24 juli 2013

"HET NIEUWE BELGIË": DERTIG JAAR DUISTERNIS

Maandag werd  Frans van Daele, CD&V-afgezant van EU-president Herman Van Rompuy,  aangesteld als kabinetchef van Koning Filip. Het was niet echt een verrassing, aangezien zondag op 21 juli het Belgisch volkslied het gezelschap kreeg van de Europese hymne, u weet wel, de Duits-Romantische melodie gearrangeerd voor de EU door een voormalig SS-officier. De Belgische leuze "Eendracht maakt Macht" werd vervangen door de Europese slogan "Eenheid in Diversiteit". Verder schreef het protocol voor om enthousiast te zijn over "Het Nieuwe België". Kortom, België werd blijkbaar onder Europese curatele geplaatst en we worden verwacht dit goed nieuws te vinden.

Ik, als burger van dit land, deel echter de Europese "Vreugde" niet, tot spijt van wie 't benijdt. België omvormen tot een Europese, communitaristische, confederale constructie, is geen staatshervorming, maar een staatsmisvorming.

Het communitarisme, zoals algemeen bekend, is slechts één millimeter verwijderd van het fascisme. Als ideologie gaat het terug op de kloostercultuur van Augustinus,  die in politieke termen werd omgezet door de Keizers van het Katholiek Terreuregime na Constantijn. Keizer Julianus wist deze trend nog even te doorbreken en trachtte het tij te keren, maar nog voor het einde van vierde eeuw, na de slag aan de Frigidus, was de macht van de Katholieke Keizers definitief vastgelegd. Het Katholieke Terreuregime dat toen vaste vorm kreeg, is de ideologische, historische en culturele basis van elke latere nostalgische Europese reconstructie, en dus ook van het huidige pro-Europese denken. De EU is niets meer dan een 21ste eeuwse heruitgave van het Ancien Regime van de Habsburgers. De historische kern van het pro-Europese denken bestaat daarom uit de miskenning van het individu en de installering van een "pensée unique".

Bij de onafhankelijkheid van België in 1830 was het een Europese voorwaarde om de monarchie te aanvaarden. In de huidige context (van communautaire spanningen) wordt, om te blijven bestaan met de steun van Europa,  van België verwacht dat de (con)federale regering in de toekomst niets meer zal zijn dan louter een uitvoerend secretariaat van de Europese Unie. Er bestaat dus geen eigen politiek België in de nieuwe confederale constructie na de zesde staats(mis)vorming. Die toestand waarbij het merendeel van de Belgische bevoegdheden werd overgedragen aan de regio's en aan Europa, en waarbij de resterende Belgische  bevoegdheden worden ingevuld als extensie van de Europese agenda, dit is het "Nieuwe België" waarover we volgens Elio Di Rupo enthousiast zouden moeten zijn: een reconstructie van de Habsburgse Zuidelijke Nederlanden.

Waarom zouden we blij moeten zijn met een terugkeer naar de Middeleeuwen ? De"Vlaamse Leeuw" is een product van de 19de eeuwse Romantiek. De "Ode aan de Vreugde" van Friederich von Schiller" evenzeer. Het Vlaams-fascisme is een anti-Verlichtingsdenken. Het Europese communitarisme is dat evenzeer. Het "Nieuwe België" (als het dat  inderdaad blijkt na de verkiezingen van 2014…), is een recept voor dertig jaar duisternis.