen moeten worden gecontroleerd. Het Hof voegt er wel aan toe dat die nadere regels er niet toe mogen leiden dat voor de Franstaligen in de faciliteitengemeenten een resultaatsverbintenis in het leven wordt geroepen om Nederlands te leren. 'Zij mogen derhalve niet de verplichting inhouden voor de Franstaligen in de faciliteitengemeenten om de kennis van het Nederlands aan te tonen, noch de mogelijkheid voor de overheid om die kennis te toetsen, als voorwaarde voor het huren van een sociale woning' " (Het Nieuwsblad 12-07-2007)

Het Grondwettelijk Hof heeft dus geen bezwaar op voorwaarde dat het om een inspanningsverbintenis gaat, en niet over een resultaatsverbintenis. Nu mag Marino Keulen uitleggen hoe bovenstaande vier doelen kunnen gerealiseerd worden zonder resultaat, zonder het daadwerkelijk Nederlands spreken zelf, en alleen door de inspanning het "te leren".

Het is met andere woorden duidelijk dat Marino Keulen de wet anders invult dan hoe hij door het Grondwettelijk Hof werd goedgekeurd, of beter: niet werd afgekeurd.

De basisredenering van Marino Keulen is deze:

"Wie geen behoorlijk Nederlands kent, telt niet mee in Vlaanderen, dus moet iedere Nederlandsonkundige sociaal behoeftige behoorlijk Nederlands leren".

Om deze stelling even te testen, parafraseren we haar als volgt :

"Wie niet-blond is, telt niet mee in Vlaanderen, dus moet iedere niet-blonde sociaal behoeftige zijn haar blond laten verven."

Hieruit blijkt duidelijk de absurditeit en het discriminerend gehalte van de logica van Marino Keulen, en bij uitbreiding van de flamingantendictatuur die men doorgaans “Vlaamse Regering” noemt. De flamingante taalfundi’s zullen uiteraard aanvoeren dat “Nederlands kennen” niet hetzelfde is als "blond zijn": daarom zijn het ook taalfundi’s.

De werkelijkheid is dat de wooncode van Marino Keulen past in een batterij maatregelen die met "sociaal" niets van doen hebben, maar die louter en uitsluitend de door flaminganten zo gewenste vernederlandsing van het straatbeeld beogen.

Hierbij valt het systematisch misbruik van het begrip “sociaal” op: sociale staatshervorming (apartheid) , sociaal generatiepact (vervolging ouderen en loonlastenverlaging), sociale lastenverlagingen (geld voor bedrijven), sociaal activeringsbeleid (heksenjacht op werklozen), sociaal gezondheidsbeleid (schending van het recht op privéleven), sociale dienstencheques (villabewoners betalen hun huispersoneel met belastinggeld) dwz telkens wanneer de Vlaamse Regering de burgerrechten van de bevolking schendt, telkens wanneer zij een mensonwaardig beleid uitstippelt, wordt dit overgoten met de saus van het "sociale".

De Vlaamse Regering liegt en bedriegt dat ze het zelf gelooft, de discriminerende fratsen van Marino Keulen zijn er slechts één voorbeeld van.

In het algemeen is het anti-discriminatiebeleid er erg aan toe, omdat zowel de "rechtse kerk" als de "linkse kerk" vragende partij zijn voor een "recht op discriminatie". Het is daarom nodig om duidelijk te stellen dat een "gelijke kansen"-beleid eveneens een discriminatiebeleid is, omdat het de "plicht tot positieve discriminatie" betekent. De "sociale wooncode" is een goed voorbeeld van tot welke absurditeiten een dolgedraaid “gelijke kansenbeleid” kan leiden. En met het oog op de staatshervorming, illustreert het beleid van Marino Keulen perfect waarom "meer-Vlaanderen" slecht, en dus onwenselijk is voor de Vlamingen zelf.

GRAVENSTEENDEBIELEN

Een aantal "verlichte" flaminganten die vergaderen rond het Gentse Gravensteen hebben een "dreigement" geschreven welk inhoudt dat als de stoute Franstaligen geen verdere staatshervorming willen, of aan de grenzen van Brussel beginnen te sleutelen, er een Onafhankelijk Vlaanderen eenzijdig mag, of beter: "moet" uitgeroepen worden.

Wat verkondigen deze Gravensteendebielen?

1. Zij zijn voor mensenrechten maar… zijn ongerust over "verkeerde" associaties van de Vlaamse Beweging met "Rechts" ;


2. Zij zijn voor wederzijds respect en verdraagzaamheid, maar wie het met hen niet eens is, "mist intellectuele moed" , "is onbegrijpelijk" , kortom een onaanvaardbare toestand;


3. Zij zijn tegen Vlaams romantisme, maar noemen zich, juist ja, "gravensteengroep";


4. Zij zijn voor de Verlichting, en dus voor een wetenschappelijke benadering van de werkelijkheid, maar leuteren dat België is opgericht met als enig doel de Vlamingen te discrimineren, discriminantie die ongedaan werd gemaakt door de linkse arbeidersbeweging (= Cyriel Verschaeve? Juul De Winde ? August Borms? Jef Van de Wiele? Joris Van Severen ?) ;


5. De taalgrens zou een staatsgrens zijn, en dat is "definitief", burgerrechten en -vrijheden zijn onbestaande, alleen territorialiteit telt: bloed en bodem, wie regeert bepaalt de (mono)cultuur.


6. De staatshervorming kan alleen tot confederalisme leiden, en als dat niet lukt, dan is het separatisme de enige uitweg, voor de "redelijke" Vlaamse eisen: "Met onze Franstalige vrienden als het kan, zonder als het moet." Van eenheidsfederalisme hebben ze nog nooit gehoord.


7. En het ergste van het ergste is "zelfverklaard 'progressief Vlaanderen' " dat er "onaanvaardbare" (!!) pro-Belgische meningen op nahoudt. Onaanvaardbaar in naam van de vrije meningsuiting, dat is zeker.

Wie zijn nu deze Gravensteendebielen?

Etienne Vermeersch, Jan Verheyen, Frans-Jos Verdoodt, Piet van Eeckhaut, Jef Turf, Bart Staes, Johan Sanctorum, Jean-Pierre Rondas, Yves Panneels, Chris Michel, Bart Maddens, Paul Ghijsels, Paul De Ridder, Dirk Denoyelle, Peter De Graeve, Eric Defoort, Jo de Caluwe en Ludo Abicht

Proficiat voor deze knoeiers ! Zij bewijzen eens te meer dat flaminganten een moreel minderwaardige sub-etnische groep "der échten" in onze samenleving vormen.