31 augustus 2010

"PROJECT-2014": DE N-VA-DICTATUUR

Niet alleen in België, maar op internationaal vlak merken we dat het ultra-rechts-katholicisme en fascisme aan een toenadering toe zijn. Dat contact tussen katholicisme en extreem-rechts zorgt voor onrust in christen-democratische middens. Binnen de Vlaamse regio blijken extreem-rechts en de "christen-democratie" wel een duivelspact te hebben gesloten dat de verovering van de absolute-macht-door-absolute-meerderheid beoogt. De intellectuele ondersteuning van dit project ligt bij de KULeuven en de Universiteit Antwerpen als kweekscholen voor Vlaams-fascisten.

"Naar een Vlaams-fascistische N-VA-dictatuur" is geen science-fiction, maar mogelijk in vier stappen. Daarvan is de eerste stap een confederale staatshervorming (2010) en de tweede stap een interne staatshervorming (2011). Die zorgen samen voor een sterk gecentraliseerde "Deelstaat Vlaanderen". De derde stap is het veroveren van het burgemeesterschap van Antwerpen door Bart De Wever (2012), en ten slotte levert N-VA de volgende Minister-president van de Vlaamse regering (2014). Dit alles kan door een neokartel N-VA/CD&V, dat in het federale parlement nu reeds 44 op 88 Nederlandstalige zetels controleert.

Is N-VA in een federale regering een koninklijke voorkeur ? De geschiedenis leert immers dat Leopold I Hendrik Conscience subsidieerde opdat hij zijn "Vlaamse Leeuw" zou kunnen schrijven. Dat Leopold II graag 11-juli vierde.












Dat Leopold III in zijn "politiek testament" vroeg om de collabo's te beschermen en het verzet te vervolgen. Dat met het koningshuis bevriende rexisten vrienden van Karel Dillen waren, en de stichters van het "Pallieterke" leopoldisten. Hun gemeenschappelijke motivatie: de eenheid van katholiek-rechts, ultramontaan anti-liberaal, in een flamingante of monarchistische verpakking. Mocht ooit blijken dat de aanwezigheid van N-VA bij de huidge regeringsonderhandelingen een uitdrukkelijke eis is van Albert II, het zou me niet verbazen.

Het is duidelijk dat Elio Di Rupo "tegen zijn zin" de onderhandelingen verder zet. Wordt hij daartoe gedwongen door de Albert II, of, is die beslissing een gevolg van de pragmatische vaststelling van het ontstaan van het neokartel N-VA/CD&V ?

De stelling die we vinden in "De Standaard", en uit de mond van Paul Magnette (de fanatieke liberalen-hater van de PS) dat er "geen plan-B" zou zijn, is een schandalige leugen. Maar, niettemin sluiten beide verklaringen elkaar niet uit, ze versterken elkaar zelfs: is dit een mogelijk team-werk van anti-liberale katholieken en anti-liberale "linksen" ? Of, om het een beetje schilderlijk te stellen: hebben Albert II en een aantal PS-ers ook een N-VA-lidkaart gekocht ?

Met dit voorstel van een strak gecentraliseerde "Deelstaat Vlaanderen onder N-VA bewind", kan je zelfs de meest rabiate VB-er overtuigen. Bovendien levert een N-VA-dictatuur in 2014 een opstapje naar nog meer "rechtmatige Vlaamse eisen", wie weet die van de "Vlaamse onafhankelijkheid" in 2019. Was het Jean-Luc Dehaene niet die zei dat het land elke 15 jaar dit soort crisis nodig heeft, om "vooruit" te kunnen gaan ? (sic !!) Wil Albert II echt zo ver meegaan in dit scenario ?

Wat te doen? Menselijke creativiteit tegenover flamingante bekrompenheid en Vlaams-nationale destructiviteit stellen om die te neutraliseren en te overwinnen, en, aangezien die laatste bijzonder groot zijn, is er ook veel creativiteit nodig om een nieuw, modern België te bouwen.

Echter, wat "niet-onmogelijk" is, is inderdaad niet gegarandeerd, maar wel mogelijk.

30 augustus 2010

CD&V VERVOEGT DE FORZA FLANDRIA

De Koning weigert het ontslag van Eli Di Rupo. Daaraan merkt men: niets is nog normaal in het politieke leven van ons land. Normaal ware geweest te informeren over een regering met vier, dwz N-VA eruit, de liberale familie erin.

Gisteren eveneens, op de IJzerbedevaart, stelde Jan Peumans als voorzitter van het Vlaams-nationaal parlement de wereld nog eens gerust: separatisme is nog niet voor morgen. De echte agenda van de Vlaams-fascisten ligt dan ook elders, nl. een absolute meerderheid behalen binnen de Vlaamse regio.

Een tijdje geleden meldde een studie van Het Nieuwsblad dat 69 % van "de Vlamingen" pal achter Bart de Wever staan. Met het geweer op de schouder, waarschijnlijk, en daar dan maar slap staan is ook geen zicht. Maar toch: 70% ???

Over Sp.a schrijft men dan weer met spanning: zal die "socialistisch" dan wel "Vlaams" kiezen ?

Misschien moeten we één en ander herbekijken, zonder de lichtbak van het VB waarop politieke konijnen zich blind staren. Alleen Sp.a, open-VLD en Groen! hebben nog een potentiële Franstalige zusterpartij, en daarmee ook het bovenstaande dilemma tussen ideologie en Vlaemsche aard.

CD&V heeft geen zusterpartij aan Franstalige zijde, evenmin als N-VA, VB of LDD. Het profiel van de Wouter Beke-CD&V is flamingant en ultra-conservatief, extreem anti-liberaal. Het cdH daarentegen is een positief ingestelde humanistische partij van christelijke inspiratie. Een Nederlandstalig cdH is naast het rechtse CD&V perfect denkbaar binnen de Vlaamse regio, want CD&V en cdH vertegenwoordigen een volledig verschillende levensbeschouwing. Als gevolg van dit gebrek aan Franstalige zusterpartij voor CD&V, onstaat het neokartel N-VA/CD&V, een kartel van wie van Vlaams-nationalisme een politieke religie maakten, met wie vanuit hun religie flamingant werden. Net als de KVV/VNV van Gaston Eyskens in de jaren dertig van vorige eeuw, maar dan omgekeerd. Hun gezamenlijke culturele bakermat ligt in de KULeuven, het broeinest voor flaminganten.

Kan dat neokartel N-VA/CD&V een absolute meerderheid behalen binnen de Vlaamse regio ? Is dat realistisch ? Het is in elk geval niet onmogelijk. Het kan alle flaminganten naar zich toe zuigen, de katholieke naar CD&V, de eerste-generatie-ex-katholieke naar N-VA. Door het uitgesproken extreem-rechts profiel dat het daardoor zal krijgen, zal het ook progressieve katholieken verliezen, aan Groen!, aan open-VLD en ook aan Sp.a. Een "komen en gaan" met een moeilijk te voorspellen netto-balans, maar bij de katholieke achterban van het VB valt voor dit neokartel nog heel wat te rapen.

Een politieke herverdeling binnen het komende decennium zou er dus zo kunnen uitzien: een Forza Flandria met een ruime 70 % ( de kiezers die pal staan, weet u wel..), waarvan 52 % voor N-VA/CD&V, en nog een kleine 30% overschot te verdelen over Sp.a, open-VLD, Groen!, en de blanco-stem.

Het zal bijzonder gezellig worden in het Vlaanderen-fascistenland, met Vlaams-integrisme als dominante (politieke) cultuur.

24 augustus 2010

ZONDER N-VA: DE BESTE KEUZE

In De Standaard, het veredeld "Pallieterke" voor "beschaafde" flaminganten, staat vandaag het volgende on-line, over de (hoe dan ook) mislukte regeringsvorming van Elio Di Rupo:

"Niemand weet echter wat zou moeten gebeuren als Di Rupo opnieuw naar het Paleis trekt met lege handen. De schrik voor de afgrond is zo groot, dat de partijvoorzitters allicht vandaag proberen om het vertrouwen weer te herstellen.

Niemand heeft zin om het pakket staatshervorming dat nu is afgebakend en de verkennende gesprekken over BHV die Di Rupo al heeft gevoerd, weer in de vuilnisbak te gooien. Zelfs met een politieke crisis en zelfs al trekt Di Rupo onverrichter zake naar het paleis, weten de onderhandelaars, zijn ze tot elkaar veroordeeld."

Daarmee bevestigt De Standaard nog maar eens in welke mate ze Vlaams-nationale desinformatie tot haar kerntaak heeft gemaakt. Niet alleen worden "de Vlamingen" in deze krant vereenzelvigd met het neo-kartel N-VA/CD&V (blijkbaar zitten Sp.a noch Groen! nog langer mee aan tafel, sinds hun onderhoud onder vier ogen met Bart De Wever bij het verschijnen van een "links-rechts" tegenstelling die de taalgrens doorkruiste), maar de pennen van De Standaard gebruiken blijkbaar hun eigen coalitiekiezer niet.

In die coalitiekiezer kan men netjes zien dat een regering zonder N-VA perfect kan: N-VA eruit, de liberale familie erin. Maar dan wel met volwassen onderhandelaars, anders loont het de moeite niet. Ook CD&V heeft het nodig zich te ontdoen van de gezamenlijke dictatuur van de augustijnermonnik Wouter Beke, en de VOKA-UNIZO-as van Kris Peeters. Ook voor het onderhandelingsteam van CD&V geldt: ander en beter.

Tenslotte, we zeggen het nogmaals: een nieuwe regering zal er pas komen als de Vlaamse politiek het confederalisme afzweert. Eenheidsfederalisme is de toekomst.

Dus, in tegenstelling tot wat De Standaard schrijft, is er geen "afgrond" als deze onderhandelingen mislukken, maar betekent dit een nieuwe start, een voor regeringsonderhandelingen zonder N-VA. Wat bereikt werd, zal nooit volledig de vuilnisbak ingaan, maar wel herbeken worden, bv. met het oog op noodzakelijke herfederaliseringen. En de onderhandelaars zijn niet tot elkaar veroordeeld, want "zonder N-VA" is mogelijk.

Wat is daartoe nodig? Dat de "andere" Vlaamse partijen ermee ophouden Bart De Wever als president van Vlaanderen te beschouwen, en tevens als voorzitter van hun partij. Dat de voorzitters van de "andere partijen" terug voorzitter worden van hun partij, en de inspraak terug opeisen die ze aan N-VA hebben afgestaan.

Zullen ze die moed hebben? De toekomst zal het uitwijzen, maar zeker is dat het "de Vlaamse anderen" zijn die N-VA maken tot wat het is.

16 augustus 2010

HUMANISTISCH BELGICISME, VOOR EEN LEEFBARE TOEKOMST

Welke herfederaliseringen zal de staatshervorming van Elio Di Rupo bevatten, naast 20 miljard aan regionaliseringen ? Zullen de vier gewesten of de twee gemeenschappen versterkt worden ?

Het zijn geen levenbeschouwelijk neutrale vragen: confederalisme en levenskwaliteit zijn omgekeerd evenredig, want confederalisme met twee gemeenschappen is een menselijk polariserende ideologie. Het Vlaamse integrisme en de confederale revolutie, betekenen voor België wat het islam-integrisme en de Iraanse revolutie beteken(d)en voor Iran. Sterker nog, het huidige Vlaams-fascisme onder de vorm van een omwenteling naar confederalisme (de zgn "Copernicaanse revolutie") is een soort Vlaamse synthese van de ellende van de Berlijnse muur met de wantoestanden van het Iraanse religieuze fundamentalisme.

Het confederalisme is louter "separatisme voor hypocrieten". In tegenstelling tot andere separatistische tendensen wereldwijd, hebben de Vlaamse Beweging en het Vlaams-nationalisme niet zo zeer "meer autonomie" of "zelfstandigheid" als doel, maar wel de vernietiging van het koepelland, de vernietiging van België. Met andere woorden: Vlaams-nationalisme is in de kern destructief, en die flamingante destructiviteit uit zich niet alleen naar buiten, extern, maar zal zich ook ooit naar binnen keren, intern, tegen het "on-Vlaamse".

Voor wie België wil herenigen binnen een humanistisch Belgicisme, is de eerste, belangrijkste vraag: welk zijn de voornaamste Anti-Belgische krachten ? Verzoening kan niet zonder oplossen van vervreemding.

Ik zet hier acht belangrijke anti-Belgische, centrifugale krachten op een rij:

(1) De hyper-kapitalistische globalisering
De globalisering van het hyper-kapitalisme creëert ook een mondialisering van het verzet tegen het kapitalisme. Eveneens, veroorzaakt de globalisering van het hyper-kapitalisme ontreddering en vervreemding, die zich kunnen ontladen in identiteitsdenken. Door de regionalistische variant van het hyper-kapitalisme wordt dit identiteitsdenken gerecupereerd, zodat een fascistische fusie van beide ontstaat: het cultureel-nationalisme. Hierbij investeert de regionale kapitalistische elite in identiteitsprojecten (bv de renovatie van een kathedraal), om daarna de winst (bv uit toeristische activiteiten) te innen. Het regio-kapitalisme versnippert ook het anti-kapitalistisch verzet.

Onder de noemer "Onderneming & Politiek" wordt aan politici een post-politieke toekomst in het bedrijfsleven gegarandeerd, op voorwaarde dat die politici het cultureel-nationalistische fascisme steunen. Overheid, kapitalistische politici en identiteitspolitiek vormen zo samen het wezen van een nieuw regionalistisch corporatisme. In het geval van België, is dit het Vlaams-fascisme van de Vlaamse Regering. Meer concreet controleert, de Vlaams-fascistische organisatie Voka de volledige Vlaamse politiek en, als flamingante werkgevers, tevens het leven van miljoenen "Vlamingen". Zoals het spreekwoord zegt, "Wiens brood men eet, diens woord men spreekt": Voka-werknemers stemmen dus N-VA, of ander "Vlaemsch".

Bijzonder leerzaam is ook de politieke aanwezigheid bij Voka van Luc Van den Bossche, de logebroeder van N-VA-Siegfried Bracke uit het Gentse Labyrint, die de Voka-hoer van dienst speelt voor Sp.a.

Aangezien Voka de Vlaamse politiek controleert, controleert het ook (de nieuwsdienst van) de VRT, en, door het lidmaatschap van de eigenaars van de privé-mediabedrijven, controleert Voka ook de andere Vlaamse media. Samen verzorgen deze een doorgedreven Vlaams-nationale identiteitspropaganda. Een onafhankelijke Vlaamse Pers bestaat al lang niet meer, ze wordt volledig gestuurd door het Vlaams-fascisme. De VRT in het bijzonder is een centrum voor Vlaams-fascistische propaganda geworden, en brengt een identitair Twee-volkerenverhaal en een onverbloemde "Bart De Wever-cultus".

Werkgeversorganisaties, media en politiek dienen ontkoppeld te worden.

(2) Het Koningshuis
Het koningshuis heeft verschillende gemeenschappelijke belangen met het Vlaams-nationalisme. Allereerst is er een gedeeld collaboratieverleden van WOII. Zowel het koningshuis als het Vlaams-nationalisme zijn anti-seculier. Beide vereenzelvigen ze België en de monarchie, zodat een vredelievende Belgische republiek onmogelijk wordt. Inderdaad: de stelling dat communautaire vrede het koningshuis overbodig maakt, is zeker verdedigbaar.

Omgekeerd is in republikeinse kringen al vastgesteld dat het Vlaams-nationalisme niet republikeins is, ofwel in de zin dat het aansluiting zoekt bij de Nederlandse monarchie, ofwel in de zin dat een Vlaams-fascistische republiek uiteraard de waarden niet draagt van een vredelievende democratische republiek, wat republikeinse kringen meestal beogen.

In de mate dat de Koning zijn rol als staatshoofd met democratische waardigheid waarneemt, is er echter geen noodzaak om over te stappen naar een presidentieel systeem.

(3) De "Verenigde Staten van Europa"
De Europese integratie promoot het idententitair-communitaristisch denken en stimuleert zo het ontstaan van verschillende regio-nationalismen binnen Europa. Diezelfde gerenoveerde kathedraal kan niet alleen een instrument zijn om een Vlaams-katholieke identiteit te beklemtonen, ze dient ook op internationaal vlak om Europa te profileren tegen Amerika en Azië, tegen de "niet-Europese culturen", intern is ze een middel tot de herkerstening van Europa en een door nostalgie gedreven restauratie van het Heilige Roomse Rijk.

Euro-nationalisme is geen te wensen ambitie.

(4) De Nederlandse regering
Verschillende Nederlandse politici en mandatarissen, zoeken contact tussen twee "buurlanden" Nederland en Vlaanderen. Misschien moet men aan de toekomstige Nederlandse premier eens uitleggen dat Vlaanderen staat tot België, zoals Friesland of Holland zich verhouden tot Nederland ? Het zuidelijke buurland van Nederland is België, niet Vlaanderen. Rancuneus orangistisch gestook, is een van de belangrijke anti-Belgische krachten.

Van de Nederlandse regering mag respect voor de Belgische integriteit verwacht worden.

(5) Het Franse taalimperialisme
In het Frankrijk van na 1789 erkende men aanvankelijk de grote diversiteit aan Franse streektalen. Doch, omdat men die erkenning technisch niet aankon, stapte men over op een "langue nationale", die ideologisch opgelegd werd als "langue de la liberté". De plaatselijke Franse streektalen zag men vanaf dan als synoniem voor de bekrompenheid van het feodalisme. Die tegenstelling is in ons land vandaag nog springlevend als gecultiveerd-Frans tegenover boertig-Vlaams. Bij flaminganten leidt dit tot obsessies met het artificiële Algemeen Nederlands, de Vlaams-nationale of orangistische "langue nationale". Anderzijds bevestigt het overwegend rechts-profiel binnen de Vlaamse regio het vermelde cliché.

Taalvrijheid en taalhoffelijkheid kunnen dit milderen.

(6) Het orthodoxe volkskatholicisme en het actief pluralisme
Het ultramontane katholicisme dat uitgaat van religieuze groeperingen verbonden met de KUL, belichamen een ware haat ten aanzien van de menselijke vrijheid en creativiteit in het algemeen, en tegenover het liberalisme in het bijzonder. De Wouter Beke-clan is hierin prominent en meent zich eigendom van "leven en lijden" binnen de Vlaamse regio: deze katholieke ayatollah's willen de volledige controle over de gezondheidszorg.

Een tweede variant van deze orthodoxe onverdraagzaamheid is wat men "actief pluralisme" noemt, een filosofie op basis van participatiedwang en excommunicatie. Hier ontstaat een link met flamingante doctrinaire atheïsten. Ook hier gaat het om een identitair groepsdenken.

De Wouter Beke-clan kan best herinnerd wordt aan het bestaan van de godsdienstvrijheid in ons land, wat inhoudt: vrijheid voor alle godsdiensten en levensbeschouwingen (en van hun afvalligheid), niet alleen vrijheid van Rooms-katholieke theocratie. Dezelfde opmerking geldt ten aanzien van collectivistisch ingestelde atheïsten, die het actief pluralisme onderschrijven.

(7) "Eiland-socialisme"
Het Stalinistische "communisme in eigen land" wordt door sommige pseudo-progressieven vertaald naar een doctrine van socialistische regio's. Het wallingantisme is daar een voorbeeld van, de ideologie van "de actieve welvaartstaat" evenzeer. "Eigen armoede eerst" is hun leuze, en als ideologie van de ardeidsplicht sluit het eiland-socialisme goed aan bij het hyper-kapitalisme: Luc Van de Bossche is niet voor niets lid van Voka.

Het is nodig dat de socialistische beweging haar universalistische wortels herontdekt.

(8) Particratie en partijtucht
Niet alleen tewerkstelling in flamingante bedrijven en de alom tegenwoordigheid van flamingante propaganda beogen de controle van het bewustzijn en het denken van "de Vlamingen", de particratie zorgt ervoor dat de burgers geen keuze hebben dan flamingant te stemmen: dat hebben de partijbureaus onderling afgesproken. De Vlaamse politiek is een fascistisch éénpartijstelsel, aan het handje lopend van Voka. Opvallend is de bijna afwezigheid van principële kritiek tegen het fascisme van Bart De Wever en N-VA: als er al opmerkingen komen, zijn ze "gradueel" of "tactisch".

De afbouw van de particratie en van de partijtucht, en het herstel van het schrijnende democratisch deficit, zijn noodzakelijke voorwaarden voor communautaire vrede.

Tegen deze misantrope krachten in, is een traditie van humanisme en anti-flamingante dissidentie nodig, een humanistisch Belgicisme, een engagement om onze toekomst leefbaar te houden, en te verbeteren naar een samenleving waar mensen zich als mensen kunnen ontplooien.

Zoals bij elk fundamentalistisch regime, zal op de flamingante kruistocht tegen "De Walen", een interne kruistocht tegen "het on-Vlaamse" volgen. Men merkt het reeds in het verlangen naar een anti-syndicaal-rechts-economisch programma, in de "interne staatshervorming", en in een erfgoed- en cultuurpolitiek die louter op de Vlaamse identiteit gericht zijn.

Kortom, de Vlaamse-nationale agenda is een agenda van afstoting, isolatie en repressie, en daarom: vervoeg het Belgicisme, "join the club" van dissidentie en verzet tegen het flamingant integrisme van de Vlaamse Regering, werk mee aan een Belgische leefbare toekomst.

4 augustus 2010

BELGIË MET Z'N VIEREN

Onder de titel "België met z'n vieren" presenteer ik hier een concept in een dubbele betekenis. Allereerst met betrekking tot de regeringsvorming van Elio Di Rupo.

Deze week werd voor de Vlaamse "politieke deskundigen" duidelijk wat ieder ernstig denkend waarnemer al lang weet: dat met N-VA geen communautair akkoord te sluiten, en nog minder een federale regering te vormen valt.

Ik wil dan ook een ondubbelzinnig pleidooi houden voor een regeringsvorming met uitsluiting van N-VA. Separatisten of Vlaams-nationalisten hebben geen plaats binnen het federale bestuursniveau, en behoren geen federale mandaten uit te oefenen. Van wie een federaal mandaat beoogt, kan op z'n minst verwacht worden pro-Belgisch te zijn.

Hoe kan deze uitsluiting van N-VA uit de regeringsvorming gerealiseerd worden ?

De partijen die nu deelnemen aan de regeringsonderhandelingen dienen daartoe een veto uit te spreken tegen de aanwezigheid van een separatistische partij, in casu N-VA, aan de onderhandelingstafel voor een federale regering.

Het huidige project van "Nationale Verdeeldheid" N-VA/PS kan dan vervangen worden door een project van "Nationale Eenheid" met de vier gangbare politieke formaties: liberalen, christen-democraten, socialisten en groenen. "België met z'n vieren" dus. Die heeft een meerderheid aan Vlaamse en Franstalige kant, en een globale tweederde-meerderheid van 109 zetels, ruim voldoende voor een staatshervorming.

Daartoe is echter nodig dat, in tegenstelling tot de actuele toestand, CD&V, open-VLD en Sp.a pro-Belgische onderhandelaars afvaardigen en de Vlaams-nationalisten in hun rangen thuis laten. De drie gangbare Vlaamse partijen zijn ook te zeer besmet met een flamigante tunnelvisie, en zijn aan bezinning toe. In het bijzonder bij open-VLD is het nodig een voorzitter te kiezen die de mentale meerderjarigheid reeds bereikt heeft, wat nu niet het geval is.

Eveneens de laatste weken werd duidelijk dat het concept "federalisme met vier", het "fédéralisme à quatre" als idee terrein wint, en dat is goed: het is niet al kommer en kwel in de Belgische politiek. Het verheugt me bijzonder, omdat ik zulk een denkpiste reeds opperde in 2007.

Hier vindt u een samenvatting in pdf, net iets te uitgebreid voor een blog-post, van mijn voorstel voor een "België met z'n vieren", voor wat ik noem "Humanistisch Eénheidsfederalisme met vier Regio's", voor een "fédéralisme à quatre".

Ik heb voor dit "humanistisch federalisme met vier" ook een logo ontworpen. Aangezien ik zowel afstand neem van het monarchistisch unitarisme als van het bekrompen Vlaams-nationalisme, koos ik voor een Belgische driekleur met een vredesduif als symbool voor communautaire vrede. De tekening is geïnspireerd door de vredesduif van Réné Magritte:
















Een duurzame (communautaire) vrede voor België, zodat we ons met echte problemen kunnen bezig houden, is dat niet wat we allen wensen ?