26 juni 2008

7 JUNI 2009: DE POKKEN, DE PEST OF DE CHOLERA

"Vlaanderen fascistenland" is niet langer een beeldspraak om de verrechtsing en de communautaire hysterie van het Vlaams Gewest te omschrijven, maar bittere ernst. Spanje had Franco, Chili Pinochet, de Grieken hadden de kolonels en wij hebben de flaminganten en Kris Peeters.

Vlaamse politici, ongeacht partij of bestuursniveau, zijn in de regel flamingant krapuul. Bijgevolg hebt u bij de komende gewestelijke verkiezingen wat betreft partijen en kandidaten de keuze tussen uitschot, uitschot, en, … uitschot. Als er al onderscheid bestaat tussen de verschillende Vlaamse partijen, gaat het om irrelevante details.

Taalfascisten zijn er ondertussen genoeg: van Eric Van Rompuy tot Hans Bonte, van Frank Vandenbroucke over Marino Keulen tot Geert Bourgeois en Bart De Wever. Allemaal mensen die alleen met "smeerlap" kunnen aangesproken worden. Binnen de Vlaamse politiek bestaan er in dit verband alleen zwijgende en betekenisloze uitzonderingen.

Verkiezingen in Vlaanderen-fascistenland kunnen dan ook worden samengevat in deze vraag: "Welk flamingant krapuul verkiest u om in het flamingantenkot (het "Vlaams parlement") te zetelen?"

De Vlaamse politiek is rot tot op het bot, vergiftigd door flamingantisme, niet in het minst door contaminatie met de resten van de voormalige VU. Er bestaat in deze flamingantendictatuur geen cordon sanitaire tegen extreem-rechts, zoals men wel eens beweert, maar wel een cordon solidaire tegen "de Walen". De tegenstelling tussen "linkse" en "rechtse" flaminganten is fake, dwz de Vlaamse politiek heeft maar één kenmerk: flamingantisme.

Anders gezegd: de Vlaamse politiek is ten gronde ontspoord. De volledige Vlaamse politieke klasse deugt niet en moet vervangen worden door deftige mensen.

De zogeheten "linkse" Vlaamse partijen zijn de facto theocratisch-gemaskeerd-rechtse groepen die zich tot doel hebben gesteld de lekenstaat te ondergraven. Sp.a zijn gelijke kansen-maften, Vl.Pro flamingante wierdo’s en Groen! extreem-linkse tribalisten.

Aan de rechtse zijde is Vlaams Belang een partij van flamingante racisten, LDD van donkerblauwzwarte extremisten, N-VA van krapuleuze taalfundamentalisten, Open-VLD van flamingante egoïsten, en CD&V van flamingante katholiek-orthodox radicalen.

Als extreem-rechtse partij belichaamt CD&V het kwaad bij uitstek in de geschiedenis, die partij is van alle politieke kwaden het grootste kwaad. CD&V is rechtser dan het VB en betekent een gevaar voor de samenleving. Kortom "CD&V is een krapuulpartij", in Vilvoorde bij voorbeeld weet daar alles van. Het CD&V-partijbureau is bovendien een occult gezelschap van orthodox- katholieke extremistische freaks.

De volgende gewestelijke verkiezingen worden waardeloze verkiezingen, wegens een door flamingante vergiftiging totaal verknoeide politiek.

Wijs de Vlaamse politieke klasse af, niet één Vlaams politicus is uw stem waard. De toekomst is aan de burgers.

In 2009: stem blanco

24 juni 2008

WAALSE DE WEVERS

Na PS-politicus Philippe Moureaux pleit binnen de MR ook "ene" Denis Ducarme voor een confederaal België.

Laat één ding duidelijk zijn: een confederaal België zal nooit mijn België zijn. En de smeerlappen die het promoten en/of realiseren, wallingant of flamingant, nooit mijn landgenoten.

Confederalisme, de ideologie van het communitarisme (zeg maar politiek correct fascisme), om het even in welke vorm en in alle gradaties van light naar extreem, stinkt, ook als het uit de mond van Waalse politici komt.

Flamingant krapuul of walligant krapuul, uitschot zijn deze "mensen" zonder twijfel.

8 juni 2008

Eén JAAR LATER

Op sommige fora en andere media vraagt men wat de conclusie is na één jaar politiek-communautaire crisis in België.

Die vraag is niet moeilijk, en erg kort te beantwoorden: dat Vlaanderen een verkrampte regio is waar de minderheid van "politiek-correcte" fascisten het voor het zeggen heeft; dat alle flaminganten krapuul zijn, alle Vlaamse politici flamingant en "van hen allen" CD&V het kwaadaardigst. Kortom: Vlaanderen is objectief gezien een extreem-rechtse flamingantendictatuur. Dat is de passende samenvatting van de politieke feiten.

De conclusies die uit die vaststellingen volgen, kunnen wel verschillen ten noorden of ten zuiden van de taalgrens. Om zich van het flamingant uitschot te ontdoen, begint meer en meer in Franstalige middens de idee van een "Nouvelle Belgique" ingang te vinden. Hoe sneller de flaminganten hun republiek beginnen, hoe beter, klinkt het daar, men is er, zeer te begrijpen, de onophoudelijke flamingante chantage en arrogantie kotsbeu.

In Nederlanstalig België, in "Vlaanderen", ligt dat anders, aangezien wij van de flaminganten niet verlost worden door het in leven roepen van dit "Nouvelle Belgique", integendeel. Het antwoord ten noorden van de taalgrens ligt dan ook bij vervreemding van en oppositie tegen de Vlaamse Regering, tegen de flamingantendictatuur.

Marianne Thyssen kon het niet laten op de gezinsdag van CD&V diens gebruikelijke chantagerethoriek uit de kast te halen. Zij mag daarmee dan al applaus oogsten bij de flamingante debielen en ander uitschot die haar omringen, maar wat mij betreft, als Nederlandstalige Belg, als Vlaming, verdient ze alleen dit:


en de "CD&V-copernicaanse revolutie" alias "de staatshervorming" mag ze steken op een plaatske waar de zon niet schijnt, kortom, Marianne: