21 oktober 2017

"LA NOUVELLE DROITE" van CHARLES MICHEL

Werd vader Louis nog bekritiseerd omwille van een motorrit in Castro's Cuba, bij zoon Charles zal je daar niets van terugvinden: de kern van zijn politieke prioriteiten en motivaties is "anti-links", d.w.z. het wezenskenmerk van extreem-rechts. Om die anti-linkse agenda te kunnen realiseren, ging hij in coalitie met de Vlaams-fascisten van N-VA, en verkocht hij al doende elke denkbare menselijke integriteit die hij zou kunnen gehad hebben. Als Charles Michel vandaag de Catalaanse separatisten uitdrukkelijk steunt, is dat niet alleen om de N-VA te plezieren, maar vooral om de Spaanse socialistische unionisten te boycotten.

Charles Michel is anti-links. Charles Michel is extreem-rechts. Charles Michel is de belichaming van "La Nouvelle Droite" in België. Hij is het symbool van de integrale politieke ontmenselijking van zijn regering.



 Charles Michel, "Ordure des Ordures" van "La Nouvelle Droite" in België


De nabije toekomst brengt weer een verkiezingsgolf. Burgers kunnen dan de politieke partij van hun voorkeur aanduiden, maar daarmee is de coalitie van hun voorkeur nog niet duidelijk. De partijbesturen van CD&V en VLD kunnen immers kiezen voor een klassieke tripartite of voor de extreem-rechtse van Charles Michel en Geert Bourgeois: N-VA-CD&V-VLD. Het bestaan en de mogelijke voortzetting van de extreem-rechste tripartites, zijn niet het gevolg van een electorale toevalligheid, maar de expressie van een uitdrukkelijk streven binnen CD&V en VLD.

Bij een klassieke tripartite ontstaat een formatie die zowel communautair als politiek evenwichtig is. Het is een coalitie van Nationale Eenheid. De exteem-rechtse tripartite vertegenwoordigt de bedrijfswereld in het algemeen en het Vlaams-fascisme in het bijzonder, een coalitie van maatschappelijke verdeeldheid. Het is geen evidentie dat wie voor CD&V of VLD kiest, deze coalitie ook wenst.

Een wezenlijk kenmerk van de extreem-rechtse tripartites van Charles Michel en van Geert Bourgeois is grensoverschrijdend gedrag. Deze regeringen schenden immers systematisch het privéleven van de burgers: ze moeien zich met hun voeding, met hun hygiëne, met hun lichaamscultuur, met de manier waarop ze seks hebben, hoe ze de werklast verdelen in het gezin, met hun loopbaanplanning, en, in de "pijplijn", zit er dwangarbeid voor wie een uitkering krijgt.

Doel: de verlaging van de bedrijfs- en vennootschapsbelasting.

In het fanatieke streven naar de voortzetting van zijn extreem-rechtse coalitie, ligt waarschijnlijk de oorzaak van het anti-linkse schuim dat recentelijk op de lippen van Charles Michel staat. Hij speelt daarmee een bijzonder gevaarlijk maatschappelijk spel: na de Noord-Zuid polarisering van Bart De Wever, krijgen we de rechts-linkse polarisering van Charles Michel. Wie het met hem niet eens is, wordt propagandistisch gedumpt als Noord-Koreaan of als sympathisant van Venezuela. De breuklijnen die zo kunnen ontstaan, zullen bijzonder diep en indringend zijn.

In het noorden van België is de extreem-rechtse tripartite de regel, zowel op stedelijk niveau als in de "Vlaamse" Gewestregering. Dit is "Nieuw Rechts", zoals ik het al in deze blog eerder benoemde.

De ontmanteling van dit "Nieuw Rechts" of "Nouvelle Droite", is de taak van ieder die de democratie genegen is. En dat zijn niet noodzakelijk "communisten", maar gewone, deftige, waardige mensen, die hun ziel nog niet verkocht hebben voor een bord linzensoep.

Kortom: de inzet van de komende verkiezingen zijn niet de partijen, maar de coalities.

31 december 2016

BART DE WEVER: UITSCHOT VAN DE 21ste EEUW



In een recent interview noemt Bart de Wever de extreem-linkse partij PVDA "restafval van de 20ste eeuw", zelfs "klein gevaarlijk afval". Het is wat verwonderlijk, want als er nu iemand is waarvan ik vind dat hij zich best zou aandienen om zich te laten verwerken als gevaarlijk chemisch afval, dan is het wel Bart De Wever zelf.

Om de uitspraak van Bart De Wever mogen we blij zijn, want ze schept duidelijkheid over het onverbloemd fascisme van N-VA in het algemeen en van Bart De Wever in het bijzonder. De appreciatie "restafval van de 20ste eeuw" kan men immers begrijpen als "niet meer van deze tijd", en in dat geval is ze een expressie van het "Nieuwe Orde"-denken van Bart De Wever, en van de huidige samenleving in een bredere context, zoals ook in de techno-fascistische slogan: "Cash is passé".

Echter, liever restafval van de 20ste eeuw,  dan uitschot van de 21ste. Volgens de N-VA-logica is ook het Vlaams Belang "restafval van de 20ste eeuw", maar, en dat is belangrijker, volgens deze logica is N-VA gewoon het "new-school" fascisme tegenover het "old-school" fascisme van het Vlaams Belang. Bart De Wever trekt de lijn tussen Oud en Nieuw, plaatst zichzelf resoluut bij "Nieuw", maar dan wel als kwaad in de geschiedenis.

Niet te vergeten hierbij, is ook het feit dat de Franstalige vleugel van PVDA sterk scoort in de peilingen, en de communautaire ondertoon daarvan zal wel uitdrukkelijk de bedoeling zijn. Zulks komt dan van een partij die segregatie pretendeert te willen vermijden door het invoeren van een "Vlaams-Europese leidcultuur", maar die wel graag wil polariseren tussen Vlaams en on-Vlaams. Bovendien zouden we daarbij moeten geloven dat "Vlaams" op een of andere manier voor iets moois of iets goeds zou staan, waar het als culturele identiteits-obsessie in wezen om een synoniem voor "fascistisch" gaat, in het bijzonder in handen van de N-VA-ideologen.

Kortom: sommigen proberen de komende verkiezingen al op gang te trekken. We hebben die film echter al gezien: Bart De Wever is een onverbeterlijk stuk krapuul, en dat is oud nieuws. De N-VA, we kennen ze ondertussen al "van binnen en van buiten". Ze is niet alleen oud nieuws, maar vooral slecht nieuws. Maar ook dat laatste is oud nieuws.

Postscript 3 januari 2017
Graag voeg ik hier ter bezinning nog volgend gedicht aan toe uit 1946, van Martin Niemöller. Vooral de eerste zin is in deze bijzonder relevant:

Toen de nazi's de communisten arresteerden, heb ik gezwegen;
ik was immers geen communist.
Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten, heb ik gezwegen;
ik was immers geen sociaaldemocraat.
Toen ze de vakbondsleden kwamen halen, heb ik niet geprotesteerd;
ik was immers geen vakbondslid.
Toen ze de Joden opsloten, heb ik niet geprotesteerd;
ik was immers geen Jood.
Toen ze mij kwamen halen
was er niemand meer, die nog protesteren kon.

9 september 2016

MECHELEN TUSSEN VERWITTING EN BEPAMPERING

De Mechelse gemeenteraad besloot deze week door middel van een wisselmeerderheid met Sp.a tot het tegemoet komen aan een wens van enkele zelfverklaarde vertegenwoordigers van de moslimgemeenschap met betrekking tot de Mechelse begraafplaats. 

Bart Somers, de burgemeester van onze stad, beweert bij hoog en bij laag dat het niet gaat om een aparte begraafplaats voor moslims. Het gaat om het aanleggen van begraafpercelen die naar het Oosten gericht zijn, en die door elk burger kunnen aangevraagd worden. De gemeenteraad heeft volgens hem besloten tot het creëren van een bijkomende keuzemogelijkheid inzake begrafenisrituelen, en heeft aldus het vrijheidsgehalte van Mechelen verhoogd. Bovendien, aldus Bart Somers, wordt de vrijheid van niemand geschaad.

Samengevat, en op z'n Mechels gezegd: "En als je dat niet gelooft, dan maken we je wat anders wijs".

Caroline Gennez, die dus met een wisselmeerderheid het voorstel steunde, laat zich ook geregeld graag de platitude ontvallen "Mijn vrijheid eindigt waar die van een ander begint" of iets dergelijks. Zulke stellingen worden verkocht alsof ze onaantastbare morele toetsstenen zouden zijn.

Niets is echter minder waar. Deze morele visie van Bart Somers en van Caroline Gennez zou immers als gevolg hebben dat wanneer iemand alleen is, er geen morele kwestie zou bestaan. Wie in een bos een boom omzaagt, moet er volgens hen alleen op letten dat die niet op het hoofd van een ander valt. Als er geen ander is, kan  die ook niet op diens hoofd vallen, en is er dus geen moreel onderwerp. De vraag of het moreel verantwoord is om zo maar een boom om te zagen, blijft aldus onbesproken.

Het onderwerp is dus niet of het creëren van de begrafenisoptie "naar het Oosten" op zich iemand schade berokkent. De moraliteit van die keuze staat niet ter discussie. Wat wel ter discussie staat, is of een gemeentebestuur op vraag van een kleine (conservatieve) groep enkelingen een religieus privilege mag creëren. Wat ter discussie staat, is de moraliteit van de eis tot uitzonderingsbehandeling. 

Positieve discriminatie verschilt in niets van negatieve discriminatie. Het creëren van een privilege voor de ene, betekent een discriminatie voor de andere. De discriminatie van de ene, betekent en privilege voor de andere. Er werd in Mechelen geen "vrijheid van windrichting" ingevoerd. Er werd een mogelijkheid voorzien op maat van een specifiek deel van de bevolking. Een privilege dus, en bijgevolg ook een discriminatie. Bovendien: wie niet gediscrimineerd wil worden, kan best beginnen met geen uitzonderingsregimes te eisen.

Zulke besluiten beantwoorden niet aan de vereisten van een progressieve politiek, er is niets emancipatorisch aan.  De maatregel is gegroeid uit een combinatie van nep-liberalisme met nep-socialisme. Hij belichaamt zelfs het failliet van de politiek op zich, omdat de beslissing louter is ingegeven door partijpolitieke machtspelletjes, door politieke profileringsdrang en door  electoraal opportunisme. Nep-politiek, zoals ook het "Nieuwe Mechelen" volledig nep is, daar ligt de "consistentie".

Wat we nodig hebben is een politiek zonder privileges en zonder discriminatie, een politiek waarin morele integriteit en zorg voor de bevolking centraal staan. Beter ware geweest de moslimgemeenschap (of beter gezegd, het piepkleine deel ervan dat de aanvraag deed) aan te moedigen om meer context georiënteerde interpretaties van hun religie te ontwikkelen, die het voor de gelovigen mogelijk zouden maken hun religieuze ervaren te verzoenen  met de realiteit van een moderne democratische samenleving.

Voor die mogelijkheid heeft de Mechelse gemeenteraad niet gekozen. Hij koos voor het vergroten van de maatschappelijke polarisering in naam van filosofische beginselen die zelfs te banaal zijn om in de Flair of in Dag Allemaal te vermelden.

En dat alles met het oog op politiek eigenbelang… . Waarom hebben we geen politici meer die die naam waard(ig) zijn?



24 juni 2016

LEVE DE BREXIT !!


De Britse bevolking stemde overtuigend voor het verlaten van de Europese Unie, een historische gebeurtenis die ik bijzonder apprecieer. De Euro-nationalistische propaganda-machine trekt zich ondertussen op gang: wie stemde voor een Brexit wordt voorgesteld als achterlijk, slecht opgeleid, oud, "niet goed wijs", emotioneel, irrationeel, en vooral extreem-rechts. Kortom: men zou niet voor minder  kiezen om de Europese constructie te verlaten. 

De Brexit is in de eerste plaats een doorbreken van de particratie: met een opkomst van meer dan 70 %, een uitslag van 52% "OUT", is het onverdedigbaar die te herleiden tot één politieke partij.


Een eerste blik op de nieuwe kaart van Europa leert dat de huidige EU-landen een gebied bestrijken dat vroeger werd bezet door Nazi-Duitsland. Of door de "Heilige Alliantie". Of door Napoleon. Of door Karel V. Of door Karel de Grote. Of door Constantijn I. Zoals velen zien die niet verblind zijn door de Euro-propaganda: de EU is niet meer dan een zoveelste reconstructie van vroegere megalomane, totalitaire staatsvormen. 

De Europese integratie is historisch principieel totalitair. Het precedent van een uitstap is dan ook meer dan welkom. Er zijn echter nog wel meer redenen om de Europese eenmaking weg te wensen. 

  • De Europese ideologie is een volkeren-ideologie. Europa is voorstander van een diversiteit van volkeren en gemeenschappen, maar niet van mensen. Daardoor is een steeds sterker integrerend Europa vernietigend voor de menselijkheid. Europa is principieel anti-humanistisch.
  • De volkeren-logica van Europa bevordert cultureel nationalisme, in de eerste plaats van Europa zelf, maar vooral van groepen die zich een "volk" weten en die streven naar een "convergentie van volk en staat", zoals de N-VA. Europa is de motor, of minstens één van de motoren,  achter het Vlaams-nationalisme, hoe paradoxaal dit ook moge klinken.
  • De Europese logica is economistisch-kapitalistisch, waarin een tweede element van gemeenschappelijk vervat zit met het Vlaams-nationalisme. Men focust nu in de nieuwsuitzendingen ook vooral op de economische gevolgen van de Brexit. Een samenleving, en het leven, zijn echter meer dan economie alleen. Of de Brexit zelfs economisch nadelig zal zijn voor Groot Brittannië, valt nog te zien.
  • Bekrompenheid is een typische eigenschap van Euro-nationalisten. "Denken" wordt door hen herleid tot "rationaliteit", en rationaliteit tot "economie". De vraag of de Britten gestemd hebben met "hun hart" of met "hun hoofd" was duidelijk aan de orde in de commentaren, uiteraard met de onderliggende boodschap: "Wie denkt met zijn hart, is niet goed bij zijn hoofd." De pro-Europese weldenkend-harteloze rationalisten blijken dan ook niet ontoevallig bedrijfsleiders te zijn. 
  • Europa veranderde de definitie van het concept "extreem-rechts". De EVP bijvoorbeeld bevat verschillende extreem-rechtse, fascistische groepen, maar gedoogt die omdat ze "Europeërs" zijn. Dit waren alvast de woorden van Wilfried Martens. Ook Guy Verhofstadt gebruikt de term "extreem-rechts" wanneer hij "anti-Europees" bedoelt. Het gevolg daarvan is dat veel fascisme onbekritiseerd blijft, zoals dat van de N-VA, omdat het niet anti-Europees is. Progressief Eurosceptisme, wordt doodgezwegen. 
  • Guy Verhofstadt is een boegbeeld van verdere Europese integratie. Probleem is echter: Guy Verhofstadt is een kieken. Eén zin van hem volstaat om elk weldenkend en evenwichtig mens tot een radicaal anti-Europees militant maken. Als de toekomst van Europa in zijn hoofd zit, moet de Europese integratie dringend een halt worden toegeroepen. Guy Verhofstadt redeneert als een alcoholverslaafde die denkt dat de oplossing voor zijn problemen nog meer drank is. 
  • Een bijzonder pijnpunt is de landbouw, waarbij Europese lidstaten minder en minder onafhankelijk worden in de eigen voedselvoorziening.
  • Tot slot is er nog het verschijnsel "pro-Europese arrogantie". Vele prominente "Europeanen" zijn extreem zelfgenoegzaam, pretentieus en intellectueel vals. Zulke mensen kunnen onmogelijk vorm geven aan een harmonieuze samenleving.



Naar mijn mening heeft de wereld nood aan een evenwichtige, op menselijkheid gerichte subsidiariteit. Voor het Europese niveau geldt daarbij hetzelfde als voor het Vlaamse: ze willen te veel en hun prioriteiten liggen verkeerd, nl. bij "de economie" en bij "volkeren", ipv bij de mensen en de bij menselijkheid.

Lees ook: De Naweeën van Austerlitz

Postscript 26 juni 2016: "Quod erat demonstrandum"
De actualiteit sinds het Brexit-referendum bevestigt de correctheid van de bovenstaande stellingen:
- Het Vaticaan tekende de petitie tegen de Brexit, wat wijst op de hoger vermelde Katholieke wortels van de EU;
- Schotland wil onafhankelijk worden, wat wijst op het boven vermelde verband tussen Euro-nationalisme en Regionaal-nationalisme;
- Verschillende anti-democratische voorstellen worden gelanceerd door de "Pro-Europese Liga", zoals het beperken van het stemrecht van "ouderen";
- Verschillende machinaties worden opgezet om de uitslag van het Brexit-referendum te vernietigen;
- Economisch blijkt de Brexit vooral nadelig voor kapitaalkrachtige fracties binnen de samenleving;
- De propaganda-machine van de EU draait op volle toeren, om de EU-burgers de "Cultus van Europa" bij te brengen.

Er is maar één geldige conclusie: het "Project Europa" deugt niet. Het is fnuikend en totalitair, de Europese arrogantie is een splijtzwam voor elke natie en voor elke samenleving.



28 november 2015

DE TWEELING-AANSLAGEN

Kapitalisme en jihadisme zijn rechtstreeks met elkaar verbonden. Jihadisme is als één van de schaduwen van het kapitalisme. Jihadisme en kapitalisme verhouden zich tot elkaar zoals delirium tremens en alcoholverslaving. Je kan niet over het ene spreken, zonder het andere te vermelden. Wie het jihadisme wil vernietigen zonder het kapitalisme in vraag te stellen, is als een hond die achter zijn staart aanholt.

Anders Breivik zit comfortabel in een Noorse cel. Wie zou suggereren dat een doodstraf voor hem niet misplaatst zou geweest zijn, krijgt de hele EU-ideologie over zich. Jihadisten worden genadeloos afgeschoten. Waar zit het verschil ?

Bij de schietpartij op de kantoren van Charlie Hebdo vielen vele doden en gewonden, maar er werden nauwelijks maatregelen genomen. Nu kondigt de Franse regering een afwijking op de mensenrechten aan. Waar zit het verschil ?

Vele slachtoffers vielen bij de aanslag op de concertzaal Bataclan en op argeloze terrasbezoekers elders in Parijs. Deze mensen waren echter niet het doelwit van de aanslag. De kapitalistische economie was het des te meer. Daarin ligt het verschil.

Nu het globaliserende kapitalisme, dwz het economisch fascisme  bedreigd wordt, komen de USA, Rusland en Europa in beweging. De slachtoffers doen er voor hen niet toe, wat telt voor hen zijn economische belangen.

Niet alleen in Parijs werd een aanslag gepleegd, ook in Brussel was zulks een week nadien het geval. De aanslag in Brussel werd niet gepleegd door jihadi's maar door de Federale Regering. Er werd niet geschoten, maar de geweren stonden paraat. De kosten zijn hoog. Het opzet van de Federale Regering was een xenofobe sfeer te creëren, teneinde het azielbeleid te verharden, en een "terreur-commissie" op te richten (en waarom zelfs geen "Europese CIA" ?). Zonder de schertsvertoning van Charles Michel en Jan Jambon over "des indications relativement précises"  zou daarvoor geen draagvlak in de bevolking bestaan hebben. Hoe dan ook, de N-VA beschikt nu over haar persoonlijke Gestapo, met de burgemeester van Edegem in de rol van Hermann Göring.

Het is van het allerhoogste belang het rechtstreekse verband tussen kapitalisme en jihadisme te begrijpen. Het kapitalisme dat na de val van de Berlijnse muur is beginnen globaliseren, werd niet alleen groter, maar het heeft al doende een totalitaire wending gemaakt: het werd globaal economisch fascisme. Ontmenselijking behoort tot diens basiskenmerken. Ontmenselijking, omdat onder invloed van het economisch fascisme mensen worden ontdaan van hun ethisch besef, en zo ook van hun gedeelde menselijkheid. Winst is van een economisch gegeven een ethische norm geworden. Moraliteit is gedumpt als sentimentaliteit. Een plezierreisje naar Africa om Groot Wild te gaan schieten, is geen probleem. Een plezierreisje naar Parijs om mensen te vermoorden, dat kan niet. Waarom? Het economische is het morele geworden, of, beter: het morele werd irrelevant verklaard.

Ten gevolge van die ontmenselijking ontstaat bij vele burgers, en vooral bij jongeren,  een immense innerlijke leegte, een vacuüm. Meestal wordt dit vacuüm opgevuld met shopverslaving, met reizen te pas en ten onpas, met naar debiliserende programma's kijken. Die "cool zijn". Er bestaat nu echter een alternatieve manier om die leegte te vullen: de jihadi's vervoegen. De ideologie van het jihadisme wordt aangereikt door het IS. De leegte die ze opvult, werd voorbereid door het kapitalisme.

Een tweede verband tussen kapitalisme en jihadisme ligt in de standaardisering van cultuur en levenswijze door het economisch fascisme. Het geglobaliseerde kapitalisme steunt op de veralgemening van "het kapitalistisch pensée unique", waaraan de burgers verwacht worden zich te conformeren op straffe van uitsluiting. Men wordt verwacht op facebook te zijn, schaamhaar te scheren, te gillen bij een bevalling en het moederschap uit te stellen en maar niks te vinden; elke vrije dag op reis te gaan, een flesje water op zak te hebben; een smartphone bezitten en er permanent online op te zijn; van seks te hebben , maar geen duurzame relatie; cola but no sugar. De kapitalistische standaardisering van het dagelijks leven stelt een dubbel probleem: dat van dwang, en dat van inhoud. Het is niet ondenkbaar dat mensen zich gedwongen voelen tot een levensstijl die ze intrinsiek immoreel vinden. Zich conformeren betekent ontmenselijken. Zich niet conformeren betekent uitgesloten worden. Gelukkig bestaat er tegen uitsluiting, en dus tegen het economisch fascisme, een wapen: creativiteit. Maar die is niet iedereen gegeven.

Voor jihadi's is het echt niet moeilijk om het Westen als een Kwaad af te schilderen. Het is er één, of beter gezegd, het economisch fascisme is een historisch kwaad. Maar, net zoals niet alle moslims jihadisten zijn, zo zijn niet alle Westerlingen economisch fascisten.

Aangezien dus de kapitalistische economische belangen bedreigd worden, schakelen de Westerse overheden een versnelling hoger. Blinde anti-terreur is echter ook terreur. Een militaire interventie in Syrië is zeker verdedigbaar, maar een interventie om de rust te herstellen, is niet hetzelfde als een "Vernietigingsmissie tegen De Barbarij". De Iraakse "Comical Ali" heeft er broertje bij gekregen: "Comical Swa". Unisono zingen zij: "We will slaughter them all !"

Men kan het islamistisch terrorisme niet ontmantelen zonder het geglobaliseerde kapitalisme te ontmantelen, en alleen daarom al zal het nog lang blijven bestaan.

Het is noodzakelijk om uit te gaan van "het primaat van het bouwen aan het goede". Als ieder het kwaad van een ander bestrijdt, en daarin zijn zingeving vindt, vergaat de wereld in oorlog en geweld. Als ieder zich richt op het bouwen van een harmonieuze samenleving, het kwaad in zichzelf bijstuurt, en, waar nodig maar van bijkomend belang, het externe kwaad beperkt, is er tenminste een kans dat onze samenleving, de natuur en onze planeet ondanks alles, nog een toekomst heeft.


22 november 2014

SPAAR DE BESPARINGEN WEG!

Men zou het haast vergeten, maar in de grote tegenstellingen van de "Hete Herfst" zit een grote consensus. Zoals alle Nederlandstalige politieke partijen ondanks hun meningsverschillen zonder uitzondering flamingant zijn, zo onderschrijven en promoten alle conflicterende partijen in het hedendaagse België de wenselijkheid van economische groei, en dus van een samenleving gebouwd op consumentisme.

Kritische stemmen worden daarover schaars, en in het dagelijks leven volgen de meesten de logica van kortingen en ongeremd shoppen.

De term "economische groei" mag dan wel positief in de oren klinken, maar is die positieve waardering ook verantwoord? Het volstaat te bedenken dat economische groei synoniem is van natuurvernietiging om zich toch wat vragen beginnen te stellen. En dat laatste is zeker niet het enige destructieve gevolg van ongeremde economische groei.

Officieel heet het  dat de besparingen van de regering-Michel nodig zijn om het overheidstekort terug te dringen. Ook dat heeft een wat positieve klank, maar die zo gezegde positiviteit is evenzeer bedrieglijk. Het is nodig te beseffen dat de regeringsmaatregelen niet uitgaan van de regering, maar van kleine hebzuchtige belangengroepen, van Nieuw Rechts, het hedendaagse economisch-fascisme.

Eén van de doelen van Nieuw Rechts is het ontsparen bij de bevolking.

Daartoe worden verschillende middelen aangewend, waarvan consumptiedwang er een is. Elke euro die u verdient, zal zo terugkeren naar waar hij vandaan komt: de hebzuchtige belangengroepen. Al bij al doet dit denken aan de tijd toen arbeiders betaald werden met bonnetjes om in fabriekswinkels het noodzakelijke te kopen: lonen keerden terug naar hun bron, de "fabrieksbaas". De huidige consumptiesamenleving heeft dezelfde structuur. Waar de gemiddelde Amerikaan in de jaren tachtig nog wat spaarcenten had, heeft die nu vooral schulden, tenzij hij baas is van Apple of  Facebook.

De regering-Michel rekent er op dat de shop-verslaving in de bevolking onaangetast zal blijven. Bovendien wil men bepaalde vormen van consumptie (quasi) verplichten. Wie in een omgeving van besparingen hetzelfde consumptiepatroon aanhoudt, zal noodzakelijkerwijs ontsparen of zich in schulden steken. Dat is het doel van de regering-Michel: arme mensen zijn manipuleerbare mensen.

Het economisch fascisme wil u doen ontsparen, dus sparen is de boodschap.

Daarom, zoals ik al vermelde in de vorige bijdragen, moeten de lonen omhoog en de werkweek verkort. Maar dit alleen is zinloos zonder herdefiniëring van het consumptiegedrag. Dus, verplicht deze regering u tot 1000 euro besparingen op jaarbasis, consumeer 2000 euro minder. Mode hoeft echt niet altijd gevolgd te worden, auto's kunnen lang hersteld worden, en elke vrije dag hoef je echt niet op vakantie of op uitstap. Misschien zijn sobere maar extra-gezellige eindejaarsfeesten een goed idee?


De regering-Michel wil ook structureel ingrijpen. Meer familiale solidariteit en goede sociale contacten kunnen u helpen om die maatregelen te neutraliseren.

Kortom, als deze regering dan toch verandering wil, waarom zouden we onze manier van leven dan niet diepgaand  herbekijken? Voor wie met zijn voeten op de grond staat, is de economie immers niet de tak waarop hij zit.



30 oktober 2014

NIEUW RECHTS IN BELGIË: WIE ZIJN ZE ?

Een gepaste naam kiezen voor het specifieke fascisme van de regering-Michel, is niet zo eenvoudig. De term "werkgevers-fascisme" is voor de mentaliteit van exponenten als Charles Michel, Didier Reynders en Alexander De Croo het meest accuraat, maar het klinkt niet echt academisch. "Bedrijfs-fascisme" is een letterlijke vertaling van "Corporate Fascism", een term die in de States meer en meer gebruikt wordt om de toenemende belangenvermenging tussen overheid en werkgevers aan te duiden. Zulke benoeming gaat in de goede richting, al was het maar omwille van de  ideologie van Mussolini-Italië: "Fascisme is niet meer dan corporatisme, corporatisme is gewoon fascisme", maar ze laat te veel vaagheid achter zich.

Het fascisme van de regering-Michel is een fascisme dat uitgaat van een kleine industriële elite, een fascisme dat de mens reduceert tot zijn economische meerwaarde. Het is in zijn essentie, zoals elke variatie van fascisme, een vorm van ontmenselijking. Charles Michel's fascisme is geworteld in hyper-kapitalisme en in libertarisch anti-socialisme. "Economisch fascisme" lijkt me dan ook de beste term voor de ideologie van de Zweedse Coalitie.

In gesprek hierover is me al één en ander opgevallen. Zoals de gevleugelde  uitspraak: "Och, laat ze maar doen, binnen vijf jaar zien we wel weer.". Ik vraag me af in welke context, in welke groep zulke uitwisseling van gedachten thuis hoort. Als burger kan je immers wel één-en-één-enkele stem uitbrengen voor een bepaalde politieke partij, maar geen gewoon burger is het gegeven om te beslissen over de te vormen coalities. Vraag is dus: wie zijn degenen die terecht of vermeend achter de schermen beslissen over toekomstige coalities, die hopen dat de verkiezingsuitslag hen in de kaart speelt - of deze sturen via de media, en, die daarna, bij het einde van de legislatuur,  gaan oordelen of de voorbije coalitie hun doelstellingen heeft waargemaakt ? Wie zijn deze mensen ?

Deze vraagstelling herinnert er ons aan dat het economisch fascisme van de regering-Michel, ook een "denktank-fascisme" is. Sommige denktanken van vandaag doen blijkbaar meer dan denken alleen, meer dan lobbyen alleen, het zijn genootschappen van samenzweringen tegen de democratie geworden. Welke zijn ze?

Een derde punt is het bewustzijn dat op elke pot een dekseltje past. Het economisch fascisme van de Zweedse Coalitie is de politieke spiegel van het consumenten-egoïsme en van de "instant-gratification"-mentaliteit.  Nieuw Rechts is dus niet  alleen een politiek probleem, het is ook een demografisch en een cultureel probleem. Het is  zinloos het fascisme van Charles Michel en van zijn "Mouvement Réactionnair" in vraag te stellen, zonder het consumentisme-zonder-scrupules te verwerpen. Bij ethisch ondernemen hoort ethisch consumeren. Bij ethisch consumeren, hoort ethisch ondernemen.

Neem nu bv de recente rel rond zonnepanelen. Als we beginnen met minder elektriciteit te gebruiken, en er voor ijveren dat elektriciteit groen geproduceerd wordt, dan mag die best wat meer kosten. Het is ook belangrijk het atomisme van zowel links als rechts af te wijzen. Stel dat er een groep is van 10000 mensen, waarvan er "slechts" 5000 een job hebben, dan hoeft dit niet gelijk te staan aan 5000 "armen". Als, theoretisch gesproken, de 5000 zonder werk, de partner zijn van die 5000 met werk, dan geeft dit 5000 gezinnen met een inkomen. We hebben nood aan meer familiaal perspectief. Zulks betekent ook dat we niet moeten meegaan in verhalen van economsiche groei-ad-absurdum.

De economisch-fascisten tot betere gedachten brengen, is een hopeloze opdracht en verspilde energie. Elk burger kan zich echter wel toeleggen op zelfkritiek in zijn consumptiegedrag: "Wat hebt u werkelijk nodig? "; "Bent u een ethisch en waardig consument?" . Simultaan hierbij, is een verhoging van de minimumlonen meer dan nodig, opdat gezinnen kunnen overleven met één inkomen, als ze dat wensen tenminste.

Als we het economisch fascisme van de regering Michel willen vernietigen, is het nodig eerst het opportunisme in onszelf in vraag te stellen. Verstandig en weldoordacht consuminderen is misschien toch geen slecht idee?

Verder, aangezien Charles Michel toch zo graag samenwerkt met flaminganten, denk ik ongewild aan dit korte "Vlaamse" liedje:



"Sjareltje, Sjareltje, hangt'em me z'n kloten aan een nageltje"