Met opiniepeilingen kan men best met de nodige omzichtigheid omgaan. De selectie van de ondervraagden en de manier van vragen stellen kunnen grote invloed hebben op de resultaten. Daarom zou het goed zijn onafhankelijke bureaus over hetzelfde onderwerp gespreide peilingen te laten organiseren, om daarna de tendensen binnen die verschillende peilingen te analyseren. Zulke omzichtigheid geldt in het bijzonder voor communautaire onderwerpen.
Over de toekomst van België werd recent gepeild door La Libre Belgique en door De Standaard/Le Soir. De resultaten van beide lopen wat uiteen, maar geven wel een duidelijke tendens aan. Hoe moeten we deze peilingen lezen: staat het glas half vol of half leeg ?
Volgens de peiling van La Libre Belgique is in "Vlaanderen" 11% separatist, 15% wenst meer autonomie, 23% verkiest de huidige toestand en 51% van de "Vlamingen" wil terug naar een unitair België, voor "minder België" is dit 26%.
Volgens de peiling van De Standaard/Le Soir is slechts 7% separatist, wenst 39% meer autonomie, verkiest 26% de huidige toestand, en wil 25 % terug naar een unitaire staat of minder autonomie voor de gewesten, "meer België" dus en 46% voor "minder België".
Samengelegd betekent dit: 9 % separatisme, 27% voor meer autonomie, 25% voor de huidige toestand, en 39 % wil "meer België". Dat betekent binnen "Vlaanderen" dat slechts 36% voor "minder België" kiest, een duidelijke minderheid in de bevolking.
De Nederlandstalig-Belgische gemeenschap maakt dus het overgrote deel van "de Vlamingen" uit, want 64% kiest niet voor "minder België", laat staan voor het verdwijnen ervan. Dat cijfer staat in schril contrast met het aanbod aan politieke keuzes in "Vlaanderen". Velen zijn daarom wat wanhopig, zoals blijkt uit dit citaat op het VRT-Canvas-forum:
"Binnenkort zijn het verkiezingen. Ik wens te stemmen op een partij die een verdere splitsing van bevoegdheden niet als de oplossing voor België ziet. Het probleem, geen enkele partij heeft zo'n standpunt. De partijen zullen hun conclusies trekken uit de verkiezingsuitslagen. Maar hierover zullen echter weinig conclusies gemaakt kunnen worden."
Inderdaad, in de politieke partijen liggen de verhoudingen enigszins anders, niet Vlaamsgezind stemmen is haast onmogelijk. Eén van de redenen is dat de Vlaamse beweging “op de wip zit” voor een percentje meer of minder, en dat de voormalige VU, in stukken gevallen, zich verspreid heeft als een virus over andere partijen. Blijven kleine partijen die kordaat voor België kiezen: de monarchistische B.U.B. natuurlijk, de linkse PVDA en LSP, en, tot nog toe toch, ook Groen! zijn pro-Belgisch. Recent echter heeft ook de VLD gekozen tegen separatisme en voor het behoud en de versterking van het federale België, wel in combinatie met meer autonomie voor de Gewesten. CD&V hangt vast aan N-VA, Sp.a aan Spirit.
De indruk ontstaat en blijft dat de consensus in de Vlaamse politiek het omgekeerde is van de mening van de bevolking. En dat doet vragen rijzen over de democratische legitimiteit van het Vlaams Parlement, in het bijzonder bij zulke indringende onderwerpen als het voortbestaan van ons land.
"België moet blijven" , we kunnen ons verheugen over deze resultaten, maar die optimistische resultaten kunnen best niet doen vergeten dat er zoiets bestaat als “Vlaams-nationalistisch activisme”. Of nog: België moet blijven maar het eten op de voedingsbeurs van Japan staat apart. Dierenbloed werd door flaminganten over de auto van Didier Reynders gegoten. Leden van de B.U.B. die een vreedzame actie voerden in het gemeentehuis van Mortsel over de koningsportretten, werden door Vlaams-nationalisten met eieren bekogeld, en de Vlaamse Regulator voor de Media wees hun klacht af tegen een te vervlaamste VRT. De Vlaamse regering legt de milieustichting Kint van prins Laurent droog. En voortaan geldt in Vlaanderen: "Eigen Rode Kruis Eerst" . In Oostende gooiden vandalen verf over het standbeeld van Boudewijn. De CD&V gaat voluit voor confederalisme. Het VRT-duidingsprogramma Morgen Beter promoot anti-Belgische standpunten ("Er zal nooit een Belgisch volk zijn") , en in een streek met slechts 9% separatisten, is een N-VA-politicus minister voor het mediabeleid: de VRT krijgt een topmanager voor "Vlaamse identiteit" .
Ondertussen manifesteren zich ook Waalse separatisten, wat volgende stelling bevestigt: er bestaat geen tegenstelling tussen "Vlamingen" en "Walen". De echte tegenstelling ligt bij de aanspraken en het activisme van een ondemocratische separatistische minderheid, Vlaams of Waals, tegenover een federalistische meerderheid.
Als we morgen als Nederlandstalige Belgen al kunnen zeggen dat we voor België kiezen, en dat zullen blijven doen, zonder dat Vlaams-nationalistische activisten ons met eieren bekogelen of ons met bloed en verf bekladden, dan zullen we een belangrijke stap vooruit zijn. En, is dat niet de evidentie zelf: als Belg voor België zijn?
Over de toekomst van België werd recent gepeild door La Libre Belgique en door De Standaard/Le Soir. De resultaten van beide lopen wat uiteen, maar geven wel een duidelijke tendens aan. Hoe moeten we deze peilingen lezen: staat het glas half vol of half leeg ?
Volgens de peiling van La Libre Belgique is in "Vlaanderen" 11% separatist, 15% wenst meer autonomie, 23% verkiest de huidige toestand en 51% van de "Vlamingen" wil terug naar een unitair België, voor "minder België" is dit 26%.
Volgens de peiling van De Standaard/Le Soir is slechts 7% separatist, wenst 39% meer autonomie, verkiest 26% de huidige toestand, en wil 25 % terug naar een unitaire staat of minder autonomie voor de gewesten, "meer België" dus en 46% voor "minder België".
Samengelegd betekent dit: 9 % separatisme, 27% voor meer autonomie, 25% voor de huidige toestand, en 39 % wil "meer België". Dat betekent binnen "Vlaanderen" dat slechts 36% voor "minder België" kiest, een duidelijke minderheid in de bevolking.
De Nederlandstalig-Belgische gemeenschap maakt dus het overgrote deel van "de Vlamingen" uit, want 64% kiest niet voor "minder België", laat staan voor het verdwijnen ervan. Dat cijfer staat in schril contrast met het aanbod aan politieke keuzes in "Vlaanderen". Velen zijn daarom wat wanhopig, zoals blijkt uit dit citaat op het VRT-Canvas-forum:
"Binnenkort zijn het verkiezingen. Ik wens te stemmen op een partij die een verdere splitsing van bevoegdheden niet als de oplossing voor België ziet. Het probleem, geen enkele partij heeft zo'n standpunt. De partijen zullen hun conclusies trekken uit de verkiezingsuitslagen. Maar hierover zullen echter weinig conclusies gemaakt kunnen worden."
Inderdaad, in de politieke partijen liggen de verhoudingen enigszins anders, niet Vlaamsgezind stemmen is haast onmogelijk. Eén van de redenen is dat de Vlaamse beweging “op de wip zit” voor een percentje meer of minder, en dat de voormalige VU, in stukken gevallen, zich verspreid heeft als een virus over andere partijen. Blijven kleine partijen die kordaat voor België kiezen: de monarchistische B.U.B. natuurlijk, de linkse PVDA en LSP, en, tot nog toe toch, ook Groen! zijn pro-Belgisch. Recent echter heeft ook de VLD gekozen tegen separatisme en voor het behoud en de versterking van het federale België, wel in combinatie met meer autonomie voor de Gewesten. CD&V hangt vast aan N-VA, Sp.a aan Spirit.
De indruk ontstaat en blijft dat de consensus in de Vlaamse politiek het omgekeerde is van de mening van de bevolking. En dat doet vragen rijzen over de democratische legitimiteit van het Vlaams Parlement, in het bijzonder bij zulke indringende onderwerpen als het voortbestaan van ons land.
"België moet blijven" , we kunnen ons verheugen over deze resultaten, maar die optimistische resultaten kunnen best niet doen vergeten dat er zoiets bestaat als “Vlaams-nationalistisch activisme”. Of nog: België moet blijven maar het eten op de voedingsbeurs van Japan staat apart. Dierenbloed werd door flaminganten over de auto van Didier Reynders gegoten. Leden van de B.U.B. die een vreedzame actie voerden in het gemeentehuis van Mortsel over de koningsportretten, werden door Vlaams-nationalisten met eieren bekogeld, en de Vlaamse Regulator voor de Media wees hun klacht af tegen een te vervlaamste VRT. De Vlaamse regering legt de milieustichting Kint van prins Laurent droog. En voortaan geldt in Vlaanderen: "Eigen Rode Kruis Eerst" . In Oostende gooiden vandalen verf over het standbeeld van Boudewijn. De CD&V gaat voluit voor confederalisme. Het VRT-duidingsprogramma Morgen Beter promoot anti-Belgische standpunten ("Er zal nooit een Belgisch volk zijn") , en in een streek met slechts 9% separatisten, is een N-VA-politicus minister voor het mediabeleid: de VRT krijgt een topmanager voor "Vlaamse identiteit" .
Ondertussen manifesteren zich ook Waalse separatisten, wat volgende stelling bevestigt: er bestaat geen tegenstelling tussen "Vlamingen" en "Walen". De echte tegenstelling ligt bij de aanspraken en het activisme van een ondemocratische separatistische minderheid, Vlaams of Waals, tegenover een federalistische meerderheid.
Als we morgen als Nederlandstalige Belgen al kunnen zeggen dat we voor België kiezen, en dat zullen blijven doen, zonder dat Vlaams-nationalistische activisten ons met eieren bekogelen of ons met bloed en verf bekladden, dan zullen we een belangrijke stap vooruit zijn. En, is dat niet de evidentie zelf: als Belg voor België zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten