21 Juli, de dag dat we in België de onafhankelijkheid van ons land vieren. 21 Juli, onze Nationale Feestdag. En bij die gelegenheid vernemen we goed nieuws.
Een recente peiling toont opnieuw aan dat de overgrote meerderheid, dwz drie vierde, van de Belgen België willen, in één geheel en niet in stukken. 75% waarvan bij voorbeeld 40% Franstalige Belgen, en 35% Nederlandstalige van de 60% "Vlamingen" in België. Minstens 60% (35/60) van de "Vlamingen" zijn dus Nederlandstalige Belgen (een cijfer dat ik elders vermeldde en dat steeds opnieuw terugkomt) die een duurzame eenheid van ons land wensen. Dat is goed nieuws.
Dezelfde peiling toont ook dat Belgen "hun" geschiedenis niet goed kennen en vlaggen, ook de eigen, niet echt genegen zijn. Dit is helemaal geen paradox: anti-chauvinisme behoort tot de kern van de Belgische identiteit. Ik kan daarom een stukje van mijn tekst "Liever België" hernemen: "Tot de Belgische tradities behoort zelfs een soort ironiserend “anti-nationalisme”, welk op zich als positief kan beschouwd worden omdat het zich afzet tegen chauvinisme en fanatiek patriottisme, maar ook tegen onverdraagzaam regionalisme. Eigenaardig genoeg is deze goed begrepen zin voor ironie en zelfs surrealisme een belangrijke Belgische troef, omdat die relativerend werkt, en behoedt voor fanatisme."
Dit gezonde ingebakken anti-patriottisme blijkt dus uit de recente peiling, ook dat is goed nieuws. Aan die zelf-relativerende houding is wel een nadeel verbonden wanneer andere wel fanatieke nationalismen zich willen opdringen ten nadele van ons nationaal voortbestaan en van onze nationale eenheid, dan wordt die houding contra-productief.
En dus kan ik alleen blij zijn met het bericht dat enkele bekende Belgen lid geworden zijn van B-Plus, de vereniging die streeft naar een adequate en blijvende invulling van ons federale België.
Goed nieuws, wanneer blijkt dat in weerwil van sarcasme en fanatisme, er zovelen zijn die zich bevestigen als Belg, die leven in een Belgische eenheid beschouwen als hun toekomst, en als de toekomst van ons land. Een België waarin humanisme in alle mogelijke vormen, van alle mogelijke levensbeschouwingen en ideologieën, centraal staat en ons toelaat elkaar te vinden van mens tot mens ten einde maatschappelijke breuklijnen te overstijgen.
Met die wens en wil tot wederzijds begrip en tot onderlinge samenwerking, besluit ik hier voor 2007 mijn stukje van 21 juli, feestdag voor alle Belgen.
Een recente peiling toont opnieuw aan dat de overgrote meerderheid, dwz drie vierde, van de Belgen België willen, in één geheel en niet in stukken. 75% waarvan bij voorbeeld 40% Franstalige Belgen, en 35% Nederlandstalige van de 60% "Vlamingen" in België. Minstens 60% (35/60) van de "Vlamingen" zijn dus Nederlandstalige Belgen (een cijfer dat ik elders vermeldde en dat steeds opnieuw terugkomt) die een duurzame eenheid van ons land wensen. Dat is goed nieuws.
Dezelfde peiling toont ook dat Belgen "hun" geschiedenis niet goed kennen en vlaggen, ook de eigen, niet echt genegen zijn. Dit is helemaal geen paradox: anti-chauvinisme behoort tot de kern van de Belgische identiteit. Ik kan daarom een stukje van mijn tekst "Liever België" hernemen: "Tot de Belgische tradities behoort zelfs een soort ironiserend “anti-nationalisme”, welk op zich als positief kan beschouwd worden omdat het zich afzet tegen chauvinisme en fanatiek patriottisme, maar ook tegen onverdraagzaam regionalisme. Eigenaardig genoeg is deze goed begrepen zin voor ironie en zelfs surrealisme een belangrijke Belgische troef, omdat die relativerend werkt, en behoedt voor fanatisme."
Dit gezonde ingebakken anti-patriottisme blijkt dus uit de recente peiling, ook dat is goed nieuws. Aan die zelf-relativerende houding is wel een nadeel verbonden wanneer andere wel fanatieke nationalismen zich willen opdringen ten nadele van ons nationaal voortbestaan en van onze nationale eenheid, dan wordt die houding contra-productief.
En dus kan ik alleen blij zijn met het bericht dat enkele bekende Belgen lid geworden zijn van B-Plus, de vereniging die streeft naar een adequate en blijvende invulling van ons federale België.
Goed nieuws, wanneer blijkt dat in weerwil van sarcasme en fanatisme, er zovelen zijn die zich bevestigen als Belg, die leven in een Belgische eenheid beschouwen als hun toekomst, en als de toekomst van ons land. Een België waarin humanisme in alle mogelijke vormen, van alle mogelijke levensbeschouwingen en ideologieën, centraal staat en ons toelaat elkaar te vinden van mens tot mens ten einde maatschappelijke breuklijnen te overstijgen.
Met die wens en wil tot wederzijds begrip en tot onderlinge samenwerking, besluit ik hier voor 2007 mijn stukje van 21 juli, feestdag voor alle Belgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten