"N-VA is een verderfelijke politieke formatie" , is een mening om met trots uit te dragen.
Zo las ik in een lezerscommentaar op een "krant-online" een mening die N-VA vergeleek met "bedorven voedingswaar die het geheel van de maaltijd vergiftigt" , wat mij betreft nog een vriendelijk eufemisme. Ik spreek over N-VA als zijnde onderdeel van de "Vlaamse Pest".
De immoraliteit en de verderfelijkheid van N-VA is uitgebreid, dit zijn alvast een tiental kenmerken van N-VA als Vlaams-nationalistische partij::
Vandalisme
N-VA-militanten amuseren zich met vlagverbrandingen van de Belgische driekleur, in het algemeen beschimpen en bekladden ze alles en iedereen dat en die Belgisch of pro-Belgisch is.
Systematisch ridiculiserend
N-VA is een bij uitstek discommunicatieve beweging. Zelfs de meest bezorgde en goedmenende kritiek wordt systematisch geridiculiseerd. Zo was er Bart De Wever die de draak stak met de uitspraak van Karel De Gucht ( "Mijn verstand is te klein om in te zien hoe een lastenverlaging kan, huhuhu,…" ), de spot met Herman De Croo "...dat hij geen Nederlands spreekt", enz.
Obsessief taalfundamentalisme
N-VA is de partij bij uitstek van het taalfundamentalisme. Voor deze partij is het zelfs niet voldoende dat iedere inwoner van het Vlaams Gewest Nederlands spreekt, het behoort ook proper en net AN te zijn, want dialect is "Belgicistische folklore" . N-VA beperkt zich daarbij niet tot de overheid maar wil het straatbeeld integraal vernederlandsen. Kortom: de politici van N-VA zijn onverbloemde Vlaams-integristen.
Irrationalisme
N-VA hanteert in debat en repliek een overvloed aan drogredenen. Wanneer Louis Tobback waarschuwt dat CD&V/N-VA te veel wil, antwoordt Geert Bourgeois met een ad hominem "Die zit in de oppositie". Wanneer Mathias De Clerq Vlaams-nationalisme een slopend gif noemt dat de rede verlamt, repliceert Geert Bourgeois "Oei, die scheldt" , alsof dat afbreuk zou doen aan de juistheid van de stelling. Anderzijds spreekt Bart De Wever over een Nederlandstalige die voor België kiest als "Zelfs een varken schijt niet waar het eet" , en de basic van N-VA, de “Twee-Volkeren-doctrine” is tegelijk een foutief feitengegeven, een ongepaste veralgemening en een petitio principii. Uiteindelijk is het de specialisatie van N-VA om zich oeverloos belachelijk te maken wanneer ze oproepen om het debat met "rationele argumenten" te voeren, en niet met "emoties", alsof ze zelf in staat zouden zijn een rationeel argument te formuleren.
Repressief en arrogant
Hierbij denk ik niet in het minst aan het incident waarbij Herman De Croo op en N-VA-veto stootte om bemiddelaar te worden. Bart De Wever stelde: "Ze vonden geen Vlaming en kwamen dan maar bij De Croo uit". Maar N-VA-militanten springen en schieten op alles wat Vlaams-nationalisme bekritiseert, zoals ook het CGKR mocht ondervinden.
Autoritair
Zo las ik in een lezerscommentaar op een "krant-online" een mening die N-VA vergeleek met "bedorven voedingswaar die het geheel van de maaltijd vergiftigt" , wat mij betreft nog een vriendelijk eufemisme. Ik spreek over N-VA als zijnde onderdeel van de "Vlaamse Pest".
De immoraliteit en de verderfelijkheid van N-VA is uitgebreid, dit zijn alvast een tiental kenmerken van N-VA als Vlaams-nationalistische partij::
Vandalisme
N-VA-militanten amuseren zich met vlagverbrandingen van de Belgische driekleur, in het algemeen beschimpen en bekladden ze alles en iedereen dat en die Belgisch of pro-Belgisch is.
Systematisch ridiculiserend
N-VA is een bij uitstek discommunicatieve beweging. Zelfs de meest bezorgde en goedmenende kritiek wordt systematisch geridiculiseerd. Zo was er Bart De Wever die de draak stak met de uitspraak van Karel De Gucht ( "Mijn verstand is te klein om in te zien hoe een lastenverlaging kan, huhuhu,…" ), de spot met Herman De Croo "...dat hij geen Nederlands spreekt", enz.
Obsessief taalfundamentalisme
N-VA is de partij bij uitstek van het taalfundamentalisme. Voor deze partij is het zelfs niet voldoende dat iedere inwoner van het Vlaams Gewest Nederlands spreekt, het behoort ook proper en net AN te zijn, want dialect is "Belgicistische folklore" . N-VA beperkt zich daarbij niet tot de overheid maar wil het straatbeeld integraal vernederlandsen. Kortom: de politici van N-VA zijn onverbloemde Vlaams-integristen.
Irrationalisme
N-VA hanteert in debat en repliek een overvloed aan drogredenen. Wanneer Louis Tobback waarschuwt dat CD&V/N-VA te veel wil, antwoordt Geert Bourgeois met een ad hominem "Die zit in de oppositie". Wanneer Mathias De Clerq Vlaams-nationalisme een slopend gif noemt dat de rede verlamt, repliceert Geert Bourgeois "Oei, die scheldt" , alsof dat afbreuk zou doen aan de juistheid van de stelling. Anderzijds spreekt Bart De Wever over een Nederlandstalige die voor België kiest als "Zelfs een varken schijt niet waar het eet" , en de basic van N-VA, de “Twee-Volkeren-doctrine” is tegelijk een foutief feitengegeven, een ongepaste veralgemening en een petitio principii. Uiteindelijk is het de specialisatie van N-VA om zich oeverloos belachelijk te maken wanneer ze oproepen om het debat met "rationele argumenten" te voeren, en niet met "emoties", alsof ze zelf in staat zouden zijn een rationeel argument te formuleren.
Repressief en arrogant
Hierbij denk ik niet in het minst aan het incident waarbij Herman De Croo op en N-VA-veto stootte om bemiddelaar te worden. Bart De Wever stelde: "Ze vonden geen Vlaming en kwamen dan maar bij De Croo uit". Maar N-VA-militanten springen en schieten op alles wat Vlaams-nationalisme bekritiseert, zoals ook het CGKR mocht ondervinden.
Autoritair
Bart De Wever ziet zich als de behoeder van de Vlaamse politiek, die ervan gevrijwaard moet worden "scheve voeten" te zetten, dwz de door "God gewilde Apartheid van Vlamingen en Walen". N-VA ontpopt zich als Vlaams-nationale Inquisitie, zich bedienend van de door anderen geïnstalleerde particratie om zich "democratisch" te noemen.
Hysterisch
N-VA gaat volledig uit de bol bij elk Belgisch tintje dat aan een staatshervorming kan gegeven worden. Wie flamingant fora even doorleest, wordt overspoeld door de stank van "Skild en vrind" en "Vliegt de blauwvoet…"
Extreem-rechts
Bart De Wever bagatelliseert elke immoraliteit binnen het Vlaams-nationalisme. Hij minimaliseert het racisme van de moordaanslagen van Hans Van Themsche, de collaboratie was een detail, en zoals alle flaminganten zal hij, in contrast daarmee, de naoorlogs repressie wel een groot onrecht vinden. Ook het CGKR dient bijgesnoeid, volgens N-VA. In werkelijkheid behoort N-VA tot de politieke erfgenamen van het VNV, de collaborerende Vlaams-nationalisten van 1940. Ook het obsessieve taalfundamentalisme maakt N-VA tot een extreem-rechtse partij.
Immoreel
Ons land wordt nu al een klein half jaar gegijzeld door de flamingante obsessies van CD&V/N-VA, en het zal niet lang meer duren voor de daaruit volgende schade duidelijk wordt. Dat interesseert N-VA niet, die trekt het zich niet aan dat de burgers meegesleurd worden in een door CD&V/N-VA veroorzaakt destructief "avontuur".
Zonder scrupules
Uiteraard draait N-VA systematisch de dader/slachtoffer-rol om, zodat de "schuld" voor de regimecrisis in de regel bij "De Franstaligen" gelegd wordt. Met blik op oneindig stalken de N-VA-militanten alle kritikasters van het Vlaams-nationalisme.
Op die wijze ontstaat er een nu steeds weerkerend verschijnsel, het "kritiek-op-N-VA-staart-tussen-de-benen-patroon".
Jean-Luc Dehaene vroeg zich af "Quid N-VA?", daarmee duidelijk makend dat N-VA een obstakel is voor de regeringsonderhandelingen. Wat later volgde excuses: "Jean-Luc Dehaene (CD&V) heeft N-VA-voorzitter Bart De Wever verzekerd dat de nota die hij bij zich had toen hij bij de koning op audiëntie ging, een eigen werkstuk was en niet werd geschreven in opdracht van Yves Leterme of wie dan ook."
Na een uitspraak over buiklandingen door N-VA van Karel De Gucht, stelde Bart De Wever: "De uitspraken van De Gucht zijn deloyaal ten aanzien van één van de partners, en ook ten aanzien van het Vlaams front". Karel De Gucht werd plots een halve meter kleiner: het partijbureau van open-VLD liet weten dat zijn uitspraken "wat ongelukkig" waren en schaarde zich opnieuw achter de flamingante politiek van CD&V/N-VA.
De chaostheorie van Herman van Rompuy deed hem na N-VA "correctie" terugkrabbelen uit de formatiegesprekken, en de terechte politieke analyse van Armand De Decker, dat CD&V/N-VA aan de bron van de regimecrisis ligt, werd na een N-VA telefoontje door diezelfde met de een stroom excuses ingepakt. Armand De Decker benadrukte dat zijn woorden uit zijn context werden gerukt: "Ik heb op geen enkele manier het kartel willen aanvallen en CD&V/N-VA zeker niet verantwoordelijk willen stellen voor de moeilijke situatie waarin we momenteel verkeren" en hij beklemtoonde dat hij alleen maar wil verzoenen.
Het patroon: eerste scherpe kritiek om diezelfde kritiek daarna door dezelfde spreker ingepakt te zien in een mea-culpa-fontein-van-verontschuldigingen, het lijkt er wel op of sommigen van N-VA-politici suppernanny’s willen maken.
N-VA in de rol van Vlaams-nationale Inquisitie, maar vooral de zelfkleinmakerij en de ootmoedigheid van de "gecorrigeerden" en de postfactum-arrogantie van N-VA valt op: "...dat kan natuurlijk niet te dikwijls gebeuren". Wat een potsierlijk schouwspel. N-VA-politici maken zich steeds opnieuw onoverschatbaar belachelijk.
Bij wijze van besluit, de stelling: "N-VA is een walgelijke politieke formatie", of elke andere formulering die daar op neerkomt, is een mening voor en van waardige burgers, een mening om fier op te zijn. Anti-flamingantisme is een terechte bron van trots. Waardige, respectabele en weldenkende burgers zullen nooit tot Vlaams-nationalisme afglijden, en zij zullen steeds walgen van politieke formaties als N-VA, ongeacht hun naam.
Immers, waarom zou men respect opbrengen voor het verderfelijke, in casu, N-VA? Dat is zelfs strategisch niet verantwoord, en zeker niet voor Nederlandstaligen. Welk fatsoenblijk mens wil daarmee samenwerken? Welk soort mensen verleent steun aan een dermate weerzinwekkende politieke formatie als N-VA? Die kunnen niet anders dan zich in een moreel probleem gekneld weten, of hebben reeds een stuk van hun waardigheid ingeleverd. Ze zitten op zijn minst met "vuile handen". Of erger: ze zien in N-VA hun "gelijken".
Anti-flamingantisme is een noodzaak in confrontatie met de anti-Belgische agressie van de Vlaamse politiek, nu die gemonopoliseerd wordt door de erfgenamen van de Vlaamse Concentratie. Burgerinitiatieven voor een moderne vredelievende samenleving zullen noodzakelijk blijken.
In DM van 15 november staat het verhaal van een Waals dorpje, waar men nu, anno 2007, een naald kon horen vallen in de kerk toen een spreker besloot met de laatste woorden van een veertienjarige die door de bezetters tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gefusilleerd:
Hysterisch
N-VA gaat volledig uit de bol bij elk Belgisch tintje dat aan een staatshervorming kan gegeven worden. Wie flamingant fora even doorleest, wordt overspoeld door de stank van "Skild en vrind" en "Vliegt de blauwvoet…"
Extreem-rechts
Bart De Wever bagatelliseert elke immoraliteit binnen het Vlaams-nationalisme. Hij minimaliseert het racisme van de moordaanslagen van Hans Van Themsche, de collaboratie was een detail, en zoals alle flaminganten zal hij, in contrast daarmee, de naoorlogs repressie wel een groot onrecht vinden. Ook het CGKR dient bijgesnoeid, volgens N-VA. In werkelijkheid behoort N-VA tot de politieke erfgenamen van het VNV, de collaborerende Vlaams-nationalisten van 1940. Ook het obsessieve taalfundamentalisme maakt N-VA tot een extreem-rechtse partij.
Immoreel
Ons land wordt nu al een klein half jaar gegijzeld door de flamingante obsessies van CD&V/N-VA, en het zal niet lang meer duren voor de daaruit volgende schade duidelijk wordt. Dat interesseert N-VA niet, die trekt het zich niet aan dat de burgers meegesleurd worden in een door CD&V/N-VA veroorzaakt destructief "avontuur".
Zonder scrupules
Uiteraard draait N-VA systematisch de dader/slachtoffer-rol om, zodat de "schuld" voor de regimecrisis in de regel bij "De Franstaligen" gelegd wordt. Met blik op oneindig stalken de N-VA-militanten alle kritikasters van het Vlaams-nationalisme.
Op die wijze ontstaat er een nu steeds weerkerend verschijnsel, het "kritiek-op-N-VA-staart-tussen-de-benen-patroon".
Jean-Luc Dehaene vroeg zich af "Quid N-VA?", daarmee duidelijk makend dat N-VA een obstakel is voor de regeringsonderhandelingen. Wat later volgde excuses: "Jean-Luc Dehaene (CD&V) heeft N-VA-voorzitter Bart De Wever verzekerd dat de nota die hij bij zich had toen hij bij de koning op audiëntie ging, een eigen werkstuk was en niet werd geschreven in opdracht van Yves Leterme of wie dan ook."
Na een uitspraak over buiklandingen door N-VA van Karel De Gucht, stelde Bart De Wever: "De uitspraken van De Gucht zijn deloyaal ten aanzien van één van de partners, en ook ten aanzien van het Vlaams front". Karel De Gucht werd plots een halve meter kleiner: het partijbureau van open-VLD liet weten dat zijn uitspraken "wat ongelukkig" waren en schaarde zich opnieuw achter de flamingante politiek van CD&V/N-VA.
De chaostheorie van Herman van Rompuy deed hem na N-VA "correctie" terugkrabbelen uit de formatiegesprekken, en de terechte politieke analyse van Armand De Decker, dat CD&V/N-VA aan de bron van de regimecrisis ligt, werd na een N-VA telefoontje door diezelfde met de een stroom excuses ingepakt. Armand De Decker benadrukte dat zijn woorden uit zijn context werden gerukt: "Ik heb op geen enkele manier het kartel willen aanvallen en CD&V/N-VA zeker niet verantwoordelijk willen stellen voor de moeilijke situatie waarin we momenteel verkeren" en hij beklemtoonde dat hij alleen maar wil verzoenen.
Het patroon: eerste scherpe kritiek om diezelfde kritiek daarna door dezelfde spreker ingepakt te zien in een mea-culpa-fontein-van-verontschuldigingen, het lijkt er wel op of sommigen van N-VA-politici suppernanny’s willen maken.
N-VA in de rol van Vlaams-nationale Inquisitie, maar vooral de zelfkleinmakerij en de ootmoedigheid van de "gecorrigeerden" en de postfactum-arrogantie van N-VA valt op: "...dat kan natuurlijk niet te dikwijls gebeuren". Wat een potsierlijk schouwspel. N-VA-politici maken zich steeds opnieuw onoverschatbaar belachelijk.
Bij wijze van besluit, de stelling: "N-VA is een walgelijke politieke formatie", of elke andere formulering die daar op neerkomt, is een mening voor en van waardige burgers, een mening om fier op te zijn. Anti-flamingantisme is een terechte bron van trots. Waardige, respectabele en weldenkende burgers zullen nooit tot Vlaams-nationalisme afglijden, en zij zullen steeds walgen van politieke formaties als N-VA, ongeacht hun naam.
Immers, waarom zou men respect opbrengen voor het verderfelijke, in casu, N-VA? Dat is zelfs strategisch niet verantwoord, en zeker niet voor Nederlandstaligen. Welk fatsoenblijk mens wil daarmee samenwerken? Welk soort mensen verleent steun aan een dermate weerzinwekkende politieke formatie als N-VA? Die kunnen niet anders dan zich in een moreel probleem gekneld weten, of hebben reeds een stuk van hun waardigheid ingeleverd. Ze zitten op zijn minst met "vuile handen". Of erger: ze zien in N-VA hun "gelijken".
Anti-flamingantisme is een noodzaak in confrontatie met de anti-Belgische agressie van de Vlaamse politiek, nu die gemonopoliseerd wordt door de erfgenamen van de Vlaamse Concentratie. Burgerinitiatieven voor een moderne vredelievende samenleving zullen noodzakelijk blijken.
In DM van 15 november staat het verhaal van een Waals dorpje, waar men nu, anno 2007, een naald kon horen vallen in de kerk toen een spreker besloot met de laatste woorden van een veertienjarige die door de bezetters tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gefusilleerd:
"Vous qui restez, soyez dignes de nous!"
Wees waardig, distantieer u van alle Vlaams-nationalisme. Wees Fier-en-Antiflamingant.
Lees ook: "Anti-flamingantisme als levenswijze"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten