2 augustus 2007

"WIJ-Frieda Brepoels"

Hoezeer de pretentie en de arrogantie binnen het Vlaams-nationalisme geen grenzen kennen, werd recent geïllustreerd door Frieda Brepoels in een interview met HLN-TV naar aanleiding van de besprekingen van de formatienota van Yves Leterme op Hertoginnedal.

De first lady van de N-VA is van mening dat "De Franstaligen maar eens moeten leren dat WIJ het menen".

Wij? Wie zijn dat? Uiteraard lijdt Frieda Brepoels aan die typische Vlaams-nationalistische zinsverbijstering die onder meer als symptoom heeft dat de aangetaste in kwestie geen onderscheid meer maakt of kan maken tussen Nederlandstalig, Vlaams en flamingant.

"Wij", zoals in "Wij Vlamingen". En die denken "uiteraard" allemaal hetzelfde volgens La Brepoels. Een lezer op HLN gaf dit mee als commentaar bij een communautair krantenbericht: "Wij Vlamingen zijn jullie Waalse broeders kotsbeu".

Het is een ware schande. Een meerderheid van de Nederlandstaligen in België wil helemaal geen "minder België", laat staan een "Onafhankelijk Vlaanderen". Maar politiek worden deze Nederlandstalige Belgen doodgezwegen door alle "Vlaamse" partijen. Daarom zijn die waarschijnlijk ook "Vlaamse" partijen, omdat ze alleen de belangen van Vlaams-nationalisten verdedigen, en niet van Belgen.

Voor de oorzaak van de zinsverbijstering van mensen als Frieda Brepoels, Bart De Wever en een heleboel anderen, gebruik ik een naam: de Vlaamse Pest. Die Vlaamse Pest blijkt besmettelijk, getuige de uitschuiver van Patrick Dewael vandaag voor het oog van de camera’s waarbij hij de Franstalige partijen poogde af te dreigen met het oog op verdere regionalisering en met het oog op "minder België".

Tijdens de verkiezingscampagne voorafgaand aan 10 juni profileerde open-VLD zich nochtans als pro-Belgisch en anti-separatistisch. Daaruit zou moeten volgen dat open-VLD zich in Hertoginnedal zou moeten opstellen aan de zijde van de Franstalige partijen ten einde CD&V/N-VA te isoleren, maar niets daarvan blijkt, integendeel. Geen herfederaliseringen, geen nationale kieskringen, geen federale kernbevoegdheden waaraan niet kan geraakt worden, niets van dat alles: open-VLD maakt niets waar en huilt mee met de wolven in het bos.

Het is de Vlaamse Pest mag ik aannemen, die Patrick Dewael ertoe aanzet om, o.m. in strijd met de verkiezingsbeloften van open-VLD, in Hertoginnedal bij de onderhandelingen over de formatienota, de rol op zich te nemen van mislukte spreekbuis van de anti-Belgische ideologie van voormalige collaborateurs, dwz van het Vlaams-nationalisme.

Overigens: hoe wil Patrick Dewael zijn flamingante chantage en dreigementen waarmaken zonder tweederde meerderheid? Voor zijn communautaire uitschuiver van vandaag, ervaar ik alleen misprijzen.

4 opmerkingen:

Brecht Arnaert zei

Geachte heer Van de Ven,

Wat ik vooral merk in uw post is een heel diepe frustratie over die hardleerse separatisten die maar geen gewone Belg willen zijn, maar Vlaming en zeer weinig inhoudelijke argumenten pro België.

U fulmineert tegen mevrouw Brepoels, u omschrijft flaminganten als de Vlaamse Pest, u vereenzelvigt het volledige en hedendaagse Vlaams-nationalisme met collaboratie, u noemt de Vlaamse eisen chantage, u noemt de Vlaamse zaak kortweg een schande. Leuk om uw hart eens te luchten op het wereldwijde web, maar het komt over als pure rancune.

Mevrouw Brepoels is een democratisch verkozen parlementslid, wat betekent dat er mensen zijn die akkoord zijn met wat zij zegt. De "Vlaamse Pest" wordt dus gevoed door mensen die oprecht vinden dat het met dit België met zeven regeringen, 58 ministers en meer dan 600 parlementairen niet meer verder kan. Blijft u nationalistische politici pestlijders noemen, dan beschimpt u meteen meer dan één op vier van uw medeburgers die in uw opzicht Nederlandstalige Belgen zijn. Wervend is dat niet.

Uw poging om nogmaals de collaboratie uit WO II te vereenzelvigen met het Vlaams-nationalisme is eigenlijk zielig: de meeste collaborateurs zijn dood en blijkbaar is de Vlaamse Beweging dat nog steeds niet. Een hele generatie nieuwe flaminganten staat op, los van dit thema. Het is trouwens toch wel heel gratuit om alleen de Vlaamse collaboratie te belichten, waarom hebt u het niet over de Waalse collaboratie? Die was minstens even groot, maar is historisch beter verstopt.

Het woord "chantage" dan. De chantage waarvan sprake is gewoon deel van het politiek spel om communautaire vooruitgang (in onze visie althans) te boeken. Zou u het ook chantage noemen als onderhandelingen moeizaam lopen over de uitstap uit kernenergie? Chantage is gewoon een onderdeel van politiek, noem het liever "druk zetten op". Of dat nu voor communautaire eisen is of voor andere, het is onderdeel van onderhandelingen. De connotatie die u eraan toevoegt is vooral geïnspireerd door uw eigen frustratie.

Ten slotte zou de Vlaamse Zaak een schande zijn. Waarom dan wel? De separatisten mogen dan wel een minderheid zijn, ook deze minderheid heeft recht op haar politieke uitingen, zelfs al stroken die niet met uw visies. Het toelaten van de andere, de dissonant is een essentieel kenmerk van democratie. Ik denk dat u er beter aan doet te leren leven met een minderheidsgroep die in België geen toekomst meer ziet. Dat is hun democratisch recht. De Vlaamse zaak is een democratische zaak.

Vlaamse groeten,

Smithson.

www.smithsonsplace.tk

Peter Van de Ven zei

U schreef:

"Ik denk dat u er beter aan doet te leren leven met een minderheidsgroep die in België geen toekomst meer ziet. Dat is hun democratisch recht. De Vlaamse zaak is een democratische zaak."

U spreekt over een flamingante minderheidsgroep met democratisch bestaansrecht. Dat houdt in dat die minderheidsgroep best leert aanvaarden wat ze is: een minderheid.

Voor een minderheid die haar wil opleggen aan een meerderheid, bestaat een naam: dictatuur.

Diezelfde minderheid zou best ook erkennen dat niet alleen flaminganten Nederlands spreken, maar ook Belgen.

En het feit dat De Vlaamse Pest al een heleboel mensen heeft aangetast, maakt die niet minder tot pest, integendeel zou ik zo zeggen.

Als u wil weten waarom ik België verkies, lees dan "Liever België"

Brecht Arnaert zei

Geachte heer Van de Ven,

Uw tekst "Liever België" heb ik ondertussen al gelezen, ik zal er ten gepaste tijde op reageren. En ook uw Arabische leeuw krijgt nog een antwoord. Dit uit respect voor uw blogwerk. Moest ik u een onnozelaar vinden, dan reageerde ik niet eens op uw schrijfsels. Maar langs de andere kant moet er mij over uw stijl toch ook iets van het hart.

Ik zie dat u in uw reactie de Vlaamse Beweging nog steeds omschrijft als "De Vlaamse Pest", wat op zijn minst nogal schofferend is tegenover die duizenden flaminganten die op een democratische, niet-racistische manier streven naar een onafhankelijke republiek Vlaanderen, wat mij een zeer progressieve gedachte lijkt in vergelijking met de archaïsche machtsstructuren van ons land, met een koning aan het hoofd. Ik zou dan ook vriendelijk willen vragen te stoppen met deze scheldbenaming. Ik dicht de voorstanders van het behoud van België ook geen vernederende en beledigende benamingen toe. Beide overtuigingen hebben hun democratisch bestaansrecht en we horen als goede democraten respect hebben voor elkaars mening. Scheldwoorden horen daar niet in thuis.

Inhoudelijk nu. Het verheugt mij te zien dat u tenminste het bestaansrecht van een minderheidsgroep erkent. Bij het lezen van uw reactie kwam dan ook spontaan volgende vraag bij mij op: als zo’n groep blijkbaar bestaansrecht heeft, is het dan niet democratisch legitiem dat zo'n minderheidsgroep wil groeien, actie voert, mensen overtuigt, net zoals andere politieke bewegingen dat doen? Waarom moet daar meteen het predikaat “dictatuur” op geplakt worden? Stel je voor dat een journalist zou beweren dat de holebi-beweging als minderheidsgroep een dictatuur nastreeft? Zijn C4 ligt de volgende dag klaar. Minderheidsgroepen die streven naar meer macht? Natuurlijk, en daar is nog eens niks mis mee ook.

Of het nu gaat om een politieke groep met moreel-sociale doeleinden zoals de holebi-beweging die zich wilde ontvoogden of een politieke groep met staatskundige doeleinden zoals de Vlaams-nationalisten die de ontvoogding van de Vlamingen wil voltooien of zelfs de BUB, die terugwil naar een volledig unitair België. Al deze groepen hebben bestaansrecht en mogen streven naar meer macht. Ik ben er ten andere niet van overtuigd dat dit democratisch recht zelf ook huldigt. U zegt letterlijk “U spreekt over een flamingante minderheidsgroep met democratisch bestaansrecht. Dat houdt in dat die minderheidsgroep best leert aanvaarden wat ze is: een minderheid.”

“Leren aanvaarden wat ze is”, lijkt de weg naar machtuitbreiding meteen al af te snoeren. Het lijkt wel alsof u wil zeggen: jullie macht is nu groot genoeg, enige groei is uitgesloten, aanvaard nu maar dat jullie ideeën er nooit zullen geraken. Dat komt bij mij nogal autoritair en zelfs totalitair over. Wie heeft immers het recht om te beslissen welke politieke groepen politiek actief mogen zijn? Zelfs de BUB mag groeien (ik heb trouwens grote sympathie voor deze jonge politieke beweging die nu een instrumentarium van argumenten aan het opbouwen is).

De democratie is vrij, laat zich niet leiden. Wat uiteindelijk zal tellen is de inhoudelijke sterkte van de argumenten. En het is dáárover dat het debat moet gevoerd worden.

Vlaamse groeten,

Smithson.

www.smithsonsplace.tk

Peter Van de Ven zei

Zoals u kan opmaken uit mijn andere teksten, is het mijn mening dat Vlaams-nationalisme een vorm is van collectieve hysterie en van fundamentalisme. Om die vorm van zinsverbijstering te omschrijven gebruik ik de term "de Vlaamse Pest", een kwestie van benoemen.

Volledig terecht, want een verdraagzaam Vlaams-nationalisme is een principiële onmogelijkheid. Vlaams-nationalisme is immers gebaseerd op een concept van Dé Vlaming, op homogeniteiten en dus op conformisme.

Historisch gezien is Vlaams-nationalisme een expressie van ultra-reactionair anti-Verlichtingsdenken, wat opnieuw het ondemocratische van het Vlaams-nationalisme bevestigt.

Heel eenvoudig is de typisch flamingante onverdraagzaamheid te herkennen aan het vereenzelvigen van Nederlandstalig, Vlaming en flamingant.

U spreekt over "de voltooiing van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd". Die werd voltooid met het beëïndigen van taaldiscriminaties en die heeft geen territoriaal aspect.

Een minderheid is uiteraard een minderheid zo lang ze een minderheid is. Zelfs als bv 30% van de Nederlandsalige landgenoten een onafhankelijk Vlaanderen wil, is dat een "Vlaamse minderheid" en betekent dat voor België slechts iets meer dan 15%. En ik baal ervan dat die ondemocratische minderheid anderen wil voorschrijven hoe ze moeten denken over de toekomst van België.

Er bestaat in België dus geen tegenstelling tussen "Vlamingen en Walen", maar wel tussen Belgen (Nederlandstalig en Franstalig) en separatisten.

Tot slot bevestigt uw antwoord dat in de ogen van flaminganten, pro-Belgische Nederlandstaligen per definitie "onnozelaars" zijn. Wat nog maar eens de aanmatigende houding aantoont waarmee Vlaams-nationalisten als minderheid pretenderen te spreken namens "iedereen".

Vlaams-nationalisme kan men ook zien als een vorm van vandalisme, want het is gericht op het afbreken van België en van alles wat Belgisch is.

Vlaams-nationalisme is een vorm van collectieve hysterie, een toestand die ik nu en voor altijd benoem met "de Vlaamse Pest".

Een flamingant is dus iemand die aangetast is door die Vlaamse Pest, welk ik beschouw als "een kwaad in de wereld" zoals andere immoraliteiten.