Niet alleen in België, maar op internationaal vlak merken we dat het ultra-rechts-katholicisme en fascisme aan een toenadering toe zijn. Dat contact tussen katholicisme en extreem-rechts zorgt voor onrust in christen-democratische middens. Binnen de Vlaamse regio blijken extreem-rechts en de "christen-democratie" wel een duivelspact te hebben gesloten dat de verovering van de absolute-macht-door-absolute-meerderheid beoogt. De intellectuele ondersteuning van dit project ligt bij de KULeuven en de Universiteit Antwerpen als kweekscholen voor Vlaams-fascisten.
"Naar een Vlaams-fascistische N-VA-dictatuur" is geen science-fiction, maar mogelijk in vier stappen. Daarvan is de eerste stap een confederale staatshervorming (2010) en de tweede stap een interne staatshervorming (2011). Die zorgen samen voor een sterk gecentraliseerde "Deelstaat Vlaanderen". De derde stap is het veroveren van het burgemeesterschap van Antwerpen door Bart De Wever (2012), en ten slotte levert N-VA de volgende Minister-president van de Vlaamse regering (2014). Dit alles kan door een neokartel N-VA/CD&V, dat in het federale parlement nu reeds 44 op 88 Nederlandstalige zetels controleert.
Is N-VA in een federale regering een koninklijke voorkeur ? De geschiedenis leert immers dat Leopold I Hendrik Conscience subsidieerde opdat hij zijn "Vlaamse Leeuw" zou kunnen schrijven. Dat Leopold II graag 11-juli vierde.
Dat Leopold III in zijn "politiek testament" vroeg om de collabo's te beschermen en het verzet te vervolgen. Dat met het koningshuis bevriende rexisten vrienden van Karel Dillen waren, en de stichters van het "Pallieterke" leopoldisten. Hun gemeenschappelijke motivatie: de eenheid van katholiek-rechts, ultramontaan anti-liberaal, in een flamingante of monarchistische verpakking. Mocht ooit blijken dat de aanwezigheid van N-VA bij de huidge regeringsonderhandelingen een uitdrukkelijke eis is van Albert II, het zou me niet verbazen.
Het is duidelijk dat Elio Di Rupo "tegen zijn zin" de onderhandelingen verder zet. Wordt hij daartoe gedwongen door de Albert II, of, is die beslissing een gevolg van de pragmatische vaststelling van het ontstaan van het neokartel N-VA/CD&V ?
De stelling die we vinden in "De Standaard", en uit de mond van Paul Magnette (de fanatieke liberalen-hater van de PS) dat er "geen plan-B" zou zijn, is een schandalige leugen. Maar, niettemin sluiten beide verklaringen elkaar niet uit, ze versterken elkaar zelfs: is dit een mogelijk team-werk van anti-liberale katholieken en anti-liberale "linksen" ? Of, om het een beetje schilderlijk te stellen: hebben Albert II en een aantal PS-ers ook een N-VA-lidkaart gekocht ?
Met dit voorstel van een strak gecentraliseerde "Deelstaat Vlaanderen onder N-VA bewind", kan je zelfs de meest rabiate VB-er overtuigen. Bovendien levert een N-VA-dictatuur in 2014 een opstapje naar nog meer "rechtmatige Vlaamse eisen", wie weet die van de "Vlaamse onafhankelijkheid" in 2019. Was het Jean-Luc Dehaene niet die zei dat het land elke 15 jaar dit soort crisis nodig heeft, om "vooruit" te kunnen gaan ? (sic !!) Wil Albert II echt zo ver meegaan in dit scenario ?
Wat te doen? Menselijke creativiteit tegenover flamingante bekrompenheid en Vlaams-nationale destructiviteit stellen om die te neutraliseren en te overwinnen, en, aangezien die laatste bijzonder groot zijn, is er ook veel creativiteit nodig om een nieuw, modern België te bouwen.
Echter, wat "niet-onmogelijk" is, is inderdaad niet gegarandeerd, maar wel mogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten