Om "zijn persoonlijkheid" nog verder toe te lichten, sprak Kris Peeters zijn bewondering uit voor het creatieve werk van ondernemers:
"Ik heb geen complexen over mijn bewondering voor ondernemers. Ik vind het gewoon fantastisch: mensen die een idee concretiseren en daar werkgelegenheid door creëren." (DM 30 juni 2007)
Die uitspraak heeft ontegensprekelijk iets terechts. In sommige kringen is nogal gemakkelijk kankeren op al wie ondernemend is, door ze voor te stellen als misantrope bloedzuigers. Dat vele ondernemers een grote verantwoordelijkheid nemen en maatschappelijke meerwaarde creëren, zou misschien zelfs wat meer mogen gezegd worden.
Tegelijk verraadt die uitspraak van Kris Peeters een verregaande naïviteit en vooral een gebrekkig maatschappelijk inzicht. Weerom in de tradite van het personalisme, herleidt Kris Peeters de problematiek van "duurzaam ondernemen" tot de persoonlijkheid van de ondernemer. Hij bewondert die ondernemers als persoon, en daarmee is de kous af.
De meest goedmenende en welwillende ondernemer zal echter snel merken dat hij een concurrentienadeel heeft. Als hij investeert in veiligheid voor zijn werknemers, zuiveringsinstallaties en afvalverwerking, duurzame energie enz. dan betekent dat een ferme brok minder winst en dus ook minder investeringsmogelijkheden. Daardoor ondervindt hij concurrentiëel nadeel tegenover zijn gehaaide collega die illegale zwartwerkers aanneemt, zijn vuil overal achterlaat, lucht en water verpest, en het niet nauw neemt met de gezondheid en de veiligheid van zijn "personeel".
Aan dat concurrentienadeel iets aan veranderen is niet zo vanzelfsprekend. Het is een kwestie van wetgeving en internationaal systeem, die niet kunnen beschreven als karakterologie en persoonlijkheid van wie dan ook. Onze huidige geglobaliseerde economie draait als systeem op winstbejag en kapitaalzucht, het is niet eenvoudig daar iets aan te veranderen.
Maar de uitspraak van Kris Peeters verraadt ook een neiging naar corporatisme. Hijzelf, als ex-UNIZO, is nu Minister-President. Peter Leyman, voormalig Volvo-baas, zal naar alle waarschijnlijkheid een plaats in de volgende federale regering bekleden. Het corporatisme (de controle van en invloed op de politiek door de bedrijfswereld) zal er niet door verkleinen. Wat er onmiddellijk aan herinnert of Kris Peeters "op milieu" niet degene was die als minister de bedrijven moest beschermen tegen “groene aanspraken”.
Corporatisme, personalisme, solidarisme, het klinkt allemaal behoorlijk "rechts".
Volgende bijdrage, en laatste bijdrage in deze reeks, gaat over de particratische en ondemocratische neigingen van CD&V.
Start opnieuw bij (1) van deze serie.
"Ik heb geen complexen over mijn bewondering voor ondernemers. Ik vind het gewoon fantastisch: mensen die een idee concretiseren en daar werkgelegenheid door creëren." (DM 30 juni 2007)
Die uitspraak heeft ontegensprekelijk iets terechts. In sommige kringen is nogal gemakkelijk kankeren op al wie ondernemend is, door ze voor te stellen als misantrope bloedzuigers. Dat vele ondernemers een grote verantwoordelijkheid nemen en maatschappelijke meerwaarde creëren, zou misschien zelfs wat meer mogen gezegd worden.
Tegelijk verraadt die uitspraak van Kris Peeters een verregaande naïviteit en vooral een gebrekkig maatschappelijk inzicht. Weerom in de tradite van het personalisme, herleidt Kris Peeters de problematiek van "duurzaam ondernemen" tot de persoonlijkheid van de ondernemer. Hij bewondert die ondernemers als persoon, en daarmee is de kous af.
De meest goedmenende en welwillende ondernemer zal echter snel merken dat hij een concurrentienadeel heeft. Als hij investeert in veiligheid voor zijn werknemers, zuiveringsinstallaties en afvalverwerking, duurzame energie enz. dan betekent dat een ferme brok minder winst en dus ook minder investeringsmogelijkheden. Daardoor ondervindt hij concurrentiëel nadeel tegenover zijn gehaaide collega die illegale zwartwerkers aanneemt, zijn vuil overal achterlaat, lucht en water verpest, en het niet nauw neemt met de gezondheid en de veiligheid van zijn "personeel".
Aan dat concurrentienadeel iets aan veranderen is niet zo vanzelfsprekend. Het is een kwestie van wetgeving en internationaal systeem, die niet kunnen beschreven als karakterologie en persoonlijkheid van wie dan ook. Onze huidige geglobaliseerde economie draait als systeem op winstbejag en kapitaalzucht, het is niet eenvoudig daar iets aan te veranderen.
Maar de uitspraak van Kris Peeters verraadt ook een neiging naar corporatisme. Hijzelf, als ex-UNIZO, is nu Minister-President. Peter Leyman, voormalig Volvo-baas, zal naar alle waarschijnlijkheid een plaats in de volgende federale regering bekleden. Het corporatisme (de controle van en invloed op de politiek door de bedrijfswereld) zal er niet door verkleinen. Wat er onmiddellijk aan herinnert of Kris Peeters "op milieu" niet degene was die als minister de bedrijven moest beschermen tegen “groene aanspraken”.
Corporatisme, personalisme, solidarisme, het klinkt allemaal behoorlijk "rechts".
Volgende bijdrage, en laatste bijdrage in deze reeks, gaat over de particratische en ondemocratische neigingen van CD&V.
Start opnieuw bij (1) van deze serie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten