De eerste president van de VSE (Verenigde Staten van Europa, alias "Europese Unie") is een katholieke Belg. De weg daar naartoe lag open na een "referendum ad infinitum" in Ierland op 2 oktober 2009, zwarte vrijdag, de triomf van manipulatie en machtsmisbruik. Aan de benoeming van Herman Van Rompuy tot president van Europa is niets verwonderlijks, het is gewoon de verderzetting van een zeer oude historische trend.
België heeft een bijzondere geografische ligging, in het centrum van Oost-West, Zuid-Noord en Noord-Zuid migraties. Ons land is letterlijk het hartje van Europa, het oog van de orkaan. De daaruit volgende connectie België – Europa begint rond 58 v.o.t, bij de "Slag aan de Samber". Toen werden de legioenen van Julius Caesar bijna gestopt door het verzet van de Nerviërs. De Eburonen zouden later onder de leiding van Ambiorix nog een poging wagen, maar uiteindelijk zwichtten ze voor Caesars wraakacties.
De ratio van het antieke Rome was burgeroorlog. Caesar kon ze niet bedwingen, zijn adoptiefzoon Octavianus wel. Die werd de eerste "Princeps" om het rijk te besturen. Maar aan het principaat kwam reeds na 200 jaar een einde, na het bewind van Marcus Aurelius, in de feiten de laatste keizer van het antieke Rome. Na zijn dood kwam het immense rijk in een waterval van burgeroorlogen en staatsgrepen terecht. Rond het jaar 300, tijdens de regeerperiode van Constantijn I, maakte de orthodox-katholieke minderheid van die burgeroorlogen gebruik om de katholieke orthodoxie tot staatsgodsdienst te laten verklaren. De moeder van Constantijn was een katholieke courtisane, wat hem inspireerde om zijn veldslagen in het teken van "Het Kruis" te plaatsen. Constantijn zelf woonde jarenlang in Trier, in de toenmalige provincie "Belgica".
Het bewind van Constantijn beëindigde de burgeroorlogen niet, maar veranderde wel de inzet. Een harde strijd woedde voortaan tussen voorstanders van het antieke Rome enerzijds, en de orthodox-katholieken anderzijds. De strijd werd militair, maar ook intellectueel gevoerd, zoals blijkt uit overblijfselen van de "Adversus Christianos" van Porphyrius (15 boeken, circa 260, welke boeken later verbrand werden in de vijfde eeuw op bevel van Theodosius), en van de "Contra Galilaeos" (362) van Flavius Claudius Julianus. Die verscheurende strijd culmineerde op 5 september 394 in de "Slag aan de Frigidus" (in het huidige Slovenië) , misschien de minst bekende maar stellig de belangrijkste veldslag uit de geschiedenis van Europa. De twee partijen waren de orthodox-katholieke Oost-Romeinen, bijgestaan door Gothen, aan de oostelijke zijde, en een alliantie van antieke Romeinen, Gallo-Romeinen en niet-katholieke christenen, die allen voor het behoud van de godsdienstvrijheid streden, aan de westelijke zijde. Eerst leken de laatsten te winnen, maar toen de wind keerde, zand in hun ogen blies en hun speren tegenhield, verloren ze de slag. Europa zou nooit meer hetzelfde zijn, het Romeinse Rijk verviel tot het katholiek terreurregime van Theodosius. De ideoloog ten dienste van dit terreurregime was Augustinus. Het innerlijke verzet bleef echter nog sterk, het duurde minstens tot het begin van de zesde eeuw, toen de Atheense academies van Grieks-Romeinse filosofie verboden werden.
Na de val van het West-Romeinse Rijk deed Clovis de truc van Constantijn over. Clovis kwam uit onze kempen en had een katholieke echtgenote. Ook hij werd zo geïnspireerd om zijn veldslagen in het teken van "Het Kruis" te plaatsen, en na succes, legde hij zich toe op de gedwongen kerstening van "zijn Franken".
Het Merovingische Rijk viel later uiteen, en wanneer de oprukkende islam een bedreiging begon te vormen voor het Oost-Romeinse Rijk, riep Karel De Grote zich uit tot keizer van het "Heilige Roomse en Duitse Rijk" (rond 800) . Zo had het Heilige Roomse Rijk opnieuw twee keizers, een westelijke en een oostelijke. Karel De Grote was afkomstig van Herstal.
De kruistochten brachten het katholieke Westen weer in contact met de Grieks-Romeinse filosofie. Nadat de renaissance en het daarbij horende humanistische katholicisme op een mislukking uitliepen, en na de val van het Oost-Romeinse Rijk ("Constantinopel") in de 15 de eeuw, voelde de Mechels-Habsburgse Karel V zich geroepen om het Heilige Roomse Rijk nieuw leven in te blazen. Hij bleef nu immers als enige over. Jammer genoeg voor hem had Luther ondertussen Augustinus herontdekt, en startte hij een nieuw katholicisme, het "echte", in tegenstelling tot het "valse van Rome". De daaruit volgende godsdienstoorlogen vernietigden het rijk van Karel V, nog van voor het definitief gevormd werd.
De Franse Revolutie bracht de oplossing voor de aanhoudende godsdienstoorlogen door het formuleren van mensenrechten. Napoleon verwees in Austerlitz het Heilige Roomse Rijk en de Habsburgse hegemonie naar de geschiedenisboeken. Vorig jaar nog liepen niet voor niets Habsburgse nazaten in Mechelen, ter gelegenheid van een huwelijk, met Napoleontische kant te paraderen. In het Belgische Waterloo, kwam een definitief einde aan Napoleons bewind. De Heilige Alliantie van Clemens von Metternich, die een tijd in Brussel woonde, moest een nieuwe basis leveren voor een herkerstend Europa, waarvoor Oostenrijk-Hongarije als mini-Europa model moest staan.
Nadat Oostenrijk-Hongarije zijn einde vond onder meer in de IJzervlakte, begonnen de exponenten van de katholieke adel onder impuls van Richard Coudenhove-Kalergi onmiddellijk aan een nieuwe reconstructie van het Heilige Roomse Rijk: Pan-Europa . De fakkel van het pan-europese project wordt tot op vandaag gedragen door Otto von Habsburg. Niet politiek op zich, maar wel het manipuleren van de Europese politiek, is hun kernactiviteit.
De maiden-speech van Herman Van Rompuy, over een diversiteit van naties (of volkeren ?), die naar gemeenschappelijk doel of bestemming streven, past perfect in de pan-europese agenda van Otto von Habsburg. De burger telt niet mee, Europa is "politique politicienne". Wat is overigens deze gemeenschappelijke bestemming: het Laatste Oordeel ? In dat geval zouden de Euro-nationalisten kunnen overwegen om als "volkslied" de "Ode aan de Vreugde" van de (Mechelse) Ludwig Von Beethoven te vervangen door het "Dies Irae" uit het Requiem van de Italiaanse Verdi.
De zogenaamde vrede binnen de Europa is geen verdienste maar niet meer dan het logisch historisch gevolg van de dekolonisatie, waardoor Europa tegenover de rest van de wereld kwam te staan. Anderzijds heeft de Europese Unie vele gedrochten gebaard: onderscheid op basis van leeftijd bestempelen als discriminatie (en "minderjarigheid" dan?) , gezondheidsfascisme, seksuele kneuterigheid, intellectuele valsheid, interculturele monocultuur, communitarisme en euro-nationalisme. Na de eenheidsmunt of de eenheidsnummerplaat, komt er straks wellicht nog een eigen "eenheidsleger" voor de "Verenigde Staten van Europa".
De VSE of "Europese Unie", glijdt beetje bij beetje af naar een zoveelste reconstructie van "Het Heilige Roomse Rijk", naar een verstikkende dwangsamenleving. De geschiedenis leert dat het nieuwe monster relatief snel zal desintegreren, jammer genoeg op gewelddadige wijze. Vervreemding is ook in deze het efficiëntste wapen tegen het rijzende Euro-nationalisme. "L'Europe, c'est les Autres".
Er is een roos ontsprongen,… . Herman Van Rompuy is duidelijk gelukkig in en met zijn nieuwe functie. Het weze hem gegund, de man verdient respect. Maar de toekomst van de menselijkheid is aan anti-Europese burgerlijke herorganisatie in humanistische genootschappen.
