Alle flaminganten zijn krapuul, en alle Vlaamse politici zijn flamingant. "Van hen allen" is CD&V het kwaadaardigst. Dat is een korte maar objectieve beschrijving van huidige flamingantendictatuur in ons land. Natuurlijk zijn er op die regel uitzonderingen, maar alleen van enkele invloedlozen die spreekwoordelijk de regel bevestigen. Dwz: niet het Vlaams Belang, maar wel CD&V belichaamt bij uitstek de politieke kwaadaardigheid in ons land, een keuze voor CD&V is een keuze, niet voor het kleinste, maar voor het grootste kwaad. Kortom: CD&V is een partij van verderf.
Met een zekere regelmaat werkt CD&V zich in de actualiteit als partij van verregaande betutteling en indringende schending van de privacy van burgers en gezinnen. Wat is meer concreet de huidige inhoudelijke invulling van deze "nieuwe" extreem-rechtse partij? Geen onbelangrijke vraag nu CD&V van voorzitter wisselt: vandaag geeft Wouter Beke zijn "macht" door aan Marianne Thyssen. "Wouter en Marianne", het moet niet altijd "Suske en Wiske" zijn.
Wie of wat is "CD&V"? Zoals verder zal blijken: een "occult" genootschap dat de herkerstening van de samenleving beoogt, perfect in lijn met de "Radicale Orthodoxie" en de "Nieuwe Evangelisering". Zo wist toekomstig CD&V-voorzitter Marianne Thyssen te melden dat ze een oproep kreeg uit haar beminde partij: "Marianne, we hebben je nodig…!" Maar wie zijn die "we"? CD&V is de partij van de geheimhouding. Haar partijtop wordt overal vermeld maar nergens vernoemd, dwz wie op de CD&V-site zoekt wie de partij stuurt en aan de koordjes van de CD&V-voorzitter trekt, zal snel merken dat dit verloren moeite is. Daarin is CD&V uniek: alle andere partijen vermelden hun partijbestuur netjes transparant op hun site.
Deze geheimdoenerij van CD&V is geen toeval. Men hoeft maar een blik te werpen op de teksten van de KUL-politiek-architect Wouter Beke, om te begrijpen wie aan de bron ligt van al dit kwaad. Wouter Beke stelde een aantal "spelregels" op voor zulk een catch-all-partij:
"Een derde regel - die hieruit voortvloeit - is dat de belangrijke standpuntbepaling tot stand komt door een beperkte elite op topbijeenkomsten met de verantwoordelijken van de verschillende deelgroepen. Tijdens deze, meestal geheime, bijeenkomsten worden de belangrijke meningsverschillen en de onderlinge strijdpunten tegenover elkaar afgewogen. "(Wouter Beke)
De ideologie van Wouter Beke is een vorm van politiek-neo-augustinisme, een vorm van katholieke orthodoxie die op dit ogenblik trendy is bij ultra-conservatieve katholieken. Het augustinisme is ondertussen 1600 jaar oud.
Augustinus was een fanatiek "kettervervolger", toch in het tweede deel van zijn leven tenminste, en lag aan de basis van een groot deel van de katholieke doctrine. Oorspronkelijk was hij een Romeins academicus, afkomstig uit Noord-Afrika. Hij leidde een vrolijk en liederlijk leven en was smoorverliefd op zijn vriendin, een concubine van lagere stand, die hem een zoon schonk. Het kind stierf echter op achtjarige leeftijd. Augustinus' relatie was wel wettelijk erkend, maar slechts als een soort tweede-klas huwelijk. Dit was tegen de zin van zijn katholieke moeder die voor haar zoon een eerste-klas huwelijk wenste, en hem dwong te scheiden, een scheiding die ernstige wonden naliet. Het werden hartverscheurende taferelen. "Mijn hart dat ten diepste aan haar gehecht was, was opengereten en gewond, en er drupte bloed uit". De beminde vriendin keerde naar Afrika terug met de belofte dat zij nooit een andere man zou kennen. Augustinus moeder vond en koos voor hem een andere ditmaal voor haar geschikte vrouw: een meisje van slechts tien jaar dat nog twee jaar moest wachten om te kunnen trouwen.
Augustinus zag zijn wereld vergaan en koos in afwachting van het huwelijk een andere concubine. Maar zijn diepe liefde voor zijn ware levensgezellin bleef: "De wonde toegebracht door de scheiding van mijn eerste vrouw, was niet genezen. Na ontstoken te zijn en hevige pijn, etterde de wonde. De pijn maakte mij als het ware ongevoelig, maar ook wanhopig". Op het ogenblik dat het meisje, de "vrouw" naar de keuze van zijn moeder, twaalf jaar oud werd en hij haar moest huwen, weigerde Augustinus. Hij vertrok naar Noord-Afrika en werd monnik in een woestijnklooster voor heremieten en asceten. Kort daarop stierf zijn moeder, en Augustinus zat daar, de eenzame monnik met verdriet over een verloren zoon, verloren liefde, verloren moeder. En daarmee draaide zijn wereld onderste boven. Van Romeins academicus metamorfoseerde hij in bitter kettervervolger. Naast Paulus en Johannes, komen de meest onverzoenlijke geloofsstellingen van hem. Hij promootte een katholicisme van aboluut geloof, predestinatie en volledige onderwerping aan de Kerk. Hij werkte nauw samen met de bischoppen die van het afbreken van de antieke tempels hun hoofdbekommernis hadden gemaakt, en legde de fundamenten van het religieus fanatisme binnen de katholieke kerk.
Die onverdraagzame, fundamentalistische leer van de door verdriet verteerde Augustinus, is het uitgangspunt van het politiek neo-augustinisme, is de basis van de politieke agenda van CD&V. De Augustijnse instituten willen wereldwijd de leiders van morgen vormen. Ook in België dus: de affiniteit van CD&V met het neo-augustinisme merkt men in de "Augustinus-lezing" van Wouter Beke "over de gemeenschap van goederen" , een tekst die merkwaardig genoeg recent van het net verdween. Hij was te duidelijk waarschijnlijk. De connectie tussen CD&V en orthodox-katholiek fundamentalisme is echter onweerlegbaar manifest. Hier volgen vier items in dat verband.
1. "Radical orthodoxy" en "Nieuwe Evangelisering": de (geheime) CD&V-agenda ?
De "Nieuwe Evangelisering" van Karol Wojtyla en Joseph Ratzinger betekent dienstplicht voor de katholieke gemeenschap. Immers, door de Scheiding van Kerk en Staat mogen geestelijken niet meer rechtstreeks aan politiek doen. En dus is het Vaticaan overgestapt van de idee van een beroepsleger van pastoors, bisschoppen en kardinalen, naar dienstplicht van katholieke lekenactivisten. Het gaat dus niet om een proces waarbij priesters in de liturgie vervangen worden door leken, neen, het is omgekeerd een proces waarbij van elk lid van de kerkgemeenschap wordt geëist zich voor de evangelisering, voor de herkerstening van de samenleving als militant in te zetten. Dwz evangelisering is in de katholieke Kerk een lekenplicht geworden: vroeger Karol Wojtyla en nu Joseph Ratzinger willen van alle katholieken missionarissen maken.
De taak van deze leken-missionarissen is vooral belangrijk in geseculariseerde landen, waar "nieuwe evangelisering" moet gelezen worden als "her-evangelisering". "De katholieke levenswijze" staat daarbij centraal en moet als voorbeeld dienen. Hun taak is de wereld "radicaal" te veranderen. Alleen wie tegen de goddelijke gerechtigheid is (alleen wie des duivels is, lees maar), zal zich volgens Joseph Ratzinger tegen deze "waarheid" verzetten. CD&V past perfect in dit orthodoxe plaatje.
Volgens de "Radicale Orthodoxie" van John Millbank is "Participatie in de Schepping" de plicht van ieder mens, van ieder burger. Seculariteit is “satanisch”, en dus moet de volledige samenleving onder het dak van de Kerk gebracht worden. Modernistische katholieken collaboreren volgens John Millbank met de Satan himself, en ook zij hebben dus correctie nodig. De Radicale Orthodoxie richt zich tegen de duivels buiten, maar ook of zelfs vooral: binnen de kerk, het is een verketteringsideologie in de "beste" augustijnse traditie.
"Participatie in de Schepping" klinkt wat abstract, maar in concreto betekent het dat elke burger dient deel te nemen aan de projecten van de katholieke politici, die, zoals we vernamen in de Nieuwe Evangelisering, ageren vanuit katholieke dienstplicht.
Zowel de "Nieuwe Evangelisering" als de "Radicale Orthodoxie" zijn vormen van extreem-rechts anti-modernisme en anti-secularisme. Omdat seculariteit daarbij in de eerste plaats gezien wordt als 1789, als de Franse Revolutie, zijn ze beide ook uitgesproken “anti-Frans”. De diabolisering van de democratische lekenstaat en de haat voor de Franse taal, de taal van de seculariteit, komen zo samen in een extreem-rechtse partij als CD&V.
"Een eerste spelregel is dat het interne debat in belangrijke mate door de elite gedeïdeologiseerd wordt. In de mate dat het ideologisch discours niet aansluit bij een gemeenschappelijk vijandsbeeld, zal het in de interne discussie zoveel mogelijk geweerd worden en wordt alles zoveel als mogelijk ideologisch neutraal voorgesteld." (Wouter Beke)
Binnen CD&V wordt dus alleen ideologisch gediscussieerd over gemeenschappelijke vijanden, en die is, zo weten we, de liberale democratische lekenstaat. Het aanwenden van een vijandsbeeld is essentieel voor de eenheid van de partij, is de mening van Wouter Beke, zo wist hij ook vandaag in het commercieel Vlaams gazetteke "De Morgen" te melden:
"Niets is zo goed voor een kartel als een externe vijand. En daar hebben we er inderdaad genoeg van."
Het milderen van vijandslabeling is een kenmerk van vredescultuur, zoals Pax Christi zeer goed weet. Realisme is daarbij echter nodig, gevaren voor een democratische samenleving zijn niet onbestaande. Maar het uitgesproken cultiveren van een vijandsbeeld, zowel interne als externe, ketters, verraders en demonen, en dan nog louter omwille van politiek opportunisme, is een duidelijk wezenskenmerk van een geweldcultuur, die zonder enige twijfel heerst in de rangen van CD&V.
CD&V verspreidt een maatschappelijk gif, een feit dat niet voorbijgaat aan de aandacht van de Verenigde Naties, de Raad van Europa en de internationale pers. "Grappig" is dan ook de soevereinistische reflex van Kris Peeters en andere flaminganten, een reflex die geplukt lijkt uit het programma van het Vlaams Belang.
2."Actief pluralisme": Oecemene tegen de democratische lekenstaat
Naast de afkeer van seculariteit is het flamingantisme van CD&V een gevolg van haar politiek augustinisme. De kloosterregel van Augustinus bepaalt:
"Allereerst moet u eensgezind tezamen wonen van ziel en van hart op weg naar God. Want is dat juist niet de reden waarom u samen bent gaan leven?"
"Eensgezind van ziel en van hart op weg naar God", is de CD&V-politieke visie voor "Vlaanderen". Van diversiteit kan geen sprake zijn. En dus streeft CD&V ofwel naar zuivere herkerstening, ofwel naar de eenheidsworst van het "actief pluralisme". In beide gevallen betekent dit een orthopraxis van opgelegde gedragsregels, in beide gevallen betekent dit onverdraagzaamheid in functie van "proper Vlaanderen". Zo stelt Wouter Beke zich de vraag of moslims en katholieken tegenstrevers zijn, of medestanders, weeral, tegen een gemeenschappelijke vijand. En die is de seculariteit, uiteraard. Daarin zit ook het venijn van de interreligieuze dialoog van Joseph Ratzinger: het zoeken naar een kerkelijke alliantie tegen secularisme, met het katholicisme als "primus inter paris".
Predestinatie is een basiskenmerk van de theologie van Augustinus, en niet minder van CD&V. Predestinatie om te participeren in de politieke projecten van CD&V, predestinatie om een "Vlaamse identiteit" aan te nemen die door het occulte CD&V-partijbureau wordt uitgetekend.
"Anders-zijn" is binnen de CD&V-cultuur des duivels en ten allen prijze te bestrijden.
3. Popularisme van een catch-all-partij: een eufemisme voor politiek-correct fascisme
CD&V wil de partij van het hele volk zijn, het Vlaamse Volk", zoals we nu weten "Eensgezind van ziel en van hart op weg naar God". Kortom CD&V is een totalitaire partij, die geen democratische belangroepen erkent. Minderheden krijgen veto-recht (behalve als het om BHV gaat blijkbaar)
"Ten tweede is er de aanvaarding van en respect voor onderlinge verschillen. Een meerderheid zal haar wil niet opleggen aan een minderheid wanneer het voor die minderheid vitale aspecten betreft. Liever wordt de standpuntbepaling uitgesteld dan door een meerderheid afgedwongen. Op essentiële punten beschikken de verschillende deelgroepen dus een feitelijk vetorecht.
(…)
Voor een succesvolle volkspartij heb je ‘overarching loyalty’ nodig – het communautarisme –, ‘prudent leadership’ en respect voor de eigenheid van deelgroepen met meningsverschillen die niet onder de mat mogen worden geveegd.
(…)
"Wat is de essentie van een volkspartij? Elke mens in de samenleving telt. En omdat hij telt, heeft hij naast rechten ook plichten en verantwoordelijkheden ten aanzien van die samenleving. Maar in de samenleving bestaan verschillende mensen en ook verschillende groepen van mensen. Opdat een volkspartij succesvol zou zijn, moet aan een aantal randvoorwaarden zijn voldaan. Een van die voorwaarden gaat over de wijze waarop wordt omgegaan met de verschillen in een partij. Het bestaan van interne meningsverschillen wordt vaak als negatief ervaren, maar dat hoeft niet. Een volkspartij wil die verschillen niet wegmoffelen, maar ze erkennen en er een harmonieus geheel van maken. Dat is een permanente oefening, die voortdurend moet worden geactualiseerd." (Wouter Beke)
Kortom, nu weten we waarom N-VA als kleine minderheid zoveel invloed uitoefent binnen het Vlaams kartel. CD&V wil naar buiten komen als een monoliet Vlaams blok, haar mandatarissen zijn slechts ambitieloze uitvoeders van de anonieme partijwil.
Het popularisme van CD&V kent drie vormen: volkerendenken , “het volk” als tegensgesteld aan het "bestuur", en de populairiteit van CD&V-politici. Daarin wordt zwaar geïnvesteerd, en dus wordt CD&V ook hysterisch als op internetfora al deze moeite wordt van tafel geveegd door negatieve uitlatingen van de forumgangers. CD&V is de (internet-)censuurpartij bij uitstek geworden: de hersenloze aanbidding van CD&V politici mag niet gedwarsboomd worden.
4. Niets-ontziend opportunisme
Om haar heilige missie te voltrekken en haar kruistocht tegen de (Franse) seculariteit tot een "succes" te kunnen brengen, hanteert CD&V een niets ontziend opportunisme, niet in de laatste plaats op electoraal vlak. Het kartel met N-VA is daar een belangrijk voorbeeld van, maar niet het enige.
Het Vlaams kartel telt naar schatting niet meer dan 60000 radicale leden: het zijn zij, 1% van de Vlaamse bevolking, 0,6% van België, die gedreven door plat opportunisme en blinde obsessie, ons land nu al een jaar in een institutionele crisis gestort hebben. Maar, die leden "zien de partij graag".
"Els en Polleke" zetten zich in voor de “Proper Vlaanderen"-actie. Maar niet alleen zij. De feminatheek van Louis-paul Boon werd verboden. Internetfora worden aan banden gelegd. Roken, drinken, de pedagogische tik, "onveilig fietsen" of "racisme", in het betuttelend proper CD&V-Vlaanderen kan het allemaal niet.
Leterme-lastering is godslatering en dus des duivels. Wat ondertussen niet weg neemt dat het Vlaams kartel Yves Leterme met zijn broek op de schoenen in het Federaal Parlement laat speechen. Vitalski kon zijn toneelstuk over Yves Leterme opbergen. Desondanks openbaart Yves Leterme zich als "sul der sullen", het steeds eens met Bart De Wever en N-VA, die het echter nooit eens zijn met hem. Altijd opnieuw dat debiele zinnetje: "Wat is uw vraag?". Heel eenvoudige tip voor een reactie: de vraag is dat u zou reageren op de stelling die zou juist onder woorden gebracht werd. Welke idioot begrijpt dat nu niet?
En er zijn de "heilige bonen", zoals onder weerom boven vermeld "Els en Polleke". Hugo Claus werd bespot. Weeshuizen in Bulgarije, ver buiten de bevoegdheid van België, op het altaar gezet. Verontwaardiging over Tibet. Aanbidding van pater Damiaan.
Maar nu is ’t serieus. De vorige jaren werd er geklungeld, met CD&V erbij wordt er eindelijk goed bestuurd (hoezo?) . Geen kinderachtige humanitaire missies meer voor het leger, maar al militarisme wat de klok slaat en NAVO-verplichtingen boven alles. En als het even manifest mis gaat: Paars-puin ruimen, dat doen ze!
CD&V, de partij van de échte Vlamingen, van de rechtgeaarde Vlamingen, van de geëngageerde Vlamingen,… van het flamingant krapuul. Boetes horen in het Nederlands en weg met het Konigshuis, zoals het échte Vlamingen betaamt.
5. Marianne
Om te hernemen: "Marianne wij hebben u nodig…". Wie? Wie is die "we"? Geen mens dus die het weet. De nieuwe voorzitter, Marianne Thyssen plant de toekomst voor de komende decennia, maar welke? Is Marianne Thyssen een excuustruus , "Marionet Thyssen", de handpop van het CD&V- "occulte partijbestuur”? Eén en ander past goed binnen de theologie van de "Nieuwe Evangelisering". "Alleen de Anti-Christ spreekt uit eigen naam" , zegt Joseph Ratzinger, daarmee elke vorm van menselijke autonomie diaboliserend: bij CD&V spreekt de voorzitter in naam van "de partij", als flamigant in naam van "de Vlamingen", en als katholiek in naam van jieseke zelf.
Marianne Thyssen zegt volmondig achter het kartel met N-VA te staan. "Ik heb het kartel van bij het begin gesteund". Zij behoort dus niet tot de uitzonderingen waarnaar ik verwees in het begin van deze bijdrage. "Een denktank voor de toekomst van Vlaanderen" : en dus niet van België. "Nu we terug op alle niveaus van de macht aanwezig zijn": ah, daar gaat het eigenlijk om ?
CD&V, flamingant en extreem-rechts, heeft vooral LDD en Vlaams Belang als rivalen, maar CD&V is het kwaadaardigst: CD&V betekent door haar totalitaire agenda en communitaristische logica een waar gevaar voor onze samenleving, voor het welzijn van de burgers.
Wie nu nog bewust CD&V stemt, of overtuigd sympathiseert met de CD&V-politiek, is ofwel krapuul, ofwel volslagen idioot, ofwel een combinatie van beide. Omwille van haar niets-ontziend opportunisme en blinde ambitie is het CD&V-partijbureau een occult gezelschap dat de complete immoraliteit belichaamt.
Wouter laat het voorzitterschap aan Marianne, maar achter de schermen zijn het dezelfden die de CD&V-koers bepalen. En die koers, die deugt niet.
Met een zekere regelmaat werkt CD&V zich in de actualiteit als partij van verregaande betutteling en indringende schending van de privacy van burgers en gezinnen. Wat is meer concreet de huidige inhoudelijke invulling van deze "nieuwe" extreem-rechtse partij? Geen onbelangrijke vraag nu CD&V van voorzitter wisselt: vandaag geeft Wouter Beke zijn "macht" door aan Marianne Thyssen. "Wouter en Marianne", het moet niet altijd "Suske en Wiske" zijn.
Wie of wat is "CD&V"? Zoals verder zal blijken: een "occult" genootschap dat de herkerstening van de samenleving beoogt, perfect in lijn met de "Radicale Orthodoxie" en de "Nieuwe Evangelisering". Zo wist toekomstig CD&V-voorzitter Marianne Thyssen te melden dat ze een oproep kreeg uit haar beminde partij: "Marianne, we hebben je nodig…!" Maar wie zijn die "we"? CD&V is de partij van de geheimhouding. Haar partijtop wordt overal vermeld maar nergens vernoemd, dwz wie op de CD&V-site zoekt wie de partij stuurt en aan de koordjes van de CD&V-voorzitter trekt, zal snel merken dat dit verloren moeite is. Daarin is CD&V uniek: alle andere partijen vermelden hun partijbestuur netjes transparant op hun site.
Deze geheimdoenerij van CD&V is geen toeval. Men hoeft maar een blik te werpen op de teksten van de KUL-politiek-architect Wouter Beke, om te begrijpen wie aan de bron ligt van al dit kwaad. Wouter Beke stelde een aantal "spelregels" op voor zulk een catch-all-partij:
"Een derde regel - die hieruit voortvloeit - is dat de belangrijke standpuntbepaling tot stand komt door een beperkte elite op topbijeenkomsten met de verantwoordelijken van de verschillende deelgroepen. Tijdens deze, meestal geheime, bijeenkomsten worden de belangrijke meningsverschillen en de onderlinge strijdpunten tegenover elkaar afgewogen. "(Wouter Beke)
De ideologie van Wouter Beke is een vorm van politiek-neo-augustinisme, een vorm van katholieke orthodoxie die op dit ogenblik trendy is bij ultra-conservatieve katholieken. Het augustinisme is ondertussen 1600 jaar oud.
Augustinus was een fanatiek "kettervervolger", toch in het tweede deel van zijn leven tenminste, en lag aan de basis van een groot deel van de katholieke doctrine. Oorspronkelijk was hij een Romeins academicus, afkomstig uit Noord-Afrika. Hij leidde een vrolijk en liederlijk leven en was smoorverliefd op zijn vriendin, een concubine van lagere stand, die hem een zoon schonk. Het kind stierf echter op achtjarige leeftijd. Augustinus' relatie was wel wettelijk erkend, maar slechts als een soort tweede-klas huwelijk. Dit was tegen de zin van zijn katholieke moeder die voor haar zoon een eerste-klas huwelijk wenste, en hem dwong te scheiden, een scheiding die ernstige wonden naliet. Het werden hartverscheurende taferelen. "Mijn hart dat ten diepste aan haar gehecht was, was opengereten en gewond, en er drupte bloed uit". De beminde vriendin keerde naar Afrika terug met de belofte dat zij nooit een andere man zou kennen. Augustinus moeder vond en koos voor hem een andere ditmaal voor haar geschikte vrouw: een meisje van slechts tien jaar dat nog twee jaar moest wachten om te kunnen trouwen.
Augustinus zag zijn wereld vergaan en koos in afwachting van het huwelijk een andere concubine. Maar zijn diepe liefde voor zijn ware levensgezellin bleef: "De wonde toegebracht door de scheiding van mijn eerste vrouw, was niet genezen. Na ontstoken te zijn en hevige pijn, etterde de wonde. De pijn maakte mij als het ware ongevoelig, maar ook wanhopig". Op het ogenblik dat het meisje, de "vrouw" naar de keuze van zijn moeder, twaalf jaar oud werd en hij haar moest huwen, weigerde Augustinus. Hij vertrok naar Noord-Afrika en werd monnik in een woestijnklooster voor heremieten en asceten. Kort daarop stierf zijn moeder, en Augustinus zat daar, de eenzame monnik met verdriet over een verloren zoon, verloren liefde, verloren moeder. En daarmee draaide zijn wereld onderste boven. Van Romeins academicus metamorfoseerde hij in bitter kettervervolger. Naast Paulus en Johannes, komen de meest onverzoenlijke geloofsstellingen van hem. Hij promootte een katholicisme van aboluut geloof, predestinatie en volledige onderwerping aan de Kerk. Hij werkte nauw samen met de bischoppen die van het afbreken van de antieke tempels hun hoofdbekommernis hadden gemaakt, en legde de fundamenten van het religieus fanatisme binnen de katholieke kerk.
Die onverdraagzame, fundamentalistische leer van de door verdriet verteerde Augustinus, is het uitgangspunt van het politiek neo-augustinisme, is de basis van de politieke agenda van CD&V. De Augustijnse instituten willen wereldwijd de leiders van morgen vormen. Ook in België dus: de affiniteit van CD&V met het neo-augustinisme merkt men in de "Augustinus-lezing" van Wouter Beke "over de gemeenschap van goederen" , een tekst die merkwaardig genoeg recent van het net verdween. Hij was te duidelijk waarschijnlijk. De connectie tussen CD&V en orthodox-katholiek fundamentalisme is echter onweerlegbaar manifest. Hier volgen vier items in dat verband.
1. "Radical orthodoxy" en "Nieuwe Evangelisering": de (geheime) CD&V-agenda ?
De "Nieuwe Evangelisering" van Karol Wojtyla en Joseph Ratzinger betekent dienstplicht voor de katholieke gemeenschap. Immers, door de Scheiding van Kerk en Staat mogen geestelijken niet meer rechtstreeks aan politiek doen. En dus is het Vaticaan overgestapt van de idee van een beroepsleger van pastoors, bisschoppen en kardinalen, naar dienstplicht van katholieke lekenactivisten. Het gaat dus niet om een proces waarbij priesters in de liturgie vervangen worden door leken, neen, het is omgekeerd een proces waarbij van elk lid van de kerkgemeenschap wordt geëist zich voor de evangelisering, voor de herkerstening van de samenleving als militant in te zetten. Dwz evangelisering is in de katholieke Kerk een lekenplicht geworden: vroeger Karol Wojtyla en nu Joseph Ratzinger willen van alle katholieken missionarissen maken.
De taak van deze leken-missionarissen is vooral belangrijk in geseculariseerde landen, waar "nieuwe evangelisering" moet gelezen worden als "her-evangelisering". "De katholieke levenswijze" staat daarbij centraal en moet als voorbeeld dienen. Hun taak is de wereld "radicaal" te veranderen. Alleen wie tegen de goddelijke gerechtigheid is (alleen wie des duivels is, lees maar), zal zich volgens Joseph Ratzinger tegen deze "waarheid" verzetten. CD&V past perfect in dit orthodoxe plaatje.
Volgens de "Radicale Orthodoxie" van John Millbank is "Participatie in de Schepping" de plicht van ieder mens, van ieder burger. Seculariteit is “satanisch”, en dus moet de volledige samenleving onder het dak van de Kerk gebracht worden. Modernistische katholieken collaboreren volgens John Millbank met de Satan himself, en ook zij hebben dus correctie nodig. De Radicale Orthodoxie richt zich tegen de duivels buiten, maar ook of zelfs vooral: binnen de kerk, het is een verketteringsideologie in de "beste" augustijnse traditie.
"Participatie in de Schepping" klinkt wat abstract, maar in concreto betekent het dat elke burger dient deel te nemen aan de projecten van de katholieke politici, die, zoals we vernamen in de Nieuwe Evangelisering, ageren vanuit katholieke dienstplicht.
Zowel de "Nieuwe Evangelisering" als de "Radicale Orthodoxie" zijn vormen van extreem-rechts anti-modernisme en anti-secularisme. Omdat seculariteit daarbij in de eerste plaats gezien wordt als 1789, als de Franse Revolutie, zijn ze beide ook uitgesproken “anti-Frans”. De diabolisering van de democratische lekenstaat en de haat voor de Franse taal, de taal van de seculariteit, komen zo samen in een extreem-rechtse partij als CD&V.
"Een eerste spelregel is dat het interne debat in belangrijke mate door de elite gedeïdeologiseerd wordt. In de mate dat het ideologisch discours niet aansluit bij een gemeenschappelijk vijandsbeeld, zal het in de interne discussie zoveel mogelijk geweerd worden en wordt alles zoveel als mogelijk ideologisch neutraal voorgesteld." (Wouter Beke)
Binnen CD&V wordt dus alleen ideologisch gediscussieerd over gemeenschappelijke vijanden, en die is, zo weten we, de liberale democratische lekenstaat. Het aanwenden van een vijandsbeeld is essentieel voor de eenheid van de partij, is de mening van Wouter Beke, zo wist hij ook vandaag in het commercieel Vlaams gazetteke "De Morgen" te melden:
"Niets is zo goed voor een kartel als een externe vijand. En daar hebben we er inderdaad genoeg van."
Het milderen van vijandslabeling is een kenmerk van vredescultuur, zoals Pax Christi zeer goed weet. Realisme is daarbij echter nodig, gevaren voor een democratische samenleving zijn niet onbestaande. Maar het uitgesproken cultiveren van een vijandsbeeld, zowel interne als externe, ketters, verraders en demonen, en dan nog louter omwille van politiek opportunisme, is een duidelijk wezenskenmerk van een geweldcultuur, die zonder enige twijfel heerst in de rangen van CD&V.
CD&V verspreidt een maatschappelijk gif, een feit dat niet voorbijgaat aan de aandacht van de Verenigde Naties, de Raad van Europa en de internationale pers. "Grappig" is dan ook de soevereinistische reflex van Kris Peeters en andere flaminganten, een reflex die geplukt lijkt uit het programma van het Vlaams Belang.
2."Actief pluralisme": Oecemene tegen de democratische lekenstaat
Naast de afkeer van seculariteit is het flamingantisme van CD&V een gevolg van haar politiek augustinisme. De kloosterregel van Augustinus bepaalt:
"Allereerst moet u eensgezind tezamen wonen van ziel en van hart op weg naar God. Want is dat juist niet de reden waarom u samen bent gaan leven?"
"Eensgezind van ziel en van hart op weg naar God", is de CD&V-politieke visie voor "Vlaanderen". Van diversiteit kan geen sprake zijn. En dus streeft CD&V ofwel naar zuivere herkerstening, ofwel naar de eenheidsworst van het "actief pluralisme". In beide gevallen betekent dit een orthopraxis van opgelegde gedragsregels, in beide gevallen betekent dit onverdraagzaamheid in functie van "proper Vlaanderen". Zo stelt Wouter Beke zich de vraag of moslims en katholieken tegenstrevers zijn, of medestanders, weeral, tegen een gemeenschappelijke vijand. En die is de seculariteit, uiteraard. Daarin zit ook het venijn van de interreligieuze dialoog van Joseph Ratzinger: het zoeken naar een kerkelijke alliantie tegen secularisme, met het katholicisme als "primus inter paris".
Predestinatie is een basiskenmerk van de theologie van Augustinus, en niet minder van CD&V. Predestinatie om te participeren in de politieke projecten van CD&V, predestinatie om een "Vlaamse identiteit" aan te nemen die door het occulte CD&V-partijbureau wordt uitgetekend.
"Anders-zijn" is binnen de CD&V-cultuur des duivels en ten allen prijze te bestrijden.
3. Popularisme van een catch-all-partij: een eufemisme voor politiek-correct fascisme
CD&V wil de partij van het hele volk zijn, het Vlaamse Volk", zoals we nu weten "Eensgezind van ziel en van hart op weg naar God". Kortom CD&V is een totalitaire partij, die geen democratische belangroepen erkent. Minderheden krijgen veto-recht (behalve als het om BHV gaat blijkbaar)
"Ten tweede is er de aanvaarding van en respect voor onderlinge verschillen. Een meerderheid zal haar wil niet opleggen aan een minderheid wanneer het voor die minderheid vitale aspecten betreft. Liever wordt de standpuntbepaling uitgesteld dan door een meerderheid afgedwongen. Op essentiële punten beschikken de verschillende deelgroepen dus een feitelijk vetorecht.
(…)
Voor een succesvolle volkspartij heb je ‘overarching loyalty’ nodig – het communautarisme –, ‘prudent leadership’ en respect voor de eigenheid van deelgroepen met meningsverschillen die niet onder de mat mogen worden geveegd.
(…)
"Wat is de essentie van een volkspartij? Elke mens in de samenleving telt. En omdat hij telt, heeft hij naast rechten ook plichten en verantwoordelijkheden ten aanzien van die samenleving. Maar in de samenleving bestaan verschillende mensen en ook verschillende groepen van mensen. Opdat een volkspartij succesvol zou zijn, moet aan een aantal randvoorwaarden zijn voldaan. Een van die voorwaarden gaat over de wijze waarop wordt omgegaan met de verschillen in een partij. Het bestaan van interne meningsverschillen wordt vaak als negatief ervaren, maar dat hoeft niet. Een volkspartij wil die verschillen niet wegmoffelen, maar ze erkennen en er een harmonieus geheel van maken. Dat is een permanente oefening, die voortdurend moet worden geactualiseerd." (Wouter Beke)
Kortom, nu weten we waarom N-VA als kleine minderheid zoveel invloed uitoefent binnen het Vlaams kartel. CD&V wil naar buiten komen als een monoliet Vlaams blok, haar mandatarissen zijn slechts ambitieloze uitvoeders van de anonieme partijwil.
Het popularisme van CD&V kent drie vormen: volkerendenken , “het volk” als tegensgesteld aan het "bestuur", en de populairiteit van CD&V-politici. Daarin wordt zwaar geïnvesteerd, en dus wordt CD&V ook hysterisch als op internetfora al deze moeite wordt van tafel geveegd door negatieve uitlatingen van de forumgangers. CD&V is de (internet-)censuurpartij bij uitstek geworden: de hersenloze aanbidding van CD&V politici mag niet gedwarsboomd worden.
4. Niets-ontziend opportunisme
Om haar heilige missie te voltrekken en haar kruistocht tegen de (Franse) seculariteit tot een "succes" te kunnen brengen, hanteert CD&V een niets ontziend opportunisme, niet in de laatste plaats op electoraal vlak. Het kartel met N-VA is daar een belangrijk voorbeeld van, maar niet het enige.
Het Vlaams kartel telt naar schatting niet meer dan 60000 radicale leden: het zijn zij, 1% van de Vlaamse bevolking, 0,6% van België, die gedreven door plat opportunisme en blinde obsessie, ons land nu al een jaar in een institutionele crisis gestort hebben. Maar, die leden "zien de partij graag".
"Els en Polleke" zetten zich in voor de “Proper Vlaanderen"-actie. Maar niet alleen zij. De feminatheek van Louis-paul Boon werd verboden. Internetfora worden aan banden gelegd. Roken, drinken, de pedagogische tik, "onveilig fietsen" of "racisme", in het betuttelend proper CD&V-Vlaanderen kan het allemaal niet.
Leterme-lastering is godslatering en dus des duivels. Wat ondertussen niet weg neemt dat het Vlaams kartel Yves Leterme met zijn broek op de schoenen in het Federaal Parlement laat speechen. Vitalski kon zijn toneelstuk over Yves Leterme opbergen. Desondanks openbaart Yves Leterme zich als "sul der sullen", het steeds eens met Bart De Wever en N-VA, die het echter nooit eens zijn met hem. Altijd opnieuw dat debiele zinnetje: "Wat is uw vraag?". Heel eenvoudige tip voor een reactie: de vraag is dat u zou reageren op de stelling die zou juist onder woorden gebracht werd. Welke idioot begrijpt dat nu niet?
En er zijn de "heilige bonen", zoals onder weerom boven vermeld "Els en Polleke". Hugo Claus werd bespot. Weeshuizen in Bulgarije, ver buiten de bevoegdheid van België, op het altaar gezet. Verontwaardiging over Tibet. Aanbidding van pater Damiaan.
Maar nu is ’t serieus. De vorige jaren werd er geklungeld, met CD&V erbij wordt er eindelijk goed bestuurd (hoezo?) . Geen kinderachtige humanitaire missies meer voor het leger, maar al militarisme wat de klok slaat en NAVO-verplichtingen boven alles. En als het even manifest mis gaat: Paars-puin ruimen, dat doen ze!
CD&V, de partij van de échte Vlamingen, van de rechtgeaarde Vlamingen, van de geëngageerde Vlamingen,… van het flamingant krapuul. Boetes horen in het Nederlands en weg met het Konigshuis, zoals het échte Vlamingen betaamt.
5. Marianne
Om te hernemen: "Marianne wij hebben u nodig…". Wie? Wie is die "we"? Geen mens dus die het weet. De nieuwe voorzitter, Marianne Thyssen plant de toekomst voor de komende decennia, maar welke? Is Marianne Thyssen een excuustruus , "Marionet Thyssen", de handpop van het CD&V- "occulte partijbestuur”? Eén en ander past goed binnen de theologie van de "Nieuwe Evangelisering". "Alleen de Anti-Christ spreekt uit eigen naam" , zegt Joseph Ratzinger, daarmee elke vorm van menselijke autonomie diaboliserend: bij CD&V spreekt de voorzitter in naam van "de partij", als flamigant in naam van "de Vlamingen", en als katholiek in naam van jieseke zelf.
Marianne Thyssen zegt volmondig achter het kartel met N-VA te staan. "Ik heb het kartel van bij het begin gesteund". Zij behoort dus niet tot de uitzonderingen waarnaar ik verwees in het begin van deze bijdrage. "Een denktank voor de toekomst van Vlaanderen" : en dus niet van België. "Nu we terug op alle niveaus van de macht aanwezig zijn": ah, daar gaat het eigenlijk om ?
CD&V, flamingant en extreem-rechts, heeft vooral LDD en Vlaams Belang als rivalen, maar CD&V is het kwaadaardigst: CD&V betekent door haar totalitaire agenda en communitaristische logica een waar gevaar voor onze samenleving, voor het welzijn van de burgers.
Wie nu nog bewust CD&V stemt, of overtuigd sympathiseert met de CD&V-politiek, is ofwel krapuul, ofwel volslagen idioot, ofwel een combinatie van beide. Omwille van haar niets-ontziend opportunisme en blinde ambitie is het CD&V-partijbureau een occult gezelschap dat de complete immoraliteit belichaamt.
Wouter laat het voorzitterschap aan Marianne, maar achter de schermen zijn het dezelfden die de CD&V-koers bepalen. En die koers, die deugt niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten